COVID-19 
Με λόγια αγάπης και θαυμασμού προς το πρόσωπο του σπουδαίου ηθοποιού Σπύρου Φωκά, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 86 ετών, ο βιογράφος του και συγγραφέας Δημήτρης Μπούκουρας, τον αποχαιρετά.
Ο συγγραφέας θυμάται τις ατελείωτες ώρες που πέρασε δίπλα του μέχρι να ολοκληρωθεί το βιβλίο με τίτλο “Σπύρος Φωκάς: Ένα πέρασμα” που εκδόθηκε το 2018 από τις εκδόσεις “Όστρια Βιβλίο”, καθώς και τις δύσκολες στιγμές που βίωσε ο ηθοποιός μετά από μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του, που είχε ως αποτέλεσμα να του αφήσει μια σειρά από προβλήματα:
«Ο Σπύρος ήταν προσωπικός μου φίλος από τον στρατό, ωστόσο για πολλά χρόνια εξαιτίας της καριέρας του στο εξωτερικό χαθήκαμε» εξομολογείται ο Δημήτρης Μπούκουρας και συνεχίζει:
«Έψαχνα για χρόνια να τον βρω όμως δεν μπορούσα. Όταν έβγαλα το πρώτο μου βιβλίο που ουσιαστικά ήταν η βιογραφία μου, είχα αναφερθεί μέσα σε εκείνον και στην γνωριμία μας. Το βιβλίο το έδωσα να το διαβάσει τότε η ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιούλη Ζήκου, η οποία μόλις έφτασε στο κεφάλαιο που γράφω για τον Φωκά μου λέει “Γνωρίζεις τον Σπύρο;” της λέει “Φίλος μου αλλά τον έχω χάσει” μου λέει τότε “Μην σε νοιάζει θα τον φέρω στην παρουσίαση του βιβλίου σου”. Έτσι ζήσαμε την ημέρα εκείνη μια μεγάλη στιγμή, καθώς βρεθήκαμε ξανά με τον Σπύρο μετά από 50χρόνια».
Φω
Αφορμή για την απόφαση του Σπύρου Φωκά να τον εμπιστευτεί και να του αναθέσει να γράψει την βιογραφία του στάθηκε το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα:
«Στην πορεία έβγαλα και το δεύτερο βιβλίο μου με διηγήματα που του άρεσε πολύ και τότε ήταν που μου ζήτησε να γράψω την βιογραφία του. Δεν το σκέφτηκα καθόλου του είπα αμέσως ναι, καθώς το βρήκα εξαιρετική ιδέα. Χρειάστηκε να κάνουμε πολλές συναντήσεις γιατί τότε ο Σπύρος ήταν άρρωστος δεν ήταν σε καλή κατάσταση, θυμόταν κάποια γεγονότα χωρίς πολλές λεπτομέρειες, που σημαίνει πως πολλά κομμάτια της ζωής του τα κουβεντιάζαμε ξανά και ξανά μέχρι να τα ολοκληρώσουμε. Δυσκολεύτηκα κι εγώ κι εκείνος η αλήθεια είναι αυτή γιατί είχε κάνει μια σοβαρή εγχείριση τότε, για ένα ανεύρυσμα που είχε στην κοιλιακή αορτή. Δυστυχώς αυτό του άφησε κάποιες εγκεφαλικές βλάβες, είχε συμπτώματα εγκεφαλικού, άνοιας, πολλές φορές δεν θυμόταν πράγματα. Μάλιστα η βιογραφία είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, όπως ήθελε κι εκείνος, ώστε να φαίνεται πως τη διηγείται».
