COVID-19 
Απώλειες μεγαλύτερες από αυτές που προκάλεσε το τραγικό δυστύχημα-έγκλημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς θρηνούν κάθε μήνα οι ελληνικές οικογένειες. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα πιο πρόσφατα στοιχεία είναι εκτός λογικής για μια πολιτισμένη χώρα. Από το 2010 μέχρι σήμερα, κατά μέσον όρο, κάθε μήνα χάνουν από τροχαία δυστυχήματα τη ζωή τους 67 άτομα, στην πλειονότητα τους νέοι και νέες!
Η Πολιτεία όμως, διαχρονικά, και στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση των τελευταίων 4,5 ετών, μοιάζει να κλείνει τα μάτια στη συνεχιζόμενη εθνική τραγωδία, με τις τραγικές συνέπειες για τις οικογένειες των χιλιάδων θυμάτων και τις καθοριστικές επιπτώσεις στο Δημογραφικό και στη διαρκή συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού.
Οι αριθμοί των νεκρών, των βαριά και των ελαφρά τραυματιών από τα τροχαία δυστυχήματα, με βάση τα επίσημα δεδομένα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.), παραπέμπουν σε εμπόλεμες ζώνες.
Από το 2010 μέχρι και τον Νοέμβριο του 2023 κατεγράφησαν 160.493 τροχαία δυστυχήματα και ατυχήματα, με αδιανόητες απώλειες. Συγκεκριμένα, στο υπό εξέταση χρονικό διάστημα ξεψύχησαν στην άσφαλτο συνολικά 11.222 άνθρωποι, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους νέοι και νέες. Την ίδια περίοδο, οι βαριά τραυματίες (πολλοί εκ των οποίων δεν επανέρχονται ποτέ στην προ των ατυχημάτων κατάσταση) ανήλθαν στους 133.222 και οι ελαφρά τραυματίες στους 183.828.
Και, δυστυχώς, η λίστα του «ανείπωτου πόνου» με τους νεκρούς, τους βαριά και τους ελαφρά τραυματίες για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο θα αυξηθούν, αφού τα στοιχεία που αφορούν το έτος 2023 είναι προσωρινά και αναμένεται να τροποποιηθούν προς το δυσμενέστερο…
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάλυση των δεδομένων αυτών παραπέμπουν σε μια Πολιτεία που διαχρονικά δεν κάνει σχεδόν τίποτα για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης εθνικής τραγωδίας και σε μια κοινωνία που έχει μάθει να ζει θρηνώντας καθημερινά νέους, νέες, αλλά και άτομα μεγαλύτερων ηλικιών, που αφήνουν τόσο άδικα την τελευταία πνοή τους στην άσφαλτο. Είναι αδιανόητα τραγικό, κι όμως είναι αληθινό ότι, από το 2010 και μετά, κατά μέσον όρο κάθε μήνα συμβαίνουν 961 τροχαία δυστυχήματα και ατυχήματα, πεθαίνουν 67 άνθρωποι, τραυματίζονται βαριά περίπου 80 άτομα και πιο ελαφρά 1.101 άτομα!
Αποκάλυψη
Από τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. φαίνεται ότι έως τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας ο αριθμός των νεκρών από τροχαία δυστυχήματα, ξεπερνούσε ακόμη και τα 1.200 άτομα τον χρόνο. Είναι ενδεικτικό ότι την τριετία 2010-2012 πέθαναν συνολικά 3.387 άτομα! Αυτή, με βάση την ανάλυση των δεδομένων της ΕΛ.ΣΤΑΤ. από το 2010 μέχρι και τον Νοέμβριο του 2023, ήταν η χειρότερη -σε σχέση με νεκρούς, βαριά και ελαφρά τραυματίες- τριετία.
Σε ετήσια βάση, από το 2015 και μετά η ετήσια «λίστα του ανείπωτου πόνου» άρχισε να μειώνεται, αλλά και πάλι διατηρήθηκε σε επίπεδα τα οποία σε μια πολιτισμένη χώρα θα είχαν προκαλέσει «συναγερμό». Ο πιο μικρός αριθμός νεκρών από τροχαία κατεγράφη το 2020, όταν φυσικά η χώρα είχε μπει σε lockdown ελέω της πανδημίας Covid-19. Και αυτό ήταν το μόνο «μέτρο» που λήφθηκε, από σπόντα φυσικά, και είχε ως αποτέλεσμα να περιοριστεί ο αριθμός των οικογενειών που ντύθηκαν στα μαύρα.
Συνολικά, από το 2019 μέχρι και τον Νοέμβριο του 2023 (με τα προσωρινά στοιχεία του τελευταίου έτους να αναμένεται ότι θα αυξηθούν μετά την επικείμενη αναπροσαρμογή τους) κατεγράφησαν 51.072 τροχαία, τα οποία προκάλεσαν 3.065 νεκρούς, 2.997 βαριά τραυματίες και 58.014 ελαφρά. Κατά μέσον όρο, την υπό εξέταση χρονική περίοδο, κάθε μήνα υπήρχαν 52 νεκροί, 51 σοβαρά και 983 ελαφρά τραυματίες!
