COVID-19 
λίψη προκάλεσε στον καλλιτεχνικό χώρο η είδηση θανάτου του σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαΐδης.
Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο Σπύρος Μπιμπίλας, κάνοντας λόγο για μια απώλεια που τον γεμίζει με «βαριά θλίψη» και «οδύνη».
Ο Βασίλης Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θεατρολογία στο Παρίσι, με ειδικό θέμα τη σκηνοθεσία όπερας.
Το 1982 δημοσιεύτηκε το βιβλίο του Μαρία Κάλλας, οι μεταμορφώσεις μιας Τέχνης, το οποίο επανεκδόθηκε το 1995.
Το 1985 αρχίζει να σκηνοθετεί, κυρίως μουσικά έργα.
Από το 1991, συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή, από το 1992, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και από το 2000, με το Εθνικό Θέατρο.
Αναφέρονται ενδεικτικά οι κυριότερες σκηνοθεσίες του:
Ερωτόκριτος, όπερα του Νίκου Μαμαγκάκη (Κρήτη, Αθήνα, 1985, α’ παρουσίαση),
Δύσκολοι Έρωτας, καφέ-θέατρο με την Αλίκη Καγιαλόγλου (Αθήνα, 1990),
Γυρισμός, όπερα του Αργύρη Κουνάδη (Ε.Λ.Σ., 1991, 1998, α’ παρουσίαση),
Αριάδνη στη Νάξο, μελόδραμα του Μπέντα (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1993, α’ ελληνική παρουσίαση),
Χορός Μεταμφιεσμένων, όπερα του Βέρντι (Ε.Λ.Σ.,1993),
Ανθρώπινη φωνή, όπερα του Φρανσίς Πουλένκ (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1994),
Βαφτιστικός, οπερέτα του Θ. Σακελλαρίδη (Ε.Λ.Σ., 1994),
Τραβιάτα, όπερα του Βέρντι (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ,1995),
Ο Γενικός Γραμματεύς του Καπετανάκη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, 1995),
Διδώ και Αινείας, όπερα του Πέρσελ («Τέχνη» Θεσσαλονίκης, 1995),
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, όπερα-μπαλέτο των Βάιλ-Μπρεχτ (Ε.Λ.Σ., 1996),
Το τραγούδι του αιώνα, μιούζικαλ του Δημήτρη Μαραγκόπουλου (Μουσικό Θέατρο Βόλου, 1996),
Ο βασιλιάς Γκόρντογκαν του Ίβσικ (Θέατρο της Ρεματιάς, Αετοπούλειο Χαλανδρίου, 1996),
Στέλλα Βιολάντη του Γ. Ξενόπουλου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, 1996),
Η όπερα του ζητιάνου του Γκέι (Στούντιο Ε.Λ.Σ., 1997),
Δον Ζουάν του Μολιέρου (Παλιό Πανεπιστήμιο, 1997),
Μαντάμ Μπατερφλάι, όπερα του Πουτσίνι (Tennessee, USA, 1997),
Λα Νόννα του Κόσα (Θίασος Commedia, 1998),
Καβαλερία Ρουστικάνα, όπερα του Μασκάνι (Ε.Λ.Σ., 1998),
Η τύχη της Μαρούλας και ο Μπαρμπαλινάρδος των Κορομηλά-Κόκκου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, 1998 – Βραβείο Ένωσης Κριτικών),
Τα παραμύθια του Χόφμαν, όπερα του Όφενμπαχ (Ε.Λ.Σ., 1998),
Θείος Βάνιας του Τσέχωφ (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, 1999),
Το χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ (Θεσσαλικό Θέατρο, 1999),
Αντιγόνη, όπερα του Μίκη Θεοδωράκη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1999, α’ παρουσίαση),
Άννα Μπολένα, όπερα του Ντονιτσέτι (Ε.Λ.Σ., 2000),
Ειρήνη του Αριστοφάνη (Επίδαυρος, Εθνικό Θέατρο, 2000, Βραβείο Σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν»),
Ταρτούφος του Μολιέρου (Θεατρο «Πόρτα», 2000),
Άδεια ποδηλάτου, μουσική παράσταση με την Κερασία Σμαραρά (Καφωδείον «Εναλλάξ», 2000),
Βάκχες του Ευριπίδη (Θεσσαλικό Θέατρο, 2001),
Φαίδρα του Ρίτσου (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2002),
Ερωτόκριτος του Β. Κορνάρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, 2002),
Πέερ Γκυντ του Ίψεν (Εθνικό Θέατρο, 2002),
Κάρμεν, όπερα του Μπιζέ (Ε.Λ.Σ., 2002),
Φλαντρώ του Παντελή Χορν (Θέατρο Αθηνών, 2003),
Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, 2003),
Τροβατόρε, όπερα του Βέρντι (Ε.Λ.Σ., 2003),
Ο ήχος του όπλου της Λ. Αναγνωστάκη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, 2003),
Ιππόλυτος του Ευρυπίδη (Εθνικό Θέατρο, 2004),
Αυτοκράτωρ Μιχαήλ του Τερζάκη (Κ.Θ.Β.Ε., 2004),
Ερωφίλη του Χορτάτση (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, 2005),
Οπερέτα του Γκομπρόβιτς (Κ.Θ.Β.Ε., 2005),
Η Αγνή του Θεού του Πιλμέιερ (Θέατρο Τέχνης, 2006),
«Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου», από τις
Δέκα Εντολές (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, 2006),
Ο Επιθεωρητής του Γκόγκολ (Κ.Θ.Β.Ε., 2007),
Το χρονικόν της αλώσεως, ορατόριο-δρώμενο του Γιώργου Χατζηνάσιου (Μυστράς, 2007),
Σελεστίνα του Ντε Ρόχας (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2007).
