COVID-19 
Έχοντας διαγνωσθεί με καρκίνο λίγες ώρες νωρίτερα, η επί 16 χρόνια ψυχή των διαφημίσεων σάλτσας «Oxo Mum», Λίντα Μπέλινχαμ, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της καθώς έμπαινε στο γραφείο του παγκοσμίου φήμης ογκολόγου Τζάστιν Στέμπινγκ. «Δεν θέλω να γίνω βάρος σε κανέναν», του είπε η ηθοποιός, υποθέτοντας ότι πρόκειται να της πει ότι δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να κάνει η Ιατρική για εκείνη και πως πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι για να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές της. Αλλά ο καθηγητής Στέμπινγκ – ένας άντρας με το παρατσούκλι «Θεός», που του έχουν βγάλει οι ευγνώμονες ασθενείς του – δεν είχε τίποτα από αυτά να της πει.
«Και οι δύο μπορείτε να σταματήσετε να κλαίτε», είπε στην ίδια και στον σύζυγό της Μάικλ Πέιτμορ. «Λίντα, δεν μπορώ να θεραπεύσω τον καρκίνο σου, αλλά νομίζω ότι μπορώ να σε φτάσω στο σημείο που να μπορούμε να τον ελέγξουμε». Τις επόμενες δύο ώρες ο γιατρός εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια πώς σκόπευε να αντιμετωπίσει τον καρκίνο, ο οποίος, μέχρι τότε, είχε εξαπλωθεί από το έντερό της στο συκώτι και τους πνεύμονες της. Και, από εκείνη τη στιγμή, ο Στέμπινγκ θα ήταν στο πλάι της Λίντα, σε κάθε της βήμα. «Ήμουν δίπλα της ενώ έπασχε από καρκίνο και δεν με νοιάζει τι λέει ο καθένας – η ζωή είναι πολύτιμη», είπε ο κ. Πέιτμορ στη Daily Mail.
«Αν μπορείτε να παρατείνετε τη ζωή κατά ένα μήνα, μια εβδομάδα, μια μέρα, μια ώρα ή ένα λεπτό, εάν είστε ο ασθενής, θα προσπαθήσετε να την παρατείνετε με όποιο τρόπο μπορείτε. Αν είναι ο σύζυγός σας, οι γονείς ή τα παιδιά σας που έχουν καρκίνο, θα θέλουν εκείνη την επιπλέον εβδομάδα, εκείνη την επιπλέον ημέρα πριν από την τελευταία τους ανάσα. Και αισθάνομαι ότι χάρη στον Τζάστιν, είχα τη Λίντα για επιπλέον 15 μήνες. Και για αυτό θα είμαι πάντα ευγνώμων».
Και όμως αυτά τα εγκώμια έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τους ισχυρισμούς συγγενών άλλου ασθενούς που έλαβε θεραπεία από τον 50χρονο ογκολόγο. Αυτή η μαρτυρία ήταν ανάμεσα σε δεκάδες άλλες, που κατατέθηκαν κατά τους τελευταίους 20 μήνες στο Ειδικό Δικαστήριο Ιατρών του Μάντσεστερ σε έρευνα σχετικά με την άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος από τον Στέμπινγκ.
Ένας διακεκριμένος επιστήμονας στο εδώλιο
Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο Στέμπνιγκ «είχε αποτύχει να παράσχει καλή φροντίδα» – δίνοντας θεραπεία σε ασθενείς τελευταίου σταδίου που δεν είχαν ελπίδα να επιβιώσουν- και τώρα θα αποφασίσει για την καταλληλότητα του Στέμπινγκ στην άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος και αν και ποιες κυρώσεις θα του επιβληθούν. Οι κυρώσεις αυτές μπορεί να φθάσουν μέχρι και τη διαγραφή του από τον Ιατρικό Σύλλογο. Όποιο και αν είναι το τελικό αποτέλεσμα, η φήμη του ως κορυφαίου παγκοσμίως ογκολόγου αυτή τη στιγμή καταρρέει.
Ότι ο Στέμπινγκ είναι ένα λαμπρό ιατρικό μυαλό, δεν χωρά αμφισβήτηση. Είναι καθηγητής Καρκινολογίας και Ογκολογίας στο Imperial College του Λονδίνου, με ειδίκευση στην ανοσοθεραπεία για καρκίνους του μαστού, του γαστρεντερικού και του πνεύμονα. Αποφοίτησε με άριστα από την Ιατρική Σχολή του Trinity College της Οξφόρδης και ολοκλήρωσε το διδακτορικό και το PHd του στο Imperial College του Λονδίνου. Στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στο Johns Hopkins Hospital πριν επιστρέψει στο Λονδίνο, πρώτα στο Royal Marsden και στη συνέχεια στο Imperial College και το συνδεδεμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Με ένα ιδιωτικό ιατρείο στην ονομαστή Harley Street, η φήμη του γιγαντώθηκε, μαζί με τις οικονομικές απολαβές του. Εκτός από το αρχοντικό του στο Βόρειο Λονδίνο, αξίας 3,5 εκατομμυρίων λιρών, οι λογαριασμοί της εταιρείας του δείχνουν ότι το 2017 και το 2018 έλαβε πληρωμές μερισμάτων 2,2 εκατομμυρίων λιρών και 1,6 εκατομμυρίων λιρών αντίστοιχα. Αλλά αυτή την εβδομάδα έκανε αίτηση στο Μητρώο Εταιρειών για να λύσει την εταιρεία του Justin Stebbing Ltd, μια διαδικασία που συχνά πραγματοποιείται όταν μια εταιρεία δεν είναι πλέον ενεργή.