Η Πολιτεία κοιμάται τον ύπνο του δικαίου
Σε παράφραση του γνωστού τραγουδιού, η ελληνική Πολιτεία μοιάζει απέναντι σε αυτή την εξελισσόμενη εδώ και χρόνια εθνική τραγωδία με «κοιμισμένη πολιτεία, μια κορνίζα αδειανή».
Τι κι αν κάθε μήνα αφήνουν στον δρόμο την τελευταία τους πνοή περίπου όσοι νέοι και νέες έχασαν τη ζωή τους στο τραγικό δυστύχημα-έγκλημα στα Τέμπη; Τι κι αν ο αριθμός των απωλειών μοιάζει με απογραφή σε χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο;
Τόσο πριν όσο και αυτή την περίοδο φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι «δεν ιδρώνει το αυτί» κανενός υπευθύνου, όσες ζωές κι αν χαθούν στην άσφαλτο, όσες οικογένειες κι αν θρηνήσουν ακόμη. Οπως αντιμετωπίζεται το τραγικό δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών (με τους αρμοδίους, πολιτικούς και μη, να επιχειρούν με κάθε τρόπο να μπει το θέμα «κάτω από το χαλί»), έτσι αντιμετωπίζεται και η συνεχιζόμενη εθνική τραγωδία με τους χιλιάδες νεκρούς εδώ και χρόνια.
Ενίοτε, όταν υπάρχουν δυστυχήματα που απασχολούν έντονα την κοινή γνώμη, συνηθίζεται να εξαγγέλλονται μέτρα «πυροτεχνήματα». Μόλις τα θέματα των τροχαίων δυστυχημάτων φεύγουν από την επικαιρότητα, καμία από τις «πρωτοβουλίες» που διαχρονικά έχουν εξαγγελθεί με στόμφο δεν υλοποιούνται και η εθνική τραγωδία συνεχίζεται, με τους δρόμους να γεμίζουν από καντήλια…
Επικίνδυνοι δρόμοι
Οι μικροί και μεγάλοι δρόμοι της χώρας παραμένουν σε σημαντικό βαθμό επικίνδυνοι για τους οδηγούς, ο στόλος των οχημάτων «γερνά» λόγω της οικονομικής κρίσης, την οποία ακόμη και σήμερα βιώνει το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, ενώ, όπως με «λάδωμα» έβγαιναν τα διπλώματα πριν από κάποιες δεκαετίες, έτσι φαίνεται -με βάση όσα λέγονται μεταξύ των νεότερων ηλικιακά οδηγών- ότι εξακολουθούν να αποδίδονται σε σημαντικό βαθμό υποψηφίων και σήμερα.
Αν και η λίστα των νεκρών αυξάνεται διαρκώς εδώ και πολλά χρόνια, το σύστημα εκπαίδευσης των υποψήφιων οδηγών παραμένει διάτρητο.
Την ίδια στιγμή, στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση επί της ουσίας δεν γίνεται τίποτα για να καλλιεργηθεί μια ορθή, ευρωπαϊκή οδηγική κουλτούρα, από τις νεαρότερες κιόλας ηλικίες. Δεν γίνεται εδώ και δεκαετίες τίποτα για να εμπεδωθεί από τους υποψήφιους αλλά και τους νυν οδηγούς ότι τα οχήματα είναι «εργαλεία». Οτι καλός οδηγός είναι αυτός που φτάνει στο σημείο που θέλει να πάει χωρίς να προκαλέσει ατύχημα και πως η οδήγηση δεν είναι παιχνίδι ταχύτητας σε τηλεκονσόλα, χωρίς συνέπειες για όσους και όσες θεωρούν ότι είναι «οδηγοί ράλι», πατώντας το γκάζι περισσότερο από όσο προβλέπει ο ΚΟΚ ή αδιαφορώντας για τα σήματα και τα φανάρια στους δρόμους.
Θα αλλάξει αυτή η κατάσταση; Αν κρίνουμε από τις ενέργειες που (δεν) έχει κάνει η κυβέρνηση η οποία έχει τα ηνία της χώρας τα τελευταία 4,5 χρόνια, η απάντηση προφανώς είναι αρνητική. Στην «Ελλάδα 2.0» με τα μεγάλα θέματα -αυτά που «πονούν» την ελληνική κοινωνία- να είναι πλέον έως και αποδεκτό ότι «επιλύονται» μέσω της αποσιώπησής τους, φαίνεται ότι οι λίστες του θανάτου και του ανείπωτου πόνου θα συνεχίζουν να γεμίζουν με ονόματα νέων και όχι μόνο, που θα χάσουν τη ζωή τους στην άσφαλτο.
