COVID-19 
«Όταν βγήκε στην επιφάνεια ακριβώς το μέγεθος της τραγωδίας και οι διάφορες ιστορίες, το παιδί άρχισε να έχει κάποια θέματα, φοβίες, ανασφάλειες, κρίσεις πανικού, προερχόμενα όλα από το ότι ήταν στο τρίτο βαγόνι, ότι λίγο πριν κατέβει είχε πάει στο κυλικείο για να πάρει δύο σάντουιτς και δύο μπουκαλάκια νερό, γι αυτόν και για τη φίλη του, και ότι ανέφερε αρκετά συχνά ότι αυτός κατά τύχη ήταν στη ζωή και όλη αυτή η εικόνα που είχε δει από το κυλικείο λίγο πριν κατέβει, δεν υπάρχει πλέον.
Εννοώντας βέβαια, ότι όλοι αυτοί οι φοιτητές, οι γνωστοί, οι φίλοι -γιατί τα παιδιά γνωριζόντουσαν τα περισσότερα- δεν υπάρχουν πια στη ζωή.
Είναι χαρακτηριστικό το οτι η φίλη του, η οποία δεν είναι σπουδάστρια, αλλά εργάζεται και μένει στη Θεσσαλονίκη, ήταν να συνεχίσει το ταξίδι για τη Θεσσαλονίκη και της πρότεινε ο γιος μου να περάσουν άλλη μια ημέρα στη Λάρισα και το κοριτσάκι κατά τύχη κατέβηκε και δεν ήταν μέσα στη διάρκεια του ατυχήματος…»
«Ημέρα: Τρίτη 28 Φεβρουαρίου. Ώρα επιβίβασης: 19.22 Δρομολόγιο: Αθήνα- Λάρισα. Βαγόνι 04, θέση 032.» Ο 19χρονος γιος του Νίκου Κωνσταντινίδη, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, είχε πάρει στα χέρια του το εισιτήριό του, είχε αποχαιρετήσει τους γονείς του και είχε επιβιβαστεί στο Intercity 62, μαζί με τη φίλη του. Μια αμαξοστοιχία, που δεν έφτασε ποτέ στη Θεσσαλονίκη, αλλά οδήγησε στο θάνατο 57 ψυχές. Στον τραυματισμό 85 και στο πένθος… μια ολόκληρη χώρα.
Από εκείνη την ημέρα ο νεαρός φοιτητής παλεύει με τις αγωνίες και τους φόβους του. Παλεύει να διαχειριστεί την καθημερινότητά του, με τη βοήθεια ειδικών και της οικογένειάς του. Γιατί το δυστύχημα στα Τέμπη, ήταν η πρώτη πράξη του δράματος. Οι μετέπειτα δυσκολίες στη ζωή των επιβατών που κατάφεραν να γλιτώσουν ακόμα και με μερικά λεπτά διαφορά από το ραντεβού με το θάνατο, όπως ο 19χρονος φοιτητής, που αποβιβάστηκε δέκα λεπτά πριν στη Λάρισα, είναι το επόμενο κεφάλαιο που συνεχίζει να γράφεται σε αυτήν την τραγωδία. Οι μετεγγραφές, ως ένα μέτρο στήριξης των φοιτητών που επέβαιναν στη μοιραία αμαξοστοιχία, τελικά -απ’ ότι φαίνεται- έχουν και εξαιρέσεις.
“Καταθέσαμε την αίτηση, όλα καλά, δημιουργήθηκε συγκεκριμένο κομμάτι στο υπουργείο παιδείας το οποίο διαχειριζόταν το να στείλουμε τα δικαιολογητικά, το να μας ενημερώσει, ευγενέστατοι οι άνθρωποι, εξυπηρετικοί, πολύ συμπονετικοί, πολύ εγκάρδιοι και όλοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν, κατανοώντας τη δυσκολία την οποία περνάει η οικογένεια, εκείνη την περίοδο. Και θεωρώντας οτι η διαδικασία είναι πολύ απλή…Καταθέτετε τα δικαιολογητικά, το ΦΕΚ είναι ξεκάθαρο, όλα καλά. Ένα μήνα μετά περίπου από την κατάθεση των δικαιολογητικών, μας ήρθε μια απάντηση κατά την οποία απορρίφθηκε η αίτηση.
