COVID-19 
Αναμφίβολα, ο μέχρι προχθές γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός Δημήτρης Λιγνάδης, αποτελεί μία πολυσύνθετη φυσιογνωμία, με αναμφισβήτητα ταλέντα, αλλά και πολλές σκοτεινές γωνίες στην προσωπικότητά του. Η μήνυση, που υποβλήθηκε εναντίον του από έναν 30χρονο (σήμερα) άντρα, με την κατηγορία ότι τον βίασε πριν από 15 χρόνια, προκάλεσε θύελλα στα ήδη τρικυμιώδη νερά του ελληνικού θεάματος και τον οδήγησε στην παραίτησή του από την κορυφαία θέση του Εθνικού Θεάτρου.
Σε ανύποπτο χρόνο, ο ίδιος ο Δημήτρης Λιγνάδης, είχε κάνει την αυτοπροσωπογραφία του, σε μία συνέντευξη – αυτοψυχανάλυση, στην οποία είχε αναδείξει τον εθισμό, που έχει με το σεξ, χωρίς να αρνείται ότι ο εθισμός αυτός μπορεί να τον οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή!
Η συγκεκριμένη συνέντευξη γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη τώρα, γιατί απαντάει σε πολλά ερωτήματα της κοινής γνώμης, σε σχέση με το πως μπορεί ένας τόσο ταλαντούχος θεατράνθρωπος να συνδυάσει, στην προσωπικότητά του, τόσο έντονα σκοτεινές και αθέατες γωνίες.
«Είμαι εθισμένος στο σεξ!…»
«Είμαι εθισμένος στο σεξ» δήλωνε, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος, σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Δημήτρης Λιγνάδης προκαλώντας ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις γι’ αυτήν την παρακινδυνευμένη προσωπική εξομολόγηση. Και παρότι επιχείρησε μέσα από νέες δηλώσεις του να ανασκευάσει, αποσύροντας την λέξη «εθισμός», μιας και παραπέμπει σε προβληματικές συμπεριφορές που χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης, δεν έπαψε ποτέ να μιλά ανοιχτά για την δυνατή, σχεδόν εξουσιαστική και αυτοκαστροφική σχέση που τον δένει τον έρωτα. Όλες αυτές οι δηλώσεις του δεν μπορούν παρά να μπαίνουν στο μικροσκόπιο μετά την πρόσφατη παραίτησή του από την θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, στην οποία επί της ουσίας εξαναγκάστηκε λόγω του οργίου πληροφοριών, φημών και άτυπων καταγγελιών που συνδέθηκαν με το όνομά του.
Προσωπικότητα πολυσύνθευτη, με πτυχές συχνά αντίθετες μεταξύ τους, συγκρατημένος αλλά και έντονα κοινωνικός ενίοτε, βαθιά συναισθηματικός αλλά και εξαιρετικά παθιασμένος ταυτόχρονα, δεν έκρυψε ποτέ την διαχρονική μάχη που έδινε με την έννοια του έρωτα για χάρη του οποίου δεν δίσταζε, κάποιες φορές, όπως έλεγε, να φθάσει στα άκρα: «Ο έρωτας με έχει κάνει πολλές φορές ρόμπα. Χωρίς έρωτα είμαι σε μαρασμό. Δεν μπορώ να δημιουργήσω. Δεν μπορώ καν να καταστρέψω γιατί και αυτό μια δημιουργία είναι. Στη δική μου ζωή, ο έρωτας παίζει σχεδόν καταστρεπτικά σημαντικό ρόλο» έχει παραδεχτεί στο παρελθόν αποκαλύπτοντας, μάλιστα πως έχει καταστρέψει ολόκληρη παράσταση για χάρη ενός έρωτα.
Παρότι είχε απόλυτη επίγνωση πως «ο έρωτας είναι μια μάχη, μια πορεία προς τη φωτιά»
δήλωνε διατεθειμένος να καεί, διακινδυνεύοντας να χάσει πολύτιμες πτυχές της κοινωνικής υπόστασής του και να αμαυρώσει την εικόνα του: «Aς μου τύχει η καψούρα και ας πάει στον διάολο η αξιοπρέπεια. Αν πρέπει να την διατηρήσεις είναι γιατί λειτουργεί αφροδισιακά. Είναι αφροδισιακό δηλαδή, να κάνεις τον δυνατό. Για ποια αξιοπρέπεια μιλάμε όμως, όταν ο Σοφοκλής έχει γράψει στην «Αντιγόνη» ότι «αυτός που παθαίνει έρωτα, τρελαίνεται». Καψουρεύτηκα και θα κοιτάξω την αξιοπρέπεια; Τι λέτε ρε; Δεν με ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια. Με ενδιαφέρει να είμαι ερωτευμένος» έχει δηλώσει μετά λόγου γνώσεως.
Είχε βέβαια την βαθιά πεποίθηση, τότε, πως καλλιτεχνικά τουλάχιστον βρίσκεται στο απυρόβλητο καθώς έχει καταφέρει να πείσει το κοινό για την αξία του: «Δεν θέλω να πουλάω τσάμπα μαγκιά σίγουρα δεν θα μιλούσα έτσι, αν δεν είχα φτιάξει το στάτους που έχω σήμερα. Έχω φτάσει όμως, σε μια ηλικία που ακόμη και να κατ…ήσω πάνω στη σκηνή θα πουν «μμμ τι τόλμη ο Λιγνάδης» έλεγε με περισσή αυτοπεποίθηση πριν τρία περίπου χρόνια.
Εκείνη την ίδια περίοδο εξάλλου, είχε σχολιάσει και τις σοβαρότατες καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση εναντίον του διάσημου ηθοποιού Κέβιν Σπέισι αλλά και του κινηματογραφικού παραγωγού Χάρβεϊ Γουαϊνστάιν, μέσα από τις οποίες γεννήθηκε το παγκόσμιο κίνημα #MeToo λέγοντας χαρακτηριστικά: «Γιατί έγινε «µόδα» να καταγγέλλουν τις όποιες σεξουαλικές παρενοχλήσεις; Όταν µε παρενοχλήσεις, θα βγω να το φωνάξω. Θα γυρίσω τον κόσµο ανάποδα. Δεν θα το θυμηθώ χρόνια µετά -είτε πρόκειται για το αγόρι αυτό είτε για τις ηθοποιούς που παρενοχλήθηκαν από τον Γουαινστάιν. Είναι άθλια η σεξουαλική παρενόχληση, άρα οφείλεις να την καταγγείλεις την ίδια στιγµή, για να µη συµβεί σε άλλους…».
Τότε, σίγουρα, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι λίγα μόλις χρόνια αργότερα ο ίδιος θα γινόταν πρωταγωνιστής μιας ανάλογης ιστορίας και θα βρισκόταν στη δίνη ενός κυκλώνα που έχει αποδειχτεί πως μπορεί να καταπιεί ακόμη και τους πιο ισχυρούς αν οι καταγγελίες εναντίον τους περάσουν από τη σφαίρα των φημών σε αυτήν της αποδεδειγμένης με ακράδαντα στοιχεία πραγματικότητας.
