COVID-19 
«Ξεσπιτωμένος», μόνος, απορημένος, αβοήθητος, ένας μαυρόγυπας κοιτάζει αυτό που κάποτε ήταν το φυσικό του περιβάλλον στο δάσος της Δαδιάς, αποτυπώνοντας στο σταστισμένο βλέμμα του όλη την τραγωδία.
Το περήφανο πουλί στρέφει το βλέμμα του σε ό,τι απέμεινε από το δάσος της Δαδιάς, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά οικοσυστήματα της Ευρώπης, το οποίο έγινε στάχτη στις πυρκαγιές που κατέκαψαν πάνω από 900.000 στερέματα στον Έβρο.
Δε χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός, αρκεί να διαθέτει μια στοιχειώδη ανθρωπιά για να συναισθανθεί την οδύνη και το πένθος που αποτυπώνονται στις εκφράσεις των δύο μαυρόγυπων, που κατέγραψε ο Χρήστος Καλόγερος στο Facebok .
Τα πουλιά αυτά είχαν ως μοναδικό τους σπίτι στα Βαλκάνια τον Έβρο, στον οποίο κανείς δεν ξέρει αν κάποτε θα καταφέρουν να επιστρέψουν.
Σύμφωνα με το WWF Ελλάς, ο μαυρόγυπας (Aegypius monachus), αποτελεί ένα από τα απειλούμενα είδη της ελληνικής πανίδας, καθότι σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009) θεωρείται «κινδυνεύον».
Από τις αρχές Ιανουαρίου, τα ζευγάρια ξεκινούν τις αναπαραγωγικές τους επιδείξεις και χτίζουν μαζί τη φωλιά τους στις κορυφές των πεύκων που μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 2 μέτρα σε διάμετρο και ένα μέτρο σε ύψος.
Μοιράζονται την «ευθύνη» ανατροφής του νεοσσού, επωάζοντας το μοναδικό αυγό τους για 50-55 μέρες, μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου.
Η άφιξη του νέου μέλους της οικογένειας, φέρνει ευθύνες για τους γονείς που ταΐζουν το μικρό από τον Μάιο και για 3,5 περίπου μήνες ώσπου να πετάξει από τη φωλιά του, ενώ θα ενηλικιωθεί και θα «ανοίξει τις φτερούγες» του για αναπαραγωγή όταν φτάσει τα 5 με 6 χρόνια.
Ως τότε ταξιδεύει στις γύρω περιοχές μαθαίνοντας τις τροφικές πηγές που εκτείνονται και πέρα από τα σύνορα του Εθνικού Πάρκου δάσους Δαδιάς ως τον Νέστο και τη γειτονική μας Βουλγαρία.
