COVID-19 
Αυξάνονται οι φωνές που προτείνουν «διαζύγιο» ΝΑΤΟ-Τουρκίας, με φόντο τους εκβιασμούς της κυβέρνησης Ερντογάν στη Συμμαχία λόγω του αιτήματος ένταξης Σουηδίας και Φινλανδίας.
Με ένα άρθρο επικριτικό για τα «παιχνίδια» της κυβέρνησης Ερντογάν η Αμερικανίδα διπλωμάτης Elizabeth Shackelford ξεδιπλώνει στην εφημερίδα Chicago Tribune τους λόγους για τους οποίους το ΝΑΤΟ πρέπει να εξετάσει το διαζύγιο με την Τουρκία.
Μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων, ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει προκαλέσει σάλο επιχειρώντας να μπλοκάρει την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας να ενταχθούν στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, επιτέθηκε στη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Ελλάδα και ανακοίνωσε σχέδια για νέα εισβολή στη Συρία.
«Αυτή την εβδομάδα, παντρεύομαι στη Γαλλία. Θα έπρεπε να γράφω τους όρκους μου, αλλά αντ’ αυτού γράφω αυτή τη στήλη, αν και η έννοια του γάμου είναι ακόμα στο μυαλό μου. Έχοντας εμμονή με την εξωτερική πολιτική, σκέφτομαι ότι η πιο κοντινή προσέγγιση του γάμου στις διεθνείς υποθέσεις είναι μια συμμαχία» ξεκινάει.
Και συνεχίζει: «Οι εταιρικές σχέσεις, μεταξύ ανθρώπων και Εθνών, έχουν ένα ευρύ φάσμα πιθανών σημασιών και εμβέλειας. Αλλά οι συμμαχίες είναι επίσημες συμφωνίες που υποδεικνύουν ένα συγκεκριμένο είδος δέσμευσης, όπως ο γάμος. Μια συμμαχία είναι μια υπόσχεση μεταξύ των εθνών να υποστηρίζουν και να υπερασπίζονται το ένα το άλλο, σε καλές και κακές στιγμές, ασθένεια και υγεία, ή πιο συγκεκριμένα, σε καιρό ειρήνης ή πολέμου.
Οι συμμαχίες δεν πρέπει να συνάπτονται τυχαία, αλλά δεν πρέπει να είναι και αναλλοίωτες. Εάν μια συμμαχία γίνει εμπόδιο στην ικανότητα ενός έθνους να εξασφαλίσει τις ανάγκες του, τα πρότυπα και ο δρόμος για την έξοδο θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και λογικά.
Αυτό μας φέρνει στην Τουρκία. Όπως θα έκανε οποιοσδήποτε πραγματικός φίλος του ΝΑΤΟ, πρέπει να ρωτήσω: Είναι η Τουρκία σήμερα η Τουρκία την οποία προσελκύσατε ως εταίρο πριν από 70 χρόνια; Φοβάμαι ότι εσείς και η Τουρκία έχετε χωρίσει, πιο πρόσφατα με την απειλή της να εμποδίσει την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Ανησυχώ ότι οι αυξανόμενες διαφορές γίνονται ασυμβίβαστες.
Στις πρώτες μέρες του ΝΑΤΟ, η Τουρκία βρισκόταν στα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν η διακοπή της σοβιετικής επέκτασης ήταν ο πρωταρχικός σκοπός του ΝΑΤΟ, η γεωγραφία της Τουρκίας μπορεί να ήταν αρκετά επιτακτική για να ξεπεράσει άλλες ελλείψεις. Αυτό ήταν επίσης εύκολο να γίνει, δεδομένων των δυνατοτήτων της Τουρκίας εκείνη την εποχή. Φαινόταν να κινείται σταθερά προς μια δυτική ταυτότητα και να ασπάζεται τις φιλελεύθερες, δημοκρατικές αξίες που έβλεπε το ΝΑΤΟ εντός του.
Όπως συμβαίνει συχνά στις σχέσεις, αυτή η υπόσχεση δεν πραγματοποιήθηκε και η Τουρκία είδε πραξικοπήματα και αναταραχές τις επόμενες δεκαετίες. Το 2002, η Δύση πίστευε ότι αυτή τη φορά θα μπορούσε να είναι διαφορετική, με τη δημοκρατική εκλογή του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά η δέσμευση για δημοκρατία ακόμη δεν ήταν πραγματική και η Τουρκία έκανε μια σκληρή στροφή προς την ανελεύθερη, αυταρχική διακυβέρνηση .
Ο αντιδημοκρατικός χαρακτήρας της Τουρκίας δεν είναι απλώς μια κακή ματιά για μια συμμαχία που ισχυρίζεται ότι βασίζεται σε δημοκρατικές αρχές. Υπονομεύει επίσης την ασφάλεια του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία ασκεί το βέτο της εντός της συμμαχίας σαν κουκούλα, χτυπώντας τους συμμάχους της σε άσχετα ζητήματα για να την τιμωρήσει επειδή δεν επικύρωσε την εμμονή του Ερντογάν να τιμωρεί τους Κούρδους. Ο Ερντογάν είναι στη Συμμαχία για αυτά που θέλει ο Ερντογάν – και αυτό συχνά δεν ευθυγραμμίζεται με το συμφέρον και την ασφάλεια της συμμαχίας.