Δύο φορές παντρεμένος, έχει δύο γιους με τη δεύτερη σύζυγό του ΄Ειμι, δικηγόρο με σπουδές στην Οξφόρδη, οι πελάτες της οποίας περιλαμβάνουν τους Umbro, Mulberry, Alexa Chung και Space NK. Η σύζυγός του,τον υποστηρίζει συχνά σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, όπως και ο Σερ Μάικλ Πάρκινσον, γνωστός Βρετανός τηλεπαρουσιαστής, δημοσιογράφος και συγγραφέας, τον οποίο κουράρισε για καρκίνο του προστάτη.
Άλλοι υποστηρικτές του- και υπάρχουν πάρα πολλοί- τονίζουν τη θεραπεία του προς τον Σερ Ντάγκλας Μάιερς, έναν μεγιστάνα της Νέας Ζηλανδίας που συμβουλεύτηκε τον καθηγητή το 2013 αφού του είπαν ότι είχε μόνο μερικές εβδομάδες ζωής. Ο Σερ Ντάγκλας, ο οποίος είχε καρκίνο του παχέος εντέρου, ξόδεψε δεκάδες χιλιάδες λίρες, συμπεριλαμβανομένων τριών θεραπειών την εβδομάδα με πεμπρολιζουμάμπη ένα φάρμακο ανοσοθεραπείας που κοστίζει έως και 20.000 λίρες η δόση. Αργότερα έγραψε σε έναν φίλο του: «Η άποψή μου είναι ότι δεν θα θεραπευτώ, αλλά πιθανώς με τον τρόπο που ανταποκρίνεται η ασθένειά μου στη θεραπεία θα περιοριστεί και θα είμαι εντάξει για μερικά χρόνια». Ο Σερ Ντάγκλας πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 78 ετών.
«Εάν ένας ασθενής γυρίσει και πει σε έναν γιατρό όπως ο Τζάστιν Στέμπινγκ “κάνε ό, τι μπορείς “, τότε θα το κάνει», είπε ο Μάικλ Πέιτμορ. «Ό, τι έκανε για τη Λίντα, καθόταν και της εξηγούσε ακριβώς τι συνέβαινε και τι μπορούσε να συμβεί. Αυτή η έρευνα αφορά 12 από τους ασθενείς του, αλλά πόσες χιλιάδες ακόμη έχει θεραπεύσει οι οποίοι, όπως και εμείς, ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι;».
Οι καταγγελίες
Oι δικηγόροι του Βρετανικού Ιατρικού Συλλόγου υποστήριξαν ωστόσο ότι ο αριθμός των ικανοποιημένων ασθενών δεν έχει σημασία για την εξέταση των καταγγελιών από το Δικαστήριο σχετικά με αυτούς που κατηγορείται ότι «παρέλειψε να τους παρέχει καλή φροντίδα» μεταξύ Μαρτίου 2014 και Μαρτίου 2017.
Κάποιες καταγγελίες αφορούσαν στο ότι δεν λάμβανε εγγράφως τη συγκατάθεση του ασθενούς μετά από πλήρη ενημέρωσή του για τους κινδύνους και τα οφέλη της θεραπείας καθώς και πως ότι δεν τηρούσε σωστά το σχετικό αρχείο. Κατηγορείται επίσης ότι συνταγογραφούσε ακριβά φάρμακα για τον καρκίνο πέραν της αρμοδιότητάς του καθώς και πως είχε μια στάση “gung ho” (σ.σ. υπερβολικού ζήλου) στη φροντίδα των ασθενών του. Στη συνέχεια, το Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο ξεκίνησε μια έρευνα που τελικά επικεντρώθηκε σε 12 ασθενείς, επιβάλλοντας από τον Μάιο του 2017 στον Στέμπινγκ προσωρινούς περιορισμούς και εποπτεία σε όλο το ιατρικό του έργο. Δεν αντιμετώπισε ποτέ κατηγορίες ότι οι ενέργειές του είχαν οικονομικό κίνητρο.
Κατά την εξέλιξη της ακροαματικής διαδικασίας, το δικαστήριο ασχολήθηκε με τις αγωνιώδεις λεπτομέρειες του αγώνα κατά του καρκίνου κάθε ασθενούς, με στοιχεία από δεκάδες μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών των ασθενών. Ένα επαναλαμβανόμενο ζήτημα στην έρευνα ήταν οι ασθενείς που λάμβαναν θεραπεία παρά την εξέλιξη της νόσου, την επιδείνωση της κατάστασης ή την κακή πρόγνωση.
