Ο Τούρκος αναλυτής Μπαρίς Ντοστέρ σχολιάζει σε πρόσφατο άρθρο του την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία, κάνοντας λόγο για μια μονόπλευρη σχέση εξάρτησης της Άγκυρας από τις Βρυξέλλες, η οποία επιδεινώνεται από την πλήρη υιοθέτηση των ελληνικών θέσεων από την ΕΕ.
Η Τουρκία ως «Αποσβεστήρας» της ΕΕ
Ο Ντοστέρ υποστηρίζει ότι η ΕΕ έχει ως πάγια στάση να κρατά την Τουρκία σε μια «αίθουσα αναμονής» χωρίς να την εντάσσει, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει παραχωρήσεις και να τη χρησιμοποιήσει ως «αποσβεστήρα» σε προβληματικές περιοχές.
Ο αναλυτής επικεντρώνεται στην Τελωνειακή Ένωση (1996), τονίζοντας ότι μέσω αυτής, η ΕΕ εξασφάλισε μεγάλη επιρροή στην οικονομική και εμπορική πολιτική της Τουρκίας χωρίς να την κάνει πλήρες μέλος.
«Έχει ήδη πάρει ό,τι θέλει και συνεχίζει να παίρνει. Η Τουρκία, χωρίς να είναι μέλος της ΕΕ, χωρίς να κάθεται στο τραπέζι όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, συνεχίζει να εφαρμόζει τις αποφάσεις.»
Η Ελληνική «Διάσταση» της Εξάρτησης
Σύμφωνα με τον Ντοστέρ, η μονόπλευρη αυτή εξάρτηση έχει και ένα «ελληνικό πρόσωπο». Καταγγέλλει ότι η ΕΕ υιοθετεί πλήρως όλες τις «αντιτουρκικές θέσεις» της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ως αποτέλεσμα, τα προβλήματα που θεωρεί ότι προέρχονται «αποκλειστικά από την Αθήνα» μετατρέπονται σε ταυτόχρονα προβλήματα της Τουρκίας με ολόκληρη την ΕΕ. Τονίζει, επίσης, την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ όχι μόνο στην ελληνική επικράτεια αλλά και στα νησιά, υποστηρίζοντας ότι η Άγκυρα αντιμετωπίζει πλέον τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον σε θέματα όπως η Κύπρος, η υφαλοκρηπίδα και τα χωρικά ύδατα.
Σοβαρές Καταγγελίες για «Κατοχή Νησιών»
Ο Τούρκος αναλυτής προχωρά σε σοβαρές αναθεωρητικές θέσεις, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα έχει «καταλάβει περίπου 160 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες» που ανήκουν στην Τουρκία τα τελευταία 23 χρόνια.
Ο Ντοστέρ αναφέρει ότι η Ελλάδα εκμεταλλεύτηκε την «αντίδραση και αδράνεια της Τουρκίας» για να πραγματοποιήσει «έπαρση σημαίας, εγκατάσταση στρατιωτών και επίσημες τελετές». Συνδέει την πολιτική αυτή με τη «Μεγάλη Ιδέα» και την επιθυμία της Αθήνας να καταστήσει το Αιγαίο «ελληνική λίμνη», με αφετηρία την κρίση των Ιμίων το 1996.
Κλείνοντας το άρθρο, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα παραβιάζει ξεκάθαρα τις Συνθήκες της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947). Επαναλαμβάνει, ωστόσο, ότι η κυριαρχία της Τουρκίας συνεχίζεται σε νησιά και νησίδες του νοτίου Αιγαίου που βρίσκονται κοντά σε Ρόδο, Μεγίστη και Δωδεκάνησα.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα