COVID-19 
Μια… αμηχανία υπήρξε, η αλήθεια είναι, με τη Μαρία Μπεκατώρου, η οποία μίλησε στις τηλεοπτικές κάμερες μετά την έξοδό της πριν λίγο καιρό.
Η παρουσιάστρια, η οποία βρέθηκε στο πάρτι της Ζήνας Κουτσελίνη ρωτήθηκε μεταξύ άλλων, για κάποια δημοσιεύματα που την ήθελαν να συζητά για την παρουσίαση του My Style Rocks, ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού η Μαρία Μπεκατώρου ανήκει τηλεοπτικά στο Mega.
Η παρουσιάστρια, που δίνει μια μεγάλη «μάχη» με τον ανταγωνισμό της στην απογευματινή ζώνη, κοίταξε με απορία τους δημοσιογράφους και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Δημοσιογράφος: Έχει ακουστεί το όνομά σου για το My Style Rocks
Μαρία Μπεκατώρου: Που καλέ είναι αυτό;
Δημοσιογράφος: Στον ΣΚΑΙ.
Μαρία Μπεκατώρου: Πώς θα πάω εγώ στον ΣΚΑΙ;
Δημοσιογράφος: Έχει συζητηθεί ότι σε θέλουν πάρα πολύ για την παρουσίαση του My Style Rocks.
Μαρία Μπεκατώρου: Μα, εγώ ανήκω στο Mega.
Το δράμα της Μαρίας Μπεκατώρου!
Το χαρούμενο κορίτσι της ελληνικής τηλεόρασης, η Μαρία Μπεκατώρου, στο πρόσφατο παρελθόν μίλησε σε γνωστό περιοδικό και ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται σε δύσκολες στιγμές που έχει περάσει στη ζωή της.
«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν ο θάνατος του μπαμπά μου. Ήταν κάτι που άλλαξε τη ζωή μου.
Η αρρώστια του κράτησε δύο χρόνια. Αρρώστησε το 2011 και πέθανε το 2013. Όταν μου είπε ο γιατρός ότι ο πατέρας μου έχει 6 μήνες ζωής, ενώ μια εβδομάδα πριν κανονίζαμε τις διακοπές μας στην Κεφαλονιά, ήταν ένα τεράστιο σοκ.
Ειδικά όταν αυτός ο άνθρωπος είναι κάποιος που δεν μπορούσα να φανταστώ στη ζωή μου χωρίς αυτόν.
«Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου…»: Το δράμα της Μαρίας Μπεκατώρου!
Το χειρότερο για εμένα ήταν ότι δεν θα μπορούσα να ξαναπώ τη λέξη «μπαμπά». Αυτούς τους έξι μήνες πώς τους εκμεταλλεύτηκες; «Του τα είπα όλα και με το παραπάνω.
Ευτυχώς, ενώ μας είπαν για έξι μήνες, έζησε δυο χρόνια με πολύ καλή ποιότητα ζωής και χωρίς χημειοθεραπείες.Ο πρώτος χρόνος ήταν μέσα στην αισιοδοξία γιατί πιστεύαμε ότι θα ζήσει.
Όταν άρχισε η κάτω βόλτα τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Νομίζω πως εκείνη την περίοδο κοροϊδεύαμε ο ένας τον άλλον. Δηλαδή, εκείνος έκανε ότι δεν το ξέρει και εμείς κάναμε ότι δεν το ξέρουμε για να μην καταλάβει τίποτα. Τις τελευταίες μέρες του μου είπε: «Το ξέρω ότι θα φύγω».
Κάποια στιγμή, φτάνεις κι εσύ ο ίδιος στο σημείο που παρακαλάς να φύγει. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που ήταν όλο ζωντάνια, αφρατούλης, που του τσιμπούσες το μάγουλο και τον φιλούσες, να είναι ξαφνικά τόσο μελαγχολικός και αδύναμος, παρακαλάς να φύγει.»
