COVID-19 
Είκοσι ένα δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί στην Λωρίδα της Γάζας από την έναρξη του πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, ανακοίνωσε το παλαιστινιακό συνδικάτο των δημοσιογράφων.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της περασμένης Δευτέρα (16/10) ένας πύραυλος χτύπησε το σημείο όπου είχε καταφύγει η Jamileh Tawfiq με την οικογένειά της – καθώς και περίπου 25.000 άλλους ανθρώπους – σε ένα συγκρότημα του ΟΗΕ στην πόλη Χαν Γιουνίς στη νότια Γάζα.
Η Tawfiq είδε ένα σύννεφο καπνού να ανεβαίνει στον αέρα. Μετά από λίγο χρόνο έγινε γνωστό ότι δύο οικογένειες είχαν σκοτωθεί.
Για την Tawfiq, μια 26χρονη ανεξάρτητη δημοσιογράφο που κάνει ρεπορτάζ για τον τηλεοπτικό σταθμό Al Jazeera και τώρα είναι μία από τις λίγες φωνές που εξακολουθούν να βγαίνουν από τη Γάζα, η επίθεση ήταν μία από τις δεκάδες που έχει δει – και αναφέρει – από τότε που το Ισραήλ άρχισε να βομβαρδίζει τον παράκτιο θύλακα πριν από δύο εβδομάδες.
Σχεδόν 4.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί εδώ μέχρι στιγμής και άλλοι 13.000 έχουν τραυματιστεί, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας στη Γάζα.
Το Συνδικάτο Παλαιστινίων Δημοσιογράφων αναφέρει ότι 17 εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης έχουν σκοτωθεί στη Γάζα από τότε που ξεκίνησαν οι αεροπορικές επιδρομές, ενώ άλλοι 20 τραυματίστηκαν.
Η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων αναφέρει ότι 21 έχουν πεθάνει συνολικά από το πρωί της Παρασκευής, με τρεις ισραηλινούς δημοσιογράφους νεκρούς και έναν δημοσιογράφο του Reuters νεκρό στο νότιο Λίβανο.
Δεν υπάρχει διέξοδος από τη Γάζα, ούτε ανοιχτά σύνορα – ούτε για την Tawfiq, ούτε για τους άλλους δημοσιογράφους, ούτε για κανέναν.
«Οι εκρήξεις είναι αμείλικτες», λέει, εξηγώντας ότι προσπαθούσε να συνεχίσει τη δουλειά της ως παρουσιάστρια τηλεοπτικών ειδήσεων, αλλά το περιορισμένο διαδίκτυο και οι συχνές επιθέσεις έκαναν τη δουλειά της δύσκολη.
«Κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια. Νιώθουμε σαν να προσπαθούν να ελέγξουν τη μοίρα μας. Μας ανάγκασαν ακόμη και να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας, χωρίς να ξέρουμε αν μπορούμε ποτέ να επιστρέψουμε. Προσπαθούμε να μείνουμε ζωντανοί, αλλά δεν έχουμε πια ελπίδα», λέει στον Βρετανικο Guardian.
«Είμαστε κατεστραμμένοι εκ των έσω, και ακόμα κι αν τελειώσει αυτό, δεν νομίζω ότι η ζωή θα είναι ποτέ ξανά φυσιολογική. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλω να συνεχίσω να κάνω ρεπορτάζ – θέλω ο κόσμος να καταλάβει».
Η εκστρατεία βομβαρδισμών του Ισραήλ είναι μια απάντηση στην επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου που σκότωσε τουλάχιστον 1.400 ανθρώπους και τραυμάτισε 3.800 στο Ισραήλ, ενώ τουλάχιστον 200 άνθρωποι απήχθησαν, λένε οι αρχές. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία ανακοίνωσε ότι έκτοτε έριξε χιλιάδες βόμβες με στόχο τη Χαμάς.
Ακόμη και για εκείνους που ζουν κάτω από πυραύλους, η απόφαση να εκκενώσουν τη νότια Γάζα δεν ήταν εύκολη. Για την Tawfiq, το να εγκαταλείψει το σπίτι της οικογένειας στην κεντρική Γάζα για να μετακομίσει νότια – μαζί με τους γονείς, τον αδελφό, την κουνιάδα και τις ανιψιές της – ήταν πολύ δύσκολο.
