COVID-19 
Οπλοκατοχή, ναρκωτικά, παράνομο «χρήμα», υποβιβασμός του γυναικείου φύλου, ακριβά αμάξια και βίλες στις οποίες λαμβάνει χώρα οποιαδήποτε διαστροφή και οποιαδήποτε παράνομη πράξη η οποία θα μπορούσε περάσει ποτέ από το μυαλό ενός εγκληματία, συνθέτουν το κοκτέιλ για έναν απόλυτα επιτυχημένο «Τράπερ» το 2023.
Κι αν μέχρι λίγο καιρό οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξη αυτής της μουσικής πλέον είμαστε σχεδόν αναγκασμένοι να συνυπάρξουμε μαζί της. Το πρόβλημα όμως δεν είμαστε εμείς. Κι όταν λέω εμείς εννοώ όλους τους ενήλικες που θεωρητικά έχουμε διαμορφώσει χαρακτήρα και προσωπικότητα και μπορούμε να ξεχωρίσουμε το «καλό» από το «κακό», το «αλλόκοτο» από το «φυσιολογικό», το «νόμιμο» από το «παράνομο», το «σωστό» από το λάθος», αν υπάρχουν ξεκάθαρα αυτές οι έννοιες.
Δεν είναι απλά στίχοι
Οι περισσότεροι από αυτούς που αντιπροσωπεύουν αυτό το είδος θα σου πουν ότι είναι απλά στίχοι, ότι το ίδιο περιεχόμενο ακούγεται σε τραγούδια του διεθνούς ρεπερτορίου ή και το πιο απλό: «Έλα μωρέ και τι έγινε»; Πόσες φορές δεν έχετε πάει σε κάποιο παιδικό πάρτι, όπου γονείς διασκεδάζουν και σε κάποιες περιπτώσεις καμαρώνουν κιόλας που 4χρονα και 5χρονα ξεσαλώνουν σε ρυθμούς και στίχους της τραπ μουσικής; Μάλιστα τα «τραβούν» και βίντεο για να το «μοιράσουν» στη συνέχεια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως κάτι αστείο! Πόσο φυσιολογικό μπορεί να είναι ενήλικες αλλά και πόσο μάλλον παιδιά να χορεύουν και να τραγουδούν στίχους όπως: «Έχω coco στο τραπέζι μου, όλη μέρα νιώθω Déjà vu Déjà vu», «Βγαίνω με bitches δεκάρια, πρόσωπο Grande Ariana μωρό μου και κ..ο Minaj», «Tony Montana, στρώνει με χιόνι το πιάτο η π…α», «Ήσουν Ιούδας στη ψυχή, είσαι μια β….α στ’ αλήθεια», «Πόρνες να βγάζω στο διάλειμμα, να μετράνε τα πεντακοσάευρα».
Η αλήθεια είναι πως δεν θα αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο τι είναι σεξισμός, ούτε γιατί δεν πρέπει νέοι άνθρωποι να «εθίζονται» τόσο βαθιά στην έννοια του εύκολου και χωρίς κόπο χρήματος, των ναρκωτικών και της καλοπέρασης, ούτε να σας πείσουμε να μην ξανακούσετε τραπ μουσική. Ίσως όμως καταφέρουμε να σας προβληματίσουμε. Πως θα μπορέσει αλήθεια ένα παιδί που αφομοιώνει αυτά τα μηνύματα να επιβιώσει στην κοινωνία; Βλέποντας πως μόνο έτσι είσαι επιτυχημένος. Έχοντας 500ευρα που τα σκορπάς σε πισίνες, αμφιβόλου προελεύσεως (συνήθως από κάποια παράνομη δραστηριότητα), πισίνες γεμάτες ημίγυμνα κορίτσια που είναι διατεθειμένα για τα πάντα αρκεί να γίνουν γνωστά, ναρκωτικά με τη σέσουλα και από κάνα δυο super-car στη συλλογή σου. Αν θεωρείς πως έτσι έρχεται η ευτυχία κάτι έχει πάει πολύ λάθος σε αυτή γενιά και γενικότερα στην κοινωνία μας.
«Πέφτει» ξύλο
Όσο για τους ξυλοδαρμούς που λαμβάνουν χώρα σε κάθε εκδήλωση γνωστού τράπερ; Θα λέγαμε ότι είναι κάτι standard στο μενού! Πυροβολισμοί, συλλήψεις με όπλα που είναι δήθεν ψεύτικα, ενώ στη συνέχεια αποδεικνύεται το αντίθετο κι εσύ ως γνήσιος τράπερ, το παίζεις μάγκας στους ακόλουθούς σου λέγοντας ότι τη «σκαπούλαρες» και επιδεικνύεις τη συλλογή των όπλων σου με απόλυτη ελευθερία στο διαδίκτυο! Για να μη θυμηθούμε τι συνέβη σε μεγάλη μουσική εκδήλωση όπου έπεσε το ξύλο της αρκούδας! Με το πιο πρόσφατο περιστατικό σε γνωστό club στην Κατερίνη, όπου αντί για τραγούδια, «έπεσαν» μπουνιές και καρεκλιές, με αποτέλεσμα να κινδυνέψουν οι παρευρισκόμενοι.
