COVID-19 
Σε δηλώσεις προχώρησε πριν λίγο διάστημα η Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου στο περιοδικό «Πατρινόραμα», υποστηρίζοντας ότι «η Ελλάδα κινδυνεύει και η ηγεσία της είναι από ανεπαρκής έως ενδοτική!».
Αποκαλύπτει ότι «το παράπονο του Ανδρέα ήταν, ότι τα παιδιά του δεν έγιναν Έλληνες, με την πλήρη έννοια!», ενώ υποστηρίζει ότι η πολιτική ηγεσία «έχει ξεπουλήσει τα εθνικά μας συμφέροντα με προσωπικά ανταλλάγματα κάθε είδους και υπό το πρίσμα αόριστων υποσχέσεων ή εκβιασμών!»
«Μετάλλαξαν το ΠΑΣΟΚ και το έκαναν υποχείριο του κατεστημένου», καταλήγει.
Πόσο επίκαιρη είναι στις μέρες μας, η πολιτική παρακαταθήκη του Ανδρέα;
«Είναι διαχρονική, ότι έχει πει και ότι έχει διδάξει, η Εθνική του στρατηγική και η διεθνής του παρουσία, είναι η τελευταία πολιτική πρόσοδος του Ελληνισμού που έχει προσφέρει Πρωθυπουργός. Για όλους τους Ανδρεϊκούς είναι ζωντανή και εφαρμόσιμη. Μακάρι να μπορούσε να αναβιώσει και να επαναφερθεί η ρωμαλέα και ξεκάθαρη Εθνική του στρατηγική για την επιβίωση των Ελλήνων. Μακάρι να επανερχόταν η φιλολαϊκή του πολιτική. Μακάρι να εμπνέονταν το υγιές πολιτικό δυναμικό της χώρας από τις ξάστερες γραμμές και εντολές του. Μακάρι το δόγμα « Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» να γινόταν πραγματικότητα. Εγώ πάντως για να μην ξεχνιόμαστε , το πρόσθεσα στον τάφο του.»
Ποιο ήταν φεύγοντας, το μεγαλύτερο παράπονο ή πικρία του Ανδρέα; Τι θυμόσαστε πιο έντονα ακόμα και σήμερα, από τον σύζυγο, τον άνθρωπο και τον πολιτικό ηγέτη Ανδρέα;
«Το μεγαλύτερο παράπονο του ήταν που τα παιδιά του, δεν ασπάστηκαν τις απόψεις του και δεν ακολουθούσαν την κοσμοθεώρηση του. Το ότι δεν έγιναν Έλληνες, όπως έλεγε, με την πλήρη έννοια. Θυμάμαι με γλυκιά ανάμνηση, τον τρυφερό άνθρωπο με την αρχοντική ευγένεια και τους πολιτισμένους τρόπους, τον βαθύνοα στοχαστή και τον μοναδικό δημεγέρτη που ξεσήκωνε τον λαό και τον γαλβάνιζε με τα συνθήματα του, δίνοντας όραμα και ελπίδα στις λαϊκές τάξεις. Θυμάμαι τις κάποιες απλές ανέμελες στιγμές που ζήσαμε και ήταν χαρούμενος λάμποντας από ευτυχία. Τον μοναδικό άντρα, που ερωτεύτηκε ένα ολόκληρο έθνος. Την ματιά του, που διαπερνά βαθιά μέσα στην ψυχή μου με την καλοσύνη του…».