-Με το σκεπτικό;
-Δεν υπήρχε σκεπτικό, δεν υπήρχε αιτιολογία, δεν υπήρχε τίποτα. Το σοκ ήταν τεράστιο. Το σοκ ήταν τεράστιο, γιατί δεν θα σας κρύψω οτι η πρώτη μας σκέψη, ήταν οτι όλο αυτό ήταν ένα fake, ήταν μια ψηφοθηρική προσέγγιση της κυβέρνησης μόνο και μόνο να γλυκάνει την κοινή γνώμη, να απαλύνει ψεύτικα τον πόνο των παιδιών, να βγει από το διάστημα εκείνο μέσα από τις εκλογές και μετά να αποσύρει το ουσιαστικό ενδιαφέρον για να βοηθήσει εκείνα τα παιδιά. Τέλος πάντων, όλοι μας παρέπεμψαν στη νομική υπηρεσία, του υπουργείου παιδείας, οτι αυτοί έχουν βάλει μπλόκο στο να γίνουν οι μετεγγραφές, ενώ όλες οι νομικές υπηρεσίες των άλλων υπουργείων προσεγγίζοντας και διαβάζοντας το ΦΕΚ, επαναλαμβάνουν και μας είπαν ρητά, οτι τη στιγμή που το ΦΕΚ δεν έχει υπεξαιρέσεις θα έπρεπε να γίνει το εξής. Ή τα παιδιά όλα που το δικαιούτο να πάρουν τη μετεγραφή ή ο νομοθέτης, αν θεωρεί οτι έχει κάνει κάποιο σφάλμα, θα έπρεπε να βγάλει το νομικό τμήμα του κράτους, συμπληρωματική διευκρίνηση. Τίποτα από τα δύο δεν έχει γίνει.
Από το ΦΕΚ στην άρνηση
Το ΦΕΚ με Αρ. Φύλλου 2578 και ημερομηνία 20 Απριλίου 2023, αναφέρει μεταξύ άλλων, τα εξής:
“Άρθρο 1
Πεδίο εφαρμογής
Οι διατάξεις της παρούσας απόφασης εφαρμόζονται για τους φοιτητές: α)οι οποίοι επέβαιναν στις αμαξοστοιχίες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών της 28ης Φεβρουαρίου 2023
Άρθρο 2
Μετεγγραφές/ μετακινήσεις δικαιούχων φοιτητών
Α. Οι δικαιούχοι του άρθρου 1 της παρούσας απόφασης μπορούν να υποβάλουν αίτηση μετεγγραφής/ μετακίνησης ηλεκτρονικά, σε αντίστοιχο τμήμα άλλου Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος ή Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας ή μετακίνησης σε άλλο τμήμα άλλου ΑΕΙ ή άλλης ΑΕΑ του ίδιου επιστημονικού πεδίου, με αυτό του τμήματος στο οποίο έχουν εισαχθεί και εγγραφεί, στον τόπο κύριας ή μόνιμης κατοικίας των ιδίων ή συγγενούς α’ βαθμού ή αδελφού, εφόσον φοιτούν σε ΑΕΙ της ημεδαπής και δεν έχουν υπερβεί τα υποχρεωτικά εξάμηνα φοίτησης για τη λήψη του πτυχίου. ”
Το ΦΕΚ λοιπόν, είναι ξεκάθαρο, μας λέει ο πατέρας του 19χρονου φοιτητή…”Όταν βγήκε η κυβέρνηση και ανακοίνωσε οτι παίρνει την πρωτοβουλία για κάποια μέτρα στήριξης των σπουδαστών, δεν σας κρύβω οτι ήταν λίγο μπερδεμένα τα συναισθήματά μας, γιατί από τη μια θέλαμε να δούμε πως θα μπορούσε αυτό να απαλύνει το ψυχολογικό πρόβλημα του δικού μας παιδιού, από την άλλη νιώθαμε και λίγο άβολα, τη στιγμή που τόσα παιδιά είχαν χαθεί, νέα παιδιά και πόσα ακόμα είχαν τραυματιστεί. Σκεφτόμασταν τις ιστορίες, τις οικογένειές τους και από την άλλη τα προβλήματα και τις ανησυχίες που είχαμε εμείς και την πολλαπλάσια δύναμη που είχαν αυτοί. Επειδή όμως το παιδί, αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τα θέματα αυτά που σας ανέφερα στην αρχή, χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν μας έδωσε τη δυνατότητα η κυβέρνηση καταθέτοντας τα δικαιολογητικά που χρειαζόντουσαν, που είχαν απαιτηθεί, να γίνει μια μεταγραφή ώστε το παιδί να γυρίσει στον τόπο κατοικίας του. Το βασικό ήταν να αποφύγουμε τη μετακίνηση. Για εμάς το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η μετακίνηση, και το να έχει το παιδί -γιατί μένει μόνος του στη Λάρισα- μια συνεχή παρουσία από ανθρώπους που μπορούν να το υποστηρίξουν. Αυτά τα δύο σημαντικά κομμάτια θέλαμε να προσφέρουμε στο παιδί. Χαρήκαμε όταν το ακούσαμε, ότι βγήκε το ΦΕΚ…”
Μόνο που η χαρά δεν κράτησε πολύ, αφού κατά τη συνεδρίαση της επιτροπής κατ’ εξαίρεση μετεγγραφών που διεξήχθη στις 30/06/2023, αποφασίστηκε η απόρριψη της αίτησης, όπως φαίνεται και στα έγγραφα που αποκαλύπτει το Flash.gr και που έχουν αποσταλεί στην οικογένεια. Η δεύτερη απόρριψη-διευκρίνηση, ήρθε μετά την ένταση και με την αρμόδια επιτροπή να συνεδριάζει τον Αύγουστο του ’23.
“-Εσείς κάνατε ένσταση επί της αποφάσεως...
Κάναμε ένσταση και μάλιστα, είχε και μια αίτηση θεραπείας την ονομάσαμε την ένσταση, στην οποία είπαμε ότι γιατί μας απορρίπτετε χωρίς δικαιολογία, χωρίς κάποια εξήγηση, τη στιγμή που το ΦΕΚ είναι ξεκάθαρο, μιλάει για όλους τους επιβαίνοντες φοιτητές της αμαξοστοιχίας, δεν έχει καμία υποκατηγορία, ο νομοθέτης είναι ξεκάθαρος, και καμία επιτροπή και καμία νομική υπηρεσία, δεν μπορεί από μόνη της να δημιουργήσει ή να θεωρήσει ότι υπάρχουν υποκατηγορίες εξαιρέσεων, χωρίς ρητά να αναφέρεται στο ΦΕΚ. Μπήκαμε στη διαδικασία να μιλήσουμε με κάποια υπουργεία, με τις νομικές τους υπηρεσίες, με κάποιους νομικούς δικούς μας και όλοι μας επιβεβαίωσαν αυτό, ότι δεν υπάρχει καμία εξαίρεση στο ΦΕΚ για τους ανθρώπους οι οποίοι ενδεχομένως κατεβήκαν στη Λάρισα και ότι αν υπήρχε προνόηση του νομοθέτη για κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να αναφέρεται.
