COVID-19 
Του Πάνου Παναγιωτόπουλου
Για την πλειοψηφία της κοινής γνώμης η πορεία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κριθεί από τα αποτελέσματα της πολιτικής του στο πεδίο της οικονομίας. Και αυτό είναι εύλογο, από τη στιγμή που η χώρα εξαιτίας της οικονομικής και κοινωνικής περιπέτειας που πέρασε κατά την περίοδο των μνημονίων, περπάτησε για μία δεκαετία στην κόψη του ξυραφιού, διακινδυνεύοντας την ίδια την υπόστασή της και παραχωρώντας (θέλω να πιστεύω προσωρινά) κυριαρχικά της δικαιώματα π.χ επί της δημόσιας περιουσίας στον έλεγχο των πιστωτών της.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρο ότι θεωρείται πιό αξιόπιστη από τους παράγοντες των αγορών. Βεβαίως, η πορεία της στο οικονομικό πεδίο δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, γιατί οι αγορές δεν δρούν και δεν αποφασίζουν με το σύνδρομο «τσάι και συμπάθεια» απέναντι σε χώρες και σε λαούς.
Το διεθνές οικονομικό παιχνίδι είναι πολυσύνθετο, πολυπαραγοντικό και σε τελευταία ανάλυση αδυσώπητο!
Παρά, όμως, τα υπαρκτά προβλήματα και τις όποιες αναταράξεις ενδέχεται να προκύψουν στο μέλλον, εγώ πιστεύω και προβλέπω ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο χώρο της οικονομίας θα πετύχει ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και αν εξακολουθήσει να εφαρμόζει τις αρχές της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, τότε η ανάπτυξη αυτή θα υποστεί διάχυση στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα και θα ωφελήσει συνολικότερα την Ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.
Οι ανησυχίες, λοιπόν, που έχω δεν πηγάζουν από το πεδίο της οικονομικής πολιτικής, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι δεν θα «σπάσουν τις κλειδαριές» οι ζηλωτές του ακραίου φιλελευθερισμού και της απορρύθμισης, τους οποίους με ιδιαίτερη προσοχή ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει περιορίσει σε χώρους πολιτικά στεγανούς, επιτρέποντάς τους να βγάζουν κατά καιρούς «φάλτσες κορώνες».
Οι βαθύτερες ανησυχίες μου προέρχονται από δύο άλλους τομείς που σχετίζονται -εμμέσως ή αμέσως- με τα Εθνικά Θέματα της χώρας: Ο πρώτος τομέας είναι οι εξελίξεις στο μεταναστευτικό – προσφυγικό, όπου η ραγδαία αύξηση των ροών από την Τουρκία δείχνει ότι μπορεί να πάμε σε κλιμάκωση εξαιρετικά επικίνδυνη. Και ο δεύτερος τομέας είναι η πιθανότητα να θελήσουν οι Δυτικοί μας σύμμαχοι, να προχωρήσουν σε μία πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και να μας σπρώξουν, όπως – όπως, στο τραπέζι των συνομιλιών μαζί της για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, υπό το κράτος συσχετισμών δυσμενών για της Ελλάδα!
Οι τελευταίες αποφάσεις του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ, παρά τις κωμικοτραγικές αντιφάσεις που εμπεριέχουν, δείχνουν ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να διαρρήξουν καθολικά τις σχέσεις τους με την Τουρκία του Ερντογάν, όσο και να ενοχλούνται από την συμπόρευση του τελευταίου με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ακόμη και αν ο Τραμπ, υπό την ασφυκτική πίεση του Κογκρέσου, της Γερουσίας και του Πενταγώνου, προσπαθεί να μαζέψει την κατάσταση εκ των υστέρων, η Τουρκία είναι έτοιμη να εισβάλει στη Β. Συρία και στο Ιράκ, να περάσει τον ποταμό Ευφράτη και να δημιουργήσει, ουσιαστικά, μια ζώνη κατοχής μεγάλης έκτασης, μέσα στην Συρία και στο Ιράκ, εκτοπίζοντας και κατασφάζοντας Κουρδικούς πληθυσμούς.
Ο Ερντογάν γνωρίζει καλά ότι από την στιγμή που ι μεραρχίες του περάσουν τον Ευφράτη οι «εκφοβισμοί» του Τραμπ για να βάλει όρια στις κινήσεις του θα έχουν πολύ σχετική σημασία.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η Τουρκία αποκτά χαρακτήρα περιφερειακής υπερδύναμης, που διαπραγματεύεται ισότιμα με Αμερική και Ρωσία και υποχρεώνει τους συνομιλητές της να αποδεχθούν την στρατηγική επιλογή της να δημιουργήσει μια νέο-οθωμανική επικράτεια.
Η Ελλάδα είναι από τους πρώτους στόχους αυτής της επεκτατικής πολιτικής, εξαιτίας της στρατηγικής σημασίας του Αιγαίου, της Θράκης και της Κύπρου, αλλά και του ενεργειακού πλούτου, που -όλα δείχνουν- κρύβεται κάτω από τα Χωρικά Ύδατα της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στη Μέση Ανατολή ο Ερντογάν αρχίζει να παίρνει τα κομμάτια που θέλει, προσβλέποντας στο να φτάσει ακόμη και στην Μοσούλη, με το προσωπείο του ειρηνοποιού και ενθυμούμενος τις Οθωμανικές κατακτήσεις.
Σε «εκκρεμότητα» ο Ερντογάν έχει τις διεκδικήσεις της Τουρκίας προς την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να είναι έτοιμη για το «δέμα», που πακετάρουν για λογαριασμό της κάποιοι στην Ουάσινγκτον!
Θα έχει μόνο γλυκά ή και έναν περίεργο μηχανισμό, που θα συγχρονίζεται με ρολόι και θα θα κάνει τικ-τακ?…