Ενώ συγκρούονται σε πολλά ζητήματα, ο Ερντογάν εξακολουθεί να είναι κοντά στον Πούτιν, καθώς προσπαθεί να παίξει και στις δύο πλευρές. Η αγορά από την Τουρκία ρωσικών συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας το 2019 ήταν ένα χαστούκι στο πρόσωπο του ΝΑΤΟ και άμεση παραβίαση των κυρώσεων των ΗΠΑ. Μπορούμε ακόμη να εμπιστευόμαστε την Τουρκία με τα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ ή μήπως η άνετη σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία διακινδυνεύει τον συμβιβασμό των διαβαθμισμένων πληροφοριών οπλικών συστημάτων του ΝΑΤΟ;
ΝΑΤΟ, μπορείς καλύτερα. Η Φινλανδία και η Σουηδία σε φλερτάρουν τελικά. Όπως η Τουρκία, έχουν ικανούς, επαγγελματίες στρατιωτικούς και στρατηγική γεωγραφία, αλλά μοιράζονται επίσης τις αξίες σας, όπως η δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Δεν είναι πιθανό να πιάσετε τη Φινλανδία ή τη Σουηδία να φυλακίζει πολιτικούς αντιπάλους ή να απειλεί δημοσιογράφους. Και η αντίρρηση του Ερντογάν για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας εγείρει το ερώτημα σε ποια πλευρά είναι ο Ερντογάν.
Άλλα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν βαρεθεί εδώ και καιρό τη διπροσωπία και τα παιχνίδια της Τουρκίας. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η απομάκρυνση της Τουρκίας από τη συμμαχία αποτελεί θέμα συζήτησης. Η πιθανότητα προέκυψε μετά τη σκληρή καταστολή του Ερντογάν το 2016 μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, καθώς και μετά την εισβολή της Τουρκίας στη βορειοανατολική Συρία το 2019. Αλλά δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει μηχανισμό για την αναστολή ή την απέλαση ενός συμμάχου, δεν είναι ξεκάθαρο το μονοπάτι.
Εάν η υπόλοιπη συμμαχία διαπιστώσει ότι η Τουρκία παραβιάζει συνεχώς τις αρχές του ΝΑΤΟ, μπορούν ομόφωνα να συμφωνήσουν να αποσύρουν τις προστασίες του Άρθρου 5 από την Τουρκία, αναστέλλοντας ουσιαστικά τη συμμετοχή της και οποιαδήποτε βοήθεια λαμβάνει από το ΝΑΤΟ.
Αυτό είναι ίσως το πιο κοντινό σε διαζύγιο που μπορεί να πάρει, αλλά ακόμη και αυτή η αποφασιστικότητα θα απαιτούσε μια ξεκάθαρη αξιολόγηση των οφελών που φέρνει η Τουρκία στο τραπέζι και των κινδύνων επίσης. Ίσως η Τουρκία θα συμφωνούσε σε ένα διαζύγιο χωρίς υπαιτιότητα, μπορεί πάντα να επιλέξει να αποσυρθεί. Εάν όχι, μπορεί να είναι ενδεδειγμένη η παροχή συμβουλών γάμου.
Κανένας σύμμαχος δεν είναι ο τέλειος σύμμαχος και κανένας σύζυγος ο τέλειος σύζυγος. Κάποιος τρόπος συμβιβασμού και κατανόησης είναι πάντα απαραίτητος.
Εναπόκειται τελικά στο ΝΑΤΟ να αποφασίσει εάν η Τουρκία αξίζει την επίσημη αμυντική δέσμευση, αλλά είναι μια απόφαση που θα πρέπει να αισθάνονται ότι έχουν την εξουσία να λάβουν αντί να αποδεχτούν τη συμμαχία ως έχει. Η περιοδική επανεξέταση της αξίας και της νομιμότητας αυτών των δεσμεύσεων δεν είναι παράλογη. Στην πραγματικότητα, είναι ένας δείκτης μιας υγιούς σχέσης.
Καθώς επιστρέφω στους όρκους μου, σκέφτομαι τι είναι πιο σημαντικό για μένα στη δική μου προσωπική συμμαχία. ΝΑΤΟ, εσείς και η Τουρκία έχετε κοινό όραμα για το μέλλον και τις συλλογικές σας προτεραιότητες; Μπορείτε να εμπιστευτείτε την Τουρκία;
Εάν όχι, εξετάστε τις επιλογές σας. Οι χωρισμοί είναι δύσκολοι και ακατάστατοι, αλλά μπορεί να αποδειχθούν καλύτεροι μακροπρόθεσμα. Και η Φινλανδία και η Σουηδία ίσως μπορέσουν να βοηθήσουν στο «ριμπάουντ».
Η Elizabeth Shackelford είναι ανώτερη συνεργάτης για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στο Συμβούλιο του Σικάγου για τις Παγκόσμιες Υποθέσεις. Ήταν προηγουμένως διπλωμάτης των ΗΠΑ και είναι συγγραφέας του «The Dissent Channel: American Diplomacy in a Dihonest Age».