Ο πατέρας της Tawfiq – ο Tawfiq Wasfi, 69 ετών, συνταξιούχος Παλαιστίνιος δημοσιογράφος – είχε αρχικά αρνηθεί να φύγει, λέγοντας ότι θα προτιμούσε να πεθάνει στο σπίτι που είχε χτίσει με τα χέρια του πριν από 27 χρόνια. Γι’ αυτόν – όπως και για την κόρη του – δεν ήταν απλώς ένα σπίτι, αλλά ένας τόπος γεμάτος αγάπη και αναμνήσεις.
Αλλά όταν η ισραηλινή αεροπορία έριξε φυλλάδια που προειδοποιούσαν τους πολίτες στην κεντρική Γάζα να κινηθούν νότια, η οικογένεια απρόθυμα – και φοβισμένη – μάζεψε το αυτοκίνητο. Διαβατήρια, χαρτιά, φαγητό, λίγα ρούχα και μερικά πράσινα φύλλα από το δέντρο της αυλής ως ανάμνηση του σπιτιού.
«Πήραμε την οδό Al-Rasheed νότια», λέει η Tawfiq, αναφερόμενη στην κάποτε ζωντανή με κόσμο και αυτοκίνητα οδική αρτηρία που αποτελεί μέρος της παραθαλάσσιας corniche της Γάζας, όπου οι οικογένειες συγκεντρώνονταν για να φάνε ενώ τα παιδιά έπαιζαν στην παραλία, φτιάχνοντας κάστρα στην άμμο και βουτώντας τα πόδια τους στη Μεσόγειο.
Τα Σαββατοκύριακα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συνέρρεαν εδώ: ένας σπάνιος τόπος χαλάρωσης στον στενό θύλακα που, από το 2007, βρίσκεται υπό αυστηρό ισραηλινό αποκλεισμό.
«Η θάλασσα μας έδωσε ελπίδα. Ήταν ένα από τα λίγα μέρη που οι άνθρωποι μπορούσαν να απολαύσουν τη ζωή και τον οικογενειακό χρόνο – τώρα η corniche μας έχει φύγει», λέει η Tawfiq. «Όταν ο δρόμος βομβαρδίστηκε, έστειλε ένα σαφές μήνυμα: «καταστρέψαμε τη μοναδική σας διαφυγή, τη μόνη σας ελπίδα»».
Το συγκρότημα του ΟΗΕ όπου μένει τώρα η Tawfiq είναι υπερπλήρες αλλά βρώμικο. Υπάρχουν πολύ λίγα μπάνια – «και πάρα πολλοί άνθρωποι για να φιλοξενήσουν», λέει. Η μυρωδιά είναι αφόρητη και οι ασθένειες εξαπλώνονται.
Οικογένειες κοιμούνται έξω και έχουν χρησιμοποιήσει τα ρούχα τους για να χτίσουν αυτοσχέδιες σκηνές. Η Tawfiq, όπως και πολλοί άλλοι, κοιμάται στο οικογενειακό αυτοκίνητο. Τα τρόφιμα διανέμονται με δελτίο και το νερό είναι δύσκολο να βρεθεί.
«Οι άνθρωποι περπατούν χιλιόμετρα για να βρουν νερό. Δεν ξέρω καν από πού το παίρνουν, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι σύντομα τελειώνει», λέει η Tawfiq.
Κάθε μέρα, πληροφορίες για αεροπορικές επιδρομές και νέα ονόματα πλημμυρίζουν: λίστες συγγενών, φίλων, γειτόνων – τραυματίες, αγνοούμενοι, νεκροί.
Ο δρόμος πίσω στην πόλη της Γάζας – συμπεριλαμβανομένης της οδού Al-Rasheed – έχει περιγραφεί ως ο «κόκκινος θάνατος», λέει η Tawfiq. Είναι γεμάτο με ερείπια. Τα πτώματα παγιδεύονται κάτω από τα ερείπια των κτιρίων.
«Υπάρχουν βόμβες όπου κι αν πας. Ολόκληρη η περιοχή καταστρέφεται. Πουθενά δεν είναι ασφαλές. Ζωή και θάνατος, είναι όλα ίδια τώρα – τίποτα δεν είναι σίγουρο».
Από την αρχή του πολέμου, έχει κοιμηθεί ελάχιστα.
«Προσπαθώ να αντέξω, ως δημοσιογράφος και άνθρωπος – μια αδελφή, μια κόρη, μια φίλη. Θέλω να είμαι εκεί για την οικογένειά μου, ειδικά για τους γονείς μου, και θέλω να συνεχίσω να μοιράζομαι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα», λέει.
«Γι’ αυτό τα καταφέρνω και προσπαθώ να είμαι δυνατή. Βγαίνω ζωντανά στην κάμερα και λέω στον κόσμο για το σπίτι μου. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».
