COVID-19 
Εκατοντάδες πτώματα πεσόντων στρατιωτών αποθηκεύονται σε βαγόνια-ψυγεία στην Υπερκαρπαθία, μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα ουγγρικά σύνορα, σύμφωνα με δημοσιεύματα Ουγγρικών ΜΜΕ.
Το θέμα των κηδειών αντιμετωπίζεται ως το πιο σοβαρό πολιτικό ζήτημα από την ομάδα «πολεμικής προπαγάνδας» του Προέδρου Zelenskyi. Ρυθμίζουν ακόμη και πότε και με ποιον ρυθμό ενημερώνονται οι συγγενείς για την είδηση ενός θανάτου, αλλά κατανέμουν προσεκτικά και τον αριθμό των κηδειών που επιτρέπονται ανά ημέρα. Προφανώς, φοβούνται τον πανικό λόγω της ολοένα και πιο μαζικής απώλειας ζωών, της απόγνωσης των συγγενών και της ακόμη πιο δραματικής επιδείνωσης της πολιτικής και στρατιωτικής ατμόσφαιρας.
Γι’ αυτό χρειάζονται τα ειδικά βαγόνια-ψυγεία, ένα από τα οποία στέκεται τώρα μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα ουγγρικά σύνορα, υπό την αυστηρότερη στρατιωτική φύλαξη. Αυτά τα ειδικά οχήματα παρελήφθησαν από την Ουκρανία πριν από λίγους μήνες ως μέρος της ξένης στρατιωτικής βοήθειας και διαθέτουν επίσης φορτηγά ψυγεία που έχουν κατασκευαστεί για τη μεταφορά πτωμάτων.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν έρθει στο φως μέχρι στιγμής, κάθε ένα από αυτά τα βαγόνια νεκροφόρες έχει χωρητικότητα 50 τόνων, δηλαδή μπορεί να αποθηκεύσει περίπου 500 πτώματα το καθένα. Μέχρι στιγμής, μόνο η τηλεόραση του Al-Jazeera επιτρεπόταν από τους Ουκρανούς να δείξει ένα τέτοιο βαγόνι ψυγείου, αλλά φυσικά μόνο όταν μετέφερε πτώματα Ρώσων στρατιωτών.
Στην Υπερκαρπαθία, το πολύ τέσσερα ή πέντε πτώματα αφαιρούνται από βαγόνια-ψυγεία την ημέρα, όχι πάντα με τη σειρά θανάτου. Οι ταφές επιτρέπονται λαμβάνοντας υπόψη πολιτικούς και εθνοτικούς λόγους, καθώς και την ηλικία του θανόντος.
Στην Ουκρανία, οι απώλειες πολέμου θεωρούνται αυστηρό πολεμικό μυστικό, οι επίσημες πληροφορίες σπάνια δημοσιοποιούνται. Όποιος παραβαίνει τον κανόνα με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και με μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης.
Ελλείψει επίσημων στοιχείων, δεν υπάρχουν φυσικά στατιστικά στοιχεία για περιφέρειες ή εθνικότητες. Έτσι, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πόσοι Υπερκαρπάθιοι, συμπεριλαμβανομένων και πόσοι Ούγγροι, έχουν θυσιάσει τη ζωή τους μέχρι τώρα.
Ο Βίκτορ Μικίτα, ο στρατιωτικός κυβερνήτης της Υπερκαρπαθίας, μίλησε ήδη για «εκατοντάδες» ηρωικούς θανάτους στην περιοχή το καλοκαίρι. Δεν περνάει μέρα που ο Τύπος της Υπερκαρπαθίας να μην αναφέρει για λίγους θανάτους (και αυτά είναι μόνο τα γνωστά στοιχεία), βάσει των οποίων ο αριθμός των νεκρών τον πρώτο χρόνο του πολέμου ήταν ήδη πολύ πάνω από χίλιους. Οι ντόπιοι Ούγγροι, των οποίων το ποσοστό πριν από τον πόλεμο ήταν 10-15% στην περιοχή, δεν αποτελούν εξαίρεση. Σύμφωνα με το άρθρο του Ιανουαρίου της εφημερίδας Kárpáti Igaz Szó, ο Πρόξενος László Kuti στην Ουγγαρία ανέφερε τον θάνατο δώδεκα Ούγγρων ή στρατιωτών που σχετίζονται με την Ουγγαρία (το ουγγρικό Υπουργείο Εξωτερικών υποστηρίζει οικονομικά τις οικογένειες όλων των Ούγγρων θυμάτων), ωστόσο, σύμφωνα με άλλα εκτιμήσεις, ο αριθμός τους μπορεί να πλησιάζει τις εκατό.
Είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι Ούγγροι υπηρετούν στην 128η ορεινή κυνηγετική ταξιαρχία στο Münkacsi, η οποία συνήθως αναπτύσσεται στις πιο έντονες μάχες. Προκαλεί ανησυχία το γεγονός ότι, σύμφωνα με εν μέρει επιβεβαιωμένες ρωσικές ειδήσεις, η 128η ταξιαρχία «συντρίφτηκε» πρόσφατα κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Soledar στην ανατολική Ουκρανία. Σύμφωνα με τους Ρώσους, η απώλεια των Ουκρανών στη μάχη ήταν 20-25 χιλιάδες. αυτό όμως είναι απίθανο, αφού ένα τέτοιο -κυριολεκτικά- λουτρό αίματος θα είχε καταστροφικές πολεμικές συνέπειες, τα σημάδια των οποίων δεν είναι ορατά.
Ανεξάρτητα από αυτό, είναι βέβαιο ότι και οι δύο πλευρές είχαν απώλειες που υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες, πιθανότατα μαζί με τους τραυματίες. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η 128η ορεινή κυνηγετική ταξιαρχία στο Münkac αποσύρθηκε τελικά από την πρώτη γραμμή.
Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί οι μονάδες των Υπερκαρπαθίων στέλνονται πάντα στις πιο σκληρές μάχες.
Αυτό συνέβαινε πριν: η 128η ταξιαρχία υπέστη μεγάλες απώλειες, συμπεριλαμβανομένων των επιβεβαιωμένων Ούγγρων, το 2015 στη διαβόητη μάχη του Ντεμπάλτσεφ. Από το ξέσπασμα του πολέμου, πολεμούν εκεί στις πιο αιματηρές μάχες, πρώτα στο Χερσόν, μετά στη «κρεατομηχανή» του Μπαχμούτ και του Σολεντάρ. Αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγηθεί από την ειδική τους εκπαίδευση και το γεγονός ότι ακόμη και οι Ρώσοι τους θεωρούν έναν από τους πιο ικανούς σχηματισμούς. Σύμφωνα με άλλους, το γεγονός ότι η ουκρανική στρατιωτική ηγεσία προτιμά να στέλνει σχηματισμούς γεμάτους με εθνικές μειονότητες στην πρώτη γραμμή μπορεί επίσης να παίξει ρόλο σε αυτό.