-Άρα εσείς κάνετε την ένσταση και έρχεται δεύτερη απορριπτική απάντηση…
Ουσιαστικά δεν ήρθε δεύτερη. Μετά από ένα μήνα της πρώτης απόρριψης, μας ήρθε μια συμπληρωματική στην οποία αναφέρεται ότι απορρίφθηκε το αίτημά σας γιατί το παιδί σας κατέβηκε στη Λάρισα.”
“Ενημερώσαμε το υπουργείο Παιδείας και όχι μόνο”
Η οικογένεια του 19χρονου φοιτητή που ακόμη προσπαθεί να βγει απ’ το σκοτάδι, δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Φρόντισε να ενημερώσει τους αρμοδίους και να ρωτήσει το γιατί. Γιατί, αφού το ΦΕΚ δεν αναφέρει εξαιρέσεις, η αίτησή τους απορρίφθηκε…
“Θέλω να είμαι ξεκάθαρος, ρώτησα γνωστούς, ρώτησα όποιους μπορούσα να προσεγγίσω από το υπουργείο παιδείας, από διάφορα άλλα υπουργεία, οι διευθυντές των υπουργών, με τους οποίους μίλησα, οι οποίοι οι άνθρωποι πολύ θετικά διαχειρίστηκαν και αντιμετώπισαν την περίπτωσή μας, η οποία θέλω εδώ πέρα να σας πω ότι είναι περίπτωση πολλών παιδιών, όχι πάρα πολλών, αλλά θέλω να πω ότι δεν αφορά μόνο το δικό μου το παιδί, ούτε μπαίνουμε σε διαδικασία να αναφερθούμε μόνο στο δικό μας παιδί, θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά παιδιά που χρήζουν αυτής της ανακούφισης και προφανώς αυτό αντιλήφθηκαν στην κυβέρνηση και έκαναν όλη αυτή τη διαδικασία. Δηλαδή κάποιος λόγος υπήρχε που έγινε όλο αυτό. Γι αυτό βγήκε και το ΦΕΚ. Γι αυτό και μπήκε ο νομοθέτης στη διαδικασία κάτι να δημιουργήσει, έχοντας πολύ σωστή και ορθή σκέψη κατ’ εμέ τουλάχιστον.”
-Άρα λοιπόν αυτό έχει φτάσει στα αυτιά των διευθυντών των αρμοδίων υπουργών. Εν προκειμένω στο υπουργείο Παιδείας.
“Βεβαίως. Βεβαίως και έχει περάσει. Εμείς, θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής, ρωτήσαμε αν θα μπορούσε μια επιτροπή να το είχε προσεγγίσει πολύ πιο…όχι με την αρμόζουσα σημασία και αν ήξερε και η πολιτική της ηγεσία, ότι αυτή η επιτροπή είχε πάρει αυτή την απόφαση. Γιατί θεωρώ οτι είναι άκρως πολιτική η απόφαση που πάρθηκε. Δεν ήταν νομική, ήταν πολιτική η απόφαση της μεταγραφής των παιδιών και γενικά όλο αυτό το θέμα το οποίο είχε να κάνει με το να απαλύνουμε την ψυχολογική πίεση των ανθρώπων και όλων αυτών που υπέστησαν. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι όλα τα παιδιά, όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτήν την τραγωδία, την επόμενη μέρα ξεσκόνισαν τα μπατζάκια τους και συνέχισαν φυσιολογικά τη ζωή τους. Δηλαδή αν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος θεωρεί κάτι τέτοιο, να βγει να μας το πει, οτι δεν έγινε τίποτα. Ζήσαν τα παιδιά, οπότε όλα καλά!”