Τρεις πατρινοί Dj’s εξηγούν στο europost.gr
Εμείς ζητήσαμε τη γνώμη τριών έμπειρων στο χώρο και νέων (ηλικιακά) dj’s, ανθρώπων που έχουν καθημερινή επαφή με τη μουσική καθώς και τη γνώμη ενός ψυχολόγου να μας εξηγήσει όλο αυτό το φαινόμενο. Ένα φαινόμενο που στην Ελλάδα, έχει εμφανιστεί τα τελευταία 2-3 χρόνια και δε γνωρίζουμε για πόσο ακόμη θα ανθεί. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές έχουν γεννηθεί πολλές «επιτυχίες». Βέβαια υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο τι είναι επιτυχία και τι αποτυχία. Μπορεί να πετύχεις να βγάζεις εύκολο χρήμα σαν τράπερ αλλά να έχεις αποτύχει σαν κοινωνία…
Παναγιώτης Κολλιόπουλος: «Παίζω τα πάντα, αρνούμαι όμως την trap»
Όταν κάποιος παίζει μουσική σαν Dj, έχει μεγάλη σημασία πού έχει επιλέξει να παίξει. Εννοώ σε τί χώρο. Παίζοντας σε ένα club θα παίξεις και την ανάλογη μουσική! Διαφορετική μουσική θα παίξεις σε ένα μπαρ που προσφέρει ωραίο ποτό ή cocktail από ότι σε ένα club. Άλλωστε έτσι πρέπει να λειτουργεί το σύστημα της μουσικής για να ξεχωρίζει και ο κόσμος, ανάλογα με τη διάθεση του που θέλει να πάει. Δυστυχώς πλέον όλοι και όλα έχουν γίνει κατά βάση ίδια και μάλιστα με απαίτηση των ίδιων των πελατών. Πολλές φορές οι ίδιοι δεν ξεχωρίζουν το χώρο που βρίσκονται, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν τη μουσική παροχή που θέλουν. Με αποτέλεσμα πάνω στη βωμό των χρημάτων οι επιχειρηματίες να αναγκάζονται να κάνουν τα λεγόμενα χατίρια. Παρ΄ όλα αυτά οι Πατρινοί ξέρουν πραγματικά να διασκεδάζουν όταν βέβαια το αποφασίσουν! Για εμένα προσωπικά είναι οι πιο αυστηροί κριτές. Αν τα καταφέρεις στη Πάτρα μπορείς να τα καταφέρεις παντού. Εγώ παίζω ανάλογα το χώρο που βρίσκομαι, άρα αν χρειαστεί θα παίξω τα πάντα! Με μεγάλη άρνηση όμως στο είδος μουσικής TRAP. Και όχι δεν βγάζω άρνηση για τη μουσική παραγωγή των τραγουδιών αλλά είμαι αντίθετος με τη στιχομυθία τους. Δημιουργούν άσχημες τάσεις, με λάθος πρότυπα, δημιουργούν καταστάσεις που σε πολλές περιπτώσεις ούτε οι γονείς και ούτε τα ίδια τα παιδιά δε καταλαβαίνουν το πόσο αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους και μεγαλώνουν απλά αντιγράφοντας συμπεριφορές. Άσχημα λόγια, λάθος πρότυπα, που η νέα γενιά δε μπορεί να ξεχωρίσει ότι πολύ απλά δε μπορείς να κάνεις μια τέτοια ζωή με νόμιμο τρόπο κι ούτε είναι φυσιολογικό. Αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι οι γυναίκες διασκεδάζουν και τραγουδούν με λαχτάρα τα συγκεκριμένα τραγούδια που το μεγαλύτερο ποσοστό ξεφτιλίζει το γυναικείο φύλο, το οποίο όσο σκληρό και να ακουστεί, τις αντιμετωπίζουν σαν ένα κομμάτι κρέας! Έχει χαθεί ο ρομαντισμός, το σωστό φλερτ, πόσο μάλλον με αυτά τα τραγούδια. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, πολλά είδη δημιούργησαν και δημιουργούν πρότυπα: Απλά το συγκεκριμένο δημιούργησε και κοινωνική τάση.
