COVID-19 
Οι καθημερινές εμπρηστικές αναφορές του καθεστώτος της Άγκυρας εναντίον της Ελλάδας μοιάζουν να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη της γείτονος για μια “θερμή” αναμέτρηση.
Οι περισσότεροι ειδήμονες της γεωπολιτικής και των στρατιωτικών θεμάτων όμως διαφωνούν. Τούτο γιατί με βάση την καλή γνώση που έχουν σε σχέση με τα ισοζύγια διπλωματικής και στρατιωτικής ισχύος, θεωρούν πως κάτι τέτοιο θα ενέχει ιδιαίτερα υψηλό ρίσκο για την Τουρκία.
Στον αέρα η γειτονική χώρα, μετά τις κυρώσεις των ΗΠΑ, υστερεί. Η απόκτηση των F-35 έχει ανασταλεί επ’ αόριστον και τα F-16 που διαθέτει δεν έχουν λάβει άδεια εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης…
Στην Ελλάδα έχουν αρχίσει ήδη να φτάνουν τα πρώτα αναβαθμισμένα F-16 Viper, ενώ ετοιμάζεται και η δεύτερη μοίρα των Rafale. Επιπλέον οι διώξεις αντιφρονούντων στην Τουρκία έχει αποδεκατίσει το υψηλής ειδίκευσης προσωπικό που απαιτεί μια σύγχρονη αεροπορία.
Στη θάλασσα η Τουρκία δεν έχει παραλάβει τα γερμανικά υποβρύχια τύπου “Παπανικολής” από τα οποία η Ελλάδα διαθέτει 4. Υπό αυτές τις συνθήκες θα είναι σαν να βγάζει τα σκάφη επιφανείας βόλτα σε ναρκοθετημένο πεδίο βολής.
Επιπλέον με βάση τις εξελίξεις θεωρείται αμφίβολο αν η Τουρκία θα παραλάβει ποτέ τα σύγχρονα υποβρύχια, όσο το καθεστώς Ερντογάν συνεχίζει το φλερτ με τις ευρασιατικές δυνάμεις.
Με υπεροχή στον αέρα και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας δύσκολα μπορεί να ελπίζει κάποιος σε επίδειξη ισχύος έστω και αν διαθέτει πλεονέκτημα στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία συμπληρωματικά με άλλα οπλικά συστήματα μπορούν να προκαλέσουν ζημιές…
Οι ειδήμονες έχουν δίκιο σε σχέση με τις αναλύσεις που κάνουν με βάση το ισοζύγιο στρατιωτική ισχύος σε αυτή τη συγκυρία.
Το σημείο που δεν υπολογίζουν σωστά είναι το θυμικό ενός αυταρχικού ηγέτη και η συνήθως εσφαλμένη εκτίμηση της κατάστασης που του παρέχει η ιεραρχία ενός αυταρχικού καθεστώτος.
Στις χώρες που δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες και ελευθεροτυπία, η κορυφή στην πυραμίδα της εξουσίας ζει στο φανταστικό της κόσμο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ρωσία του Πούτιν η οποία ενεπλάκη σε έναν πόλεμο με την πεποίθηση πως σε μια εβδομάδα θα είχε υπό τον έλεγχο ολόκληρη την Ουκρανία, εγκαθιστώντας μια κυβέρνηση μαριονέτα.
Οκτώ μήνες αργότερα έχει υποστεί τεράστιες απώλειες και εσχάτως αντιμετωπίζει μια αντεπίθεση η οποία θα συρρικνώσει τα όποια κέρδη και θα πολλαπλασιάσει τις απώλειες.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία απομυθοποίησε τις δυνατότητες της ρωσικής πολεμικής μηχανής και αποκάλυψε τη συνήθη εικόνα διαφθοράς, κακής οργάνωσης και της έλλειψης σωστών κινήτρων που χαρακτηρίζει τις κλεπτοκρατίες.
Το καθεστώς Πούτιν όμως μπροστά στον κίνδυνο συνολικής κατάρρευσης του μετώπου σε μια απέλπιδα κατάσταση μπορεί να καταφύγει στη χρήση τακτικών (όχι στρατηγικών) πυρηνικών όπλων.
Η Τουρκία από την άλλη πλευρά δεν διαθέτει τέτοια όπλα…
Το πρόβλημα είναι πως το καθεστώς Ερντογάν βρίσκεται σε αδιέξοδο καθώς αν χάσει τις επόμενες εκλογές, που είναι το πιθανότερο, θα αντιμετωπίσει τις διώξεις αυτών που καταδιώκει σήμερα.