Από τον Οκτώβριο του 2007 έως τον Σεπτέμβριο του 2014 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου.
Ως διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. σκηνοθέτησε τα έργα:
Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν (2008),
Λοκαντιέρα του Γκολντόνι (2008),
Από της ζωής τα μέρη χάθηκαν οι ποιητές, αφιέρωμα στον Κάρολο Κουν με την Κάτια Γέρου (συμπαραγωγή με το Θέατρο Τέχνης, 2008),
Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα του Γ. Ράσελ (2009),
Ευριπίδου σπαράγματα (αποσπάσματα από τις χαμένες τραγωδίες του Ευριπίδη, παγκόσμια πρώτη, συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών, Μικρή Επίδαυρος, 2009),
Ιππής του Αριστοφάνη (συμπαραγωγή με τη «Θεατρική Διαδρομή», Φεστιβάλ Αθηνών, Επίδαυρος, 2010),
Σίρλεϊ Βαλεντάιν του Γ. Ράσελ (2011), Λα Πουπέ του Β. Χατζηγιαννίδη (2012),
Αλίμονο στους νέους (2012) και
Ένας ήρως με παντούφλες (2013) των Αλ. Σακελλάριου, Χρ. Γιαννακόπουλου,
Ελένη του Ευριπίδη (2013. Συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας. Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών).
Τα τελευταία χρόνια έχει σκηνοθετήσει τα έργα:
Λεωφορείον ο Πόθος του Τ. Ουίλιαμς (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας, 2010) ,
Ναμπούκο, όπερα του Βέρντι (Ε.Λ.Σ., Ηρώδειο, 2011),
Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ του Π. Κιάρα (θέατρο «Θεμέλιο» και θέατρο «Φούρνος», 2013-2015),
Μια ξεχωριστή μέρα του Ετ. Σκόλα (θέατρο«Skrow»,2013),
Γλυκό πουλί της νιότης του Τ.Ουίλλιαμς (Κ.Θ.Β.Ε., 2014),
La strada (θέατρο «Victoria»,2014),
Εταιρικοί Διάλογοι του Λουκιανού ( θέατρο «Έναστρον», 2015),
Μια υπέροχη Κυριακή για εκδρομή του Τ.Ουίλλιαμς (θέατρο «Φούρνος», 2015),
Η εύθυμη Χήρα, οπερέτα του Φ. Λέχαρ (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2015),
Ισμήνη του Γ. Ρίτσου (θέατρο «Φούρνος», 2016),
Από το 1984 ως το 2006 εργάστηκε ως παραγωγός μουσικών εκπομπών στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Κύριες εκπομπές του:
«Μουσικές εξαίσιες ενός αόρατου θιάσου» (Το θέαμα και η μουσική του),
«Βραδιά Όπερας».
Εργάστηκε επίσης ως μουσικός παραγωγός, στην ΕΡΤ2 και στον «9,84».
Από το 1988 άρχισε να σκηνοθετεί στο ραδιόφωνο. Συνεργάστηκε με μεγάλους ηθοποιούς της πιο παλιάς γενιάς, όπως η Μαίρη Αρώνη, ο Νίκος Τζόγιας, η Μαρία Αλκαίου κ.α., αλλά και με νεώτερους, όπως η Ρένη Πιττακή, η Λυδία Κονιόρδου, η Λυδία Φωτοπούλου, ο Γιάννης Μπέζος, ο Γιωργος Παρτσαλάκης, ο Δημήτρης Καταλειφός κ.α.
Για το ραδιόφωνο σκηνοθέτησε τα έργα όπως:
Ο βασιλιάς Γκόρντογκαν του Ρ. Ίβσικ(1988),
Πρόγραμμα μονοπράκτων με γενικό τίτλο Δύσκολοι έρωτες (1989),
Γέρμα του Φ. Γκ. Λόρκα (1989),
Τριαντάφυλλο στο στήθος του Τ. Ουίλλιαμς(1990),
Μαριάννα Πινέδα του Φ. Γκ. Λόρκα (1990),
Σκηνοθέτησε επίσης (1989) για την ΕΡΑ2 μια ραδιοφωνική σειρά για τη ζωή της Σάρας Μπερνάρ, βασισμένη στο βιβλίο της Φρ. Σαγκάν, Γέλιο χωρίς τελειωμό
Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ε.Λ.Σ. (1994), καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου Χαλανδρίου, ως υπευθυνος καλλιτεχνικού προγραμματισμού.
Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη του Ζιλ Ντασέν στον Γλάρο του Τσέχωφ (Εθνικό Θέατρο, 1988).
Επιμελήθηκε τα προγράμματα της Ορχήστρας των Χρωμάτων του Μάνου Χατζιδάκι, όσο εκείνος την διηύθυνε.
Έχει γράψει δεκάδες μουσικών και θεατρικών άρθρων σε περιοδικά, όπως το «Τέταρτο»(όσον καιρό το διηύθυνε ο Μ. Χατζιδάκις), «Ήχος hi- fi, «Oπτικοακουστική», «Δίφωνο».
Έχει επιμεληθεί πολλές εκδόσεις δίσκων με αρχειακό υλικό για τις εταιρίες «Σείριος», «Sony», «Λύρα», «Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο».
Έχει διδάξει υποκριτική σε νέους τραγουδιστές στα ωδεία: «Athenaeum» και «Φίλιππος Νάκας».