Πολλοί από τους 12 καταγγέλλοντες είχαν ενημερωθεί από άλλους ογκολόγους ότι είχαν μόλις λίγους μήνες ζωής και είχαν πάει στον Στέμπινγκ για να πάρουν μια δεύτερη γνώμη. Ένας ασθενής έλαβε ανοσοθεραπεία ενώ βρισκόταν σε κέντρο περίθαλψης (τελικού σταδίου) και μερικοί πέθαναν σε μονάδες εντατικής θεραπείας λίγες ημέρες μετά τη χορήγηση της χημειοθεραπείας. Σε μια περίπτωση, ο Στέμπινγκ προσπάθησε να λάβει ιδιωτική χρηματοδότηση για τη θεραπεία ασθενή από το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όταν οι γιατροί στο νοσοκομείο The Christie στο Μάντσεστερ είχαν σταματήσει να χορηγούν θεραπεία, καθώς η πρόγνωσή τους έδινε στον ασθενή μόνον λίγες εβδομάδες ζωής. Η 44χρονη γυναίκα-γνωστή ως Ασθενής Δ-είχε διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού που είχε εξαπλωθεί στο συκώτι και τα οστά της.
Ο Στέμπινγκ ζήτησε χρηματοδότηση για τη χημειοθεραπεία της και δήλωσε ανακριβώς, όπως ισχυρίζεται το Νοσοκομείο, σε μια επιστολή του ότι το Νοσοκομείο καθυστερούσε πολύ να πάρει μια απόφαση σχετικά με τη θεραπεία της. Στη συνέχεια, δεν ενημέρωσε την ασθενή ή την οικογένειά της ότι η αίτηση χρηματοδότησης είχε απορριφθεί πριν από τη θεραπεία της, κόστους 3.000, την οποία έπρεπε να πληρώσει ο πατέρας της. Η γυναίκα πέθανε δύο μέρες αργότερα.
Ο Στέμπινγκ παραδέχτηκε ότι αντιμετώπισε «ακατάλληλα» μια 47χρονη γυναίκα ασθενή-γνωστή ως Ασθενής Ε-και ότι δεν τήρησε μαζί της τον κατάλληλο βαθμό επαγγελματικής απόστασης αφού αντάλλαξαν μηνύματα που εμπεριείχαν μία υποψία φλερτ. Αναφερόταν σε αυτήν ως LMT, ή «Little Miss Trouble» (σ.σ. Μικρή δεσποινίς Μπελάς) και πολλά μηνύματα συνοδεύονταν με φιλιά, και «αγάπη στο LMT». Η ασθενής Ε αργότερα παραδέχτηκε ότι ανέπτυξε συναισθήματα γι ‘αυτόν λόγω της «ισχυρής χημείας» τους και της «αισθητά στοργικής» φύσης του. Αν και δεν υπήρξε ούτε καν υπαινιγμός, πολλώ δε μάλλον απόδειξη, ότι η σχέση τους προχώρησε περισσότερο, υποστηρίχθηκε ότι η συναισθηματική προσκόλληση του ασθενούς μπορεί να θόλωσε την κρίση του Στέμπινγκ.
Τα πάντα για μια τελευταία ευκαιρία
Στην υπεράσπισή του, η συνήγορος Μαίρη Ο΄Ρουρκ τόνισε επανειλημμένα τις διαφορές μεταξύ της φροντίδας του Εθνικού Συστήματος Υγείας και της ιδιωτικής φροντίδας, όπου οι ιδιώτες ασθενείς έχουν περισσότερες επιλογές για την θεραπεία τους. «Υπήρχαν πάντα ιδιωτικοί ασθενείς», υποστήριξε, «οι οποίοι ήθελαν να ακολουθήσουν μια «τελευταία ευκαιρία» ή να αναζητήσουν θεραπεία για τον καρκίνο, ανεξάρτητα από τις ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας».
Καταθέτοντας στο Δικαστήριο, ο Στέμπινγκ αρνήθηκε τις κατηγορίες ότι επιτελούσε ανεπαρκώς τα καθήκοντά του καθώς είχε ταυτόχρονα 1.200 ασθενείς υπό τη φροντίδα του και περιέγραψε τη θέση του Γενικού Ιατρικού Συμβουλίου στην αντιμετώπιση ασθενών με καρκίνο ως εξής: «αν έχετε αμφιβολίες, αφήστε τον ασθενή να πεθάνει» ενώ ο ίδιος προσπαθεί ως το τέλος να σώσει ζωές. «Πάντα έκανα ό, τι καλύτερο μπορούσα και είναι ξεκάθαρο πως απέτυχα σε κάποιες περιπτώσεις και λυπάμαι πολύ γι΄αυτό και πιστεύω πως πήρα το μάθημά μου»
