COVID-19 
Σαν «βόμβα» έσκασε στην διεθνή κοινότητα η τριμερής Ρωσίας, Τουρκίας και Συρίας στη Μόσχα. Είναι άλλωστε η πρώτη φορά που υπάρχει συνάντηση μεταξύ της τουρκικής και της συριακής κυβέρνησης σε τόσο υψηλό επίπεδο, από την έναρξη της τουρκικής εισβολής στην Συρία που πρακτικά ξεκίνησε το 2011.
Ο λαός της Συρίας θεωρεί τους Τούρκους, αιμοσταγείς δολοφόνους οι οποίοι ευθύνονται τόσο για την δημιουργία των ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων, όσο και για την γενοκτονία στη Συρία με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια εκτοπισμένους. Η Τουρκία μαζί με το Κατάρ ξόδεψαν δισεκατομμύρια προκειμένου να οργανώσουν την δήθεν δημοκρατική επανάσταση και να εκμαυλίζουν τα δυτικά ΜΜΕ, που παρουσίαζαν τους απογόνους των ναζί, τρομοκράτες του ισλαμικού κράτους, ως «μαχητές της Δημοκρατίας»!
Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί η Συρία δέχτηκε να κάνει την συγκεκριμένη συνάντηση. Όπως επίσης και γιατί η Ρωσία πιέζει την Συρία να συζητήσει με την Τουρκία.
Το πρώτο σκέλος του ερωτήματος, είναι εύκολο να απαντηθεί. Η Συρία κράτησε αποκλειστικά και μόνο χάρις την βοήθεια της Ρωσίας. Εάν δεν υπήρχε η ρωσική στρατιωτική βοήθεια, η Συρία σήμερα θα είχε καταντήσει άλλη μία Λιβύη με ολοκληρωτικό αφανισμό του χριστιανικού της πληθυσμού και υποδούλωση των Σύρων μουσουλμάνων στην Τουρκία. Ο Άσαντ λοιπόν δεν υπάρχει περίπτωση να πει όχι στον Πούτιν.
Γιατί όμως η Ρωσία επεδίωξε μία τέτοια συνάντηση;
Ο λόγος της συγκεκριμένης ενέργειας είναι ακριβώς επειδή ο Πούτιν προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Εάν η Τουρκία εισβάλει στην Συρία, η Ρωσία είναι υποχρεωμένοι να βοηθήσει τόσο την Δαμασκό, όσο και τους Κούρδους μαχητές οι οποίοι έχουν συνάψει συμμαχία με τον Άσαντ.
Δυνάμεις του συριακού στρατού έχουν προωθηθεί στα κουρδικά εδάφη και συντονίζονται με τους Κούρδους μαχητές, ενώ η Ρωσία έχει εγγυηθεί την από αέρος στήριξη της συγκεκριμένης κοινής δυνάμεις.
Εάν λοιπόν η Τουρκία εισβάλει, αυτομάτως η Ρωσία θα βρεθεί μπροστά σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Από τη μία θα πρέπει να συγκρουστεί στρατιωτικά με την Τουρκία, ταυτόχρονα όμως ο Πούτιν θα ρισκάρει να χάσει την ανοιχτή βοήθεια που δέχεται από τον Ερντογάν, ο οποίος εξασφαλίζει τα νότια σύνορα του και την παράκαμψη των δυτικών κυρώσεων.
Εάν η σχέση του Πούτιν με τον Ερντογάν διαρρηχθεί, η Ρωσία θα αναγκαστεί να ανοίξει άλλα δύο μέτωπα, το ένα στην Συρία και το άλλο στα νότια σύνορα της, καθώς είναι βέβαιο ότι η Τουρκία θα προβεί σε δολιοφθορές ώστε να συμπαρασύρει και να απασχολήσει ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Ο Πούτιν λοιπόν είναι υποχρεωμένος να κερδίσει χρόνο και να κρατήσει «παγωμένο» το μέτωπο της Συρίας, έως ότου «τελειώσει» με την Ουκρανία.