Όπως εξηγεί ο συγγραφέας του «Σπύρος Φωκάς: Ένα πέρασμα» ο ηθοποιός για πολλά χρόνια ήταν πικραμένος από συμπεριφορές πασίγνωστων Ελλήνων ηθοποιών, αλλά και από τη μικρή σύνταξη των 600 ευρώ που του έδινε το ελληνικό κράτος, που είχε ως αποτέλεσμα πολλές φορές να μην έχει να πληρώσει ούτε το ενοίκιο του :
«Ο Σπύρος είχε πολλά παράπονα ειδικά από σπουδαίους Έλληνες ηθοποιούς, τους οποίους αν και τους είχε βοηθήσει όταν βρέθηκαν στην Ιταλία με σκοπό να κάνουν καριέρα, εκείνοι του έβαζαν εμπόδια στην Ελλάδα. Πασίγνωστη Ελληνίδα ηθοποιός, ενώ είχε κλείσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο μιας ταινίας στην Ελλάδα, την ώρα που αναζητούσε ο σκηνοθέτης τον συμπρωταγωνιστή της, εκείνη είπε “Καλέστε όποιον θέλετε μόνο τον Φωκά μην φέρεται”. Επίσης είχε μεγάλο παράπονο και από το Ελληνικό κράτος που για όλα αυτά τα χρόνια τον είχε με μια σύνταξη της τάξεως των 600 ευρώ, με αποτέλεσμα να μην τα βγάζει πέρα. Όπως έλεγε πολλές φορές γινόταν ρεζίλι γιατί δεν είχε να πληρώσει ούτε και το ενοίκιο του. Αυτή που του στάθηκε αρκετά προς το τέλος ήταν η Άννα Φόνσου»
Στη βιογραφία του ο Σπύρος Φωκάς αναφέρεται και στην γυναίκα που αποτέλεσε το «αγκάθι», ώστε να καταστραφεί οικονομικά, καθώς τον άφησε χωρίς σεντ στους τραπεζικούς του λογαριασμούς:
«Ο Σπύρος Φωκάς ήταν ένας άνθρωπος έξω καρδιά είχε ψώνιο με τον κινηματογράφο και του άρεσε να δουλεύει. Δεν τον ένοιαζε τόσο το να κάνει χρήματα όσο να δουλεύει. Όταν έκανε ειδικά τις δυο ταινίες με τον Σιλβέστερ Σταλόνε το “Ράμπο ΙΙΙ” και το 1985 το “Διαμάντι του Νείλου” με τον Μάικλ Ντάγκλας την διαχείριση των οικονομικών του την είχε η προηγούμενη σύζυγος του μια Ελληνοαμερικανίδα, η οποία τον άφησε ταπί κι έφυγε. Το διαπίστωσε όταν κάποια στιγμή χρειάστηκε χρήματα και πήγε στην τράπεζα, όπου δεν βρήκε στους λογαριασμούς του ούτε σεντ, του τα είχε φάει όλα. Ήταν καλό παιδί και τίμιος άνθρωπος ο Σπύτος σπάνιο ως χάρισμα».
Ο επίλογος
Ο Δημήτρης Μπούκουρας αποχαιρέτησε τον αγαπημένο του φίλο και μέσα από μια ανάρτηση που έκανε νωρίς το πρωί στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, όπου δημοσίευσε λίγα λόγια του Σπύρου Φωκά από τον επίλογο του βιβλίου τους :
«Mόλις έμαθα ότι ανεχώρησε ο φίλος μου Σπύρος Φωκάς…Ένας ωραίος άντρας, ένας όμορφος άνθρωπος…Αντί για νεκρολογία παραθέτω εδώ τον επίλογο που του έβαλα στο στόμα όταν έγραψα την βιογραφία του:
Βλέπω σιγά σιγά τις σελίδες να συμπληρώνονται… Βλέπω σιγά σιγά ο χρόνος που μου έχει δοθεί να τελειώνει… Κάποτε αυτή η βιογραφία θα συμπληρωθεί σε τρίτο πρόσωπο. Πέρασα μιαν όμορφη ζωή. Γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους, είδα πολλά μέρη, μπήκα σε σαλόνια που πολλοί ονειρεύονται και λίγοι μπαίνουν. Έκανα μια δουλειά που μου άρεσε και που θα μπορούσα να την κάνω και τσάμπα. Γιατί για μένα το σινεμά ήταν έρωτας και ψώνιο και δεν ήταν σαν την αγάπη της Τιτίκας που ποτέ δεν έμαθε ότι την αγαπώ. Το σινεμά το αγάπησα και του το έδειξα. Εκεί όμως είχα και ανταπόκριση. Με αγάπησε κι εκείνο. Μπορεί να μην ήμουν πάντα πρωταγωνιστής. Όμως, πιστέψτε με, ακόμα και σαν κομπάρσος αν υπηρετήσεις αυτήν την τέχνη, πάλι θα σε μαγέψει. Και όταν παίρνεις μέρος με οποιονδήποτε ρόλο σε μια ταινία, πάλι αυτές οι φράσεις-κλισέ θα σε μαγέψουν: “Πάμε”… ”Γυρίζουμε”… “Ησυχία”… ”Κατ”… “Πάμε πάλι”… Και ο ξερός κρότος της κλακέτας θα σε συνοδεύει σε όλες τις σκηνές της ζωής σου σαν να είναι κι αυτή σινεμά μέχρι να φτάσεις στους τίτλους του τέλους… Και αρκεί να γραφτεί το όνομά σου πάνω σε αυτούς τους τίτλους… Δεν παίζει κανέναν ρόλο η σειρά… Πρωταγωνιστής; δεύτερος; τρίτος; ένα πέρασμα; Όχι… Πιστέψτε με … Δεν παίζει κανέναν ρόλο… Φτάνει που έκανες ένα πέρασμα…».
mpoukouras-fokas