Γιώργος Βερροιόπουλος: «Διαχρονικά υπάρχει μια κατηγορία μουσικής που κάνει περισσότερο αίσθηση»
Για πάρα πολλά χρόνια (σχεδόν 20) «βάζω» μουσική σε καταστήματα στη Πάτρα, στην Αθήνα, στα νησιά του Αιγαίου καθώς και σε πολλά πάρτι στο εξωτερικό. Δεν έχω υπηρετήσει ποτέ κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής, αν μπορώ όμως να δώσω έναν χαρακτηρισμό στον τρόπο που παίζω είναι «διασκεδαστικός». Γενικώς το κοινό θέλει να διασκεδάσει είτε βρίσκεται σε ένα μπαρ που παίζει εκλεπτυσμένη μουσική, είτε σε ένα κλαμπ που παίζει πιο «εμπορικά». Στη Πάτρα λοιπόν ισχύει το ίδιο. Διαχρονικά υπάρχει ανά περιόδους μια κατηγορία μουσικής η οποία κάνει περισσότερο αίσθηση στο κοινό. Ζούμε στην εποχή της Τραπ. Το κοινό και κυρίως οι νέοι εύλογα διασκεδάζουν με αυτή τη μουσική! Η απήχηση της τραπ οφείλεται περισσότερο στο lifestyle των καλλιτεχνών της, παρά στην ουσία της σύνθεσης και της παραγωγής της μουσικής. Άλλωστε αν κοιτάξουμε την ιστορία της δισκογραφίας θα διαπιστώσουμε πως το κοινό αρέσκεται στο «εύκολο-ελαφρύ». Το ζήτημα είναι πόσο άλλο θα φθίνει αισθητικά η «εμπορική» μουσική. Θα δούμε!.
Τάκης Νιάρος: «Η trap εκπροσωπεί τον σεξισμό και την καγκουριά»
«Το είδος μουσικής που παίζω χαρακτηρίζεται ως freestyle και αυτό γιατί, προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της εκάστοτε επιχείρησης σε μουσικό επίπεδο. Ένας dj που το κάνει επαγγελματικά και όχι χομπίστικα, οφείλει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις μιας επιχείρησης εστίασης, όχι όμως με την μορφή ανθρώπινου Jukebox αλλά ως Dj που κάνει μουσική πρόταση στο πλαίσιο του κοινού που απευθύνεται. Οι Πατρινοί του 2022, μουσικά προτιμούν τη σαλάτα. Άλλες φορές την χωριάτικη και άλλες την gourmet. Έχουν αλλάξει 100% τα πράγματα στην διασκέδαση και ο κόσμος θέλει (σχεδόν το απαιτεί) να ακούει 400 είδη μουσικής σε ένα βράδυ. Και αυτό χαρακτηρίζει ιδιαίτερα την πόλη αυτή πλέον. Βεβαίως αυτό προέρχεται σχεδόν αβίαστα από τα καρναβαλικά πάρτυ, στα οποία το πατρινό αυτί είναι εκπαιδευμένο και δεν είναι οξύμωρο να ακούσεις Αύγουστο μήνα, Bamboleo σε μεσημεριανό beach bar. Η trap μουσική είναι οικογενειακή μουσική. Την ακούει ο μπαμπάς, την ακούει η μαμά την ακούει το μωρό στο σπίτι και όταν βγαίνουν έξω, βάζουν το μωρό με το πάμπερς επάνω στο μπαρ και το μωρό τραγουδά απέξω όλους τους στίχους και η γιαγιά τραβάει βίντεο γεμάτη καμάρι. Συνάμα η trap έχει μεγάλη απήχηση γιατί ένας άρρωστος και απαίδευτος κόσμος σαν αυτόν του 2022, βρίσκει τον εαυτό του να απενεχοποιείται μέσα στους στίχους. Σε μια πατριαρχική κοινωνία όπως αυτή της Ελλάδας ο σεξισμός και η καγκουριά βασιλεύουν και είναι αυτό ακριβώς που εκπροσωπεί αυτό το είδος μουσικής. Εκφράζει τον μέσο Έλληνα με απλά λόγια. Αν δεν τον εξέφραζε, θα το είχε απορρίψει».
Aντώνης Καλέντζης (ψυχολόγος): «Να ακούσουμε τί προσπαθούν να μας πουν οι νέοι»
«Η μουσική έχει μοναδική επίδραση στην ανθρώπινη ψυχή λόγω της σύνδεσής της με τις συναισθηματικές διεργασίες και τις αναμνήσεις μας. Τη στιγμή που ακούμε ένα τραγούδι το συσχετίζουμε με εικόνες ή συναισθήματα που μας έχουν κυριεύσει εκείνη την στιγμή. Προτού αναφερθούμε σε κάποιους στίχους της μουσικής αυτής που μιλούν σεξιστικά για τους ανθρώπους, προάγουν τα ναρκωτικά ως κάτι απλό ή να συσχετίσουμε την μουσική αυτή με κατάχρηση αλκοόλ ή βίαιων πράξεων, όπως αναφέρει μια πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια, θα πρέπει να αναλογιστούμε τί είναι αυτό που ωθεί τους νέους να ταυτίζονται με αυτή τη μουσική αυτή. Σαφώς και δεν είναι ο κανόνας, όμως όσο πιο πολύ εξοικειώνεται ένας άνθρωπος με κάποιες συμπεριφορές είναι φυσιολογικό να τις θεωρεί, υποσυνείδητα έστω, ως πιθανή έκφανση του εαυτού τους υπό κάποιες συνθήκες. Ίσως έχουμε αρκεστεί στο να κατακρίνουμε τους νέους και δεν ακούμε την προσπάθειά τους να μας πουν κάτι μέσω αυτής μουσικής και αυτών των στίχων».
