COVID-19 
«Σκληρό και απάνθρωπο» χαρακτήρισε ο Γιωργος Μπαμπινιώτης, Ομότιμος Καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, το σύστημα των πανελληνίων, προτείνοντας να καταργηθεί και να γίνεται η γίνεται εισαγωγή στα πανεπιστήμια με το απολυτήριο Λυκείου
«Ήδη από το 2009 που κάναμε τον εθνικό διάλογο για την Παιδεία, λέω ότι αυτό το σύστημα με τις Πανελλήνιες δεν τραβάει άλλο. Είναι άδικο, είναι απάνθρωπο, είναι σκληρό, είναι αναξιόπιστο. Δεν μπορείς να κρίνεις ένα παιδί σε μια εξέταση ενός 3ωρου που μπορεί να συμβεί κάτι. Τις δυνατότητες όμως, που έχει ένα παιδί στα τρία χρόνια της απόδοσης του και τις επιδόσεις του στο Λύκειο, θα έπρεπε να κοιτάμε. Έτσι λειτουργεί όλη η Ευρώπη. Έτσι λειτουργούν μεγάλα πανεπιστήμια στο εξωτερικό. Σου ζητάνε δηλαδή, το απολυτήριο σου και τη βαθμολογία σου στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου, στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Εκεί λοιπόν έχουν μια εικόνα σου και οι σχολές οι οποίες έχουν πολύ περιορισμένο αριθμό και δεν μπορούν να το ανοίξουν και κάνουν και μια πρόσθετη εξέταση σε κάποια αντικείμενα, εφόσον χρειάζεται. Στις περισσότερες σχολές δεν χρειάζεται αυτό και ο τρόπος που μπαίνεις στο πανεπιστήμιο είναι η ταυτότητά σου, όπως φαίνεται από το ακαδημαϊκό, ας το πούμε έτσι, απολυτήριο. Αυτό που προτείνω λοιπόν, είναι να έχουμε ένα σύστημα εισαγωγής που θα στηρίζεται στο απολυτήριο Λυκείου, το οποίο θα προκύπτει βάσει της συνολικής επίδοσης του μαθητή στα τρία έτη του Λυκείου» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μπαμπινιώτης, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
«Με την αναβάθμιση της Τράπεζας Θεμάτων θα έρθει η ανάσταση του Λυκείου και η ενίσχυσή του»
«Είναι γεγονός ότι έχει αχρηστευθεί ένα λύκειο που όλα τα μαθήματα, ξέρετε του Λυκείου δεν μετράνε πια, δηλαδή δεν τα υπολογίζει κανένας, κοιτάει πότε θα λείψει, πώς θα διαβάσει κάτι παραπάνω για να δώσει εξετάσεις. Όσοι λοιπόν, έχουμε μια αντίληψη του τι συμβαίνει στην εκπαίδευση, το ζούμε αυτό το πράγμα και είναι το χειρότερο που μας έχει συμβεί. Τώρα θα πει κανείς ναι, αλλά θα υπάρξουν πιέσεις στους καθηγητές να δώσουν βαθμούς κλπ.
Υπάρχει η ασφαλιστική δικλείδα που λέγεται τράπεζα θεμάτων. Εκεί λοιπόν, δίδονται κατά καιρούς μέσα στο σχολείο το ίδιο με διόρθωση από τους καθηγητές, θέματα από την τράπεζα θεμάτων που αντικειμενικά πια έχεις μια βαθμολόγηση. Δηλαδή εάν έχει βάλει ο καθηγητής 19 και στην εξέταση με τα θέματα από την τράπεζα θεμάτων πάει στο 14 από εκεί και έπειτα θα υπάρξει ένας ενδιάμεσος βαθμός και τανάπαλιν. Άρα, μιλάμε για μια παράλληλη αναβάθμιση της τράπεζας θεμάτων, η οποία πρέπει να είναι κάτι ουσιαστικό για να υπάρχει δικαιοσύνη. Και νομίζω ότι θα στηθεί ξανά με αυτόν τον τρόπο παιδευτικά το Λύκειο. Για να υπάρξει λοιπόν, ανάσταση του Λυκείου πρέπει να ληφθούν αποφάσεις οι οποίες ενδεχομένως θα έχουν μια αντίδραση από κάποιους ανθρώπους που κερδίζουν από το σημερινό σύστημα αλλά πρέπει η κυβέρνηση, το υπουργείο Παιδείας να αποτολμήσει αυτή τη λύση, η οποία θα είναι για το καλό των ίδιων των μαθητών και θα οδηγήσει σιγά σιγά και σε μια κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων» σημείωσε εν συνεχεία, ο κ. Μπαμπινιώτης για την Τράπεζα Θεμάτων, σχολιάζοντας συγχρόνως και τη κατάσταση που επικρατεί στα Λύκεια.
«Στην πραγματικότητα, η παιδεία σήμερα σταματάει στο Γυμνάσιο»
Τέλος, ερωτηθείς αν βλέπει να γίνονται άμεσα αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα και στον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών ο κ. Μπαμπινιώτης είπε: «πρέπει να ξεπεραστούν αγκυλώσεις και στρεβλώσεις που έχουν δημιουργήσει κάποια συμφέροντα, κάποιους ανθρώπους που έχουν βολευτεί με αυτό τον τρόπο ή κερδίζουν χρήματα. Αυτά, αν έχεις το θάρρος να τα ξεπεράσεις, μπορείς να δώσεις λύσεις. Αλλιώς μένεις στο κατεστημένο και περνάς αυτά που περνάς, δηλαδή έχεις τρία χρόνια χαμένα από την παιδεία. Και όλοι μας λέμε συνεχώς ότι είναι θέμα παιδείας αυτό ή θέμα παιδείας το άλλο. Ποιας παιδείας; Μιας παιδείας η οποία σταματάει στην πραγματικότητα στο Γυμνάσιο; Μιας παιδείας που πλέον έχει πάψει να έχει χαρακτήρα και αγωγή; Διότι, όταν μιλάς για μορφές συμπεριφοράς, για αξίες, για κανόνες, για αρχές, σε θεωρούν δεξιό, συντηρητικό, χουντικό και δεν ξέρω τι άλλο. Με άλλα λόγια, πότε θα ελευθερωθεί ο δάσκαλος να κάνει και την αγωγή και το μάθημά του και να έχει μία άνεση και ένα σεβασμό από τους ανθρώπους αλλά και μια καλή αμοιβή; Να μπορεί δηλαδή, να σταθεί στην κοινωνία χωρίς να χρειάζεται να έχει δύο και τρεις ενασχολήσεις; (…). Το σχολείο δεν είναι μόνο πληροφορίες και γνώσεις. Το σχολείο είναι και αγωγή. Είναι τρόπος ζωής, συμπεριφοράς, μόρφωσης, χαρακτήρα. Και αυτό το δεύτερο κομμάτι έχει χαθεί».