Το επόμενο βήμα -όπως αποκαλύπτεται και από τα έγγραφα που έχουμε στη διάθεσή μας- ήταν να ενημερωθεί ακόμα και το γραφείο του πρωθυπουργού, μέσω e mail, μας λέει ο κύριος Νίκος Κωνσταντινίδης…
“Μέσα στη διαδικασία αυτή μας ενημέρωσαν οτι ξέρεις κάτι, στείλτε κι ένα e mail στο πρωθυπουργικό γραφείο. Έχετε τη δυνατότητα ως πολίτες, να ενημερώσετε το πρωθυπουργικό γραφείο για όλο αυτό. Να δούμε κι από εκεί τι θα πουν. Στείλαμε e mail και στον πρωθυπουργό, στο γραφείο του που διαχειρίζεται αυτά τα θέματα, δεν λάβαμε καμία απάντηση.”
Τα λόγια που έγραψε το 19χρονο παιδί σε αυτή την επιστολή, συγκλονίζουν..
“Επέβαινα στη μοιραία αμαξοστοιχία IC62 , στο 4ο βαγόνι στη θέση 32 η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς.
10 λεπτά πριν κατέβω στο σταθμό της Λάρισας, βρισκόμουν στο βαγόνι του κυλικείου και συνομιλούσα με παιδιά που πλέον δεν βρίσκονται στη ζωή.
Από τότε έχοντας υποστεί ψυχολογικό τραύμα, μου είναι αδύνατο να ταξιδεύω Λάρισα Αθήνα με οποιοδήποτε μέσο μαζικής μεταφοράς. Νιώθω συνεχώς ότι κάτι θα συμβεί και αυτή τη φορά η τύχη δεν θα είναι με το μέρος μου. Απευθύνομαι λοιπόν σε σας ως την τελευταία μου ελπίδα, απευθύνομαι στο τεράστιο αίσθημα ευθύνης που σας διακατέχει…”
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γονείς του φοιτητή, φτάνουν στο σημείο να πηγαινοφέρνουν το παιδί τους στη Λάρισα, αφού δυσκολεύεται να μετακινηθεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Γιατί μπορεί να αποβιβάστηκε δέκα λεπτά πριν, το ωστικό κύμα της έκρηξης όμως μετά τη σύγκρουση, έχει “τραυματίσει” και τη δική του ψυχή. Και τη δική τους ψυχή, όπως φαίνεται και από τα λεγόμενα του πατέρα του…
“Θα σας πω ότι ακόμα περνάμε το δικό μας Γολγοθά, δεν υπάρχει μέρα που να μη σκεφτούμε τώρα που πλησιάζει η έναρξη του σπουδαστικού έτους, πως θα το διαχειριστούμε όλο αυτό, αγχωνόμαστε, αγχωνόμαστε κυρίως για το παιδί, για ποια θα είναι η εξέλιξή του και πως αυτή θα τον επηρεάσει και ως άνθρωπο και ως σπουδαστή. Σκεπτόμαστε διάφορα σενάρια, δεν έχουμε καταλήξει κάπου. Νιώθουμε πολύ θυμό και στενοχώρια απ’ όλο αυτό που έχει συμβεί. Και βέβαια όλο αυτό το διάστημα ως γονείς και οι γονείς θα με καταλάβουν, φοράμε ένα προσωπείο, μια μάσκα που προσπαθούμε να είμαστε άνετοι και οκ, αλλά από μέσα υπάρχουν δύσκολες στιγμές και για εμάς, γιατί φοβόμαστε και για το αύριο. Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα.”
-Και νομίζω κύριε Κωνσταντινίδη υπάρχει και το νόμιμο και το ηθικό…
-Έτσι, και το ηθικό. Και είναι όπως σας είπα στην αρχή, μια άκρως πολιτική απόφαση…Να βγει κάποιος επώνυμα από την κυβέρνηση, επώνυμα, μπροστά στην κάμερα και να μας πει για όλα αυτά τα παιδιά, ότι εφόσον γύρισαν σπίτι τους, βιώσανε κάτι, δεν τρέχει και τίποτα, η επόμενη ήταν μια καθημερινή Τετάρτη. Να βγει μπροστά στο φακό, να απευθυνθεί στους Έλληνες και να πει αυτήν την κουβέντα…”
