COVID-19 
Την πλήρη ηθική απογύμνωση της περιόδου της διακυβέρνησης του Κ. Σημίτη επιφέρει η κατάθεση στη δίκη της Siemens του ανθρώπου που έκανε τον Σημίτη Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και υπήρξε ένας από τους αρχιτέκτονες του πανίσχυρου πλέγματος εξουσίας και συμφερόντων, που αναπτύχθηκε γύρω του.
Ο επιλεγόμενος και «στρατηγός» της περιόδου Σημίτη Θεόδωρος Τσουκάτος, που δικάζεται αυτή την περίοδο γιατί εισέπραξε, τεκμηριωμένα, ένα εκατ. ευρώ από τη Siemens και το κατέθεσε στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ, διέλυσε μέσα σε λίγες ώρες έναν από τους κορυφαίους και πλέον ανθεκτικούς πολιτικούς μύθους. Εκείνον που ήθελε, μέχρι σήμερα, την περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη να είναι ταυτισμένη με τον εκσυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό της Χώρας και του πολιτικού συστήματος.
Αλλά ο Τσουκάτος δεν σταμάτησε εκεί: Προχώρησε με έναν καταιγισμό αποκαλύψεων, κορύφωση των οποίων υπήρξε η παραδοχή εκ μέρους του πως τα διάφορα διαπλεκόμενα συμφέροντα έστειλαν στο ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη πάνω από 16 δισ. Δρχ. (το νόμισμα της εποχής μέχρι να μπούμε στο Ευρώ) προκειμένου να κρατήσουν την τότε ηγετική ομάδα των εκσυγχρονιστών στην εξουσία.
Το περίεργο είναι ότι οι αποκαλύψεις Τσουκάτου δεν προκάλεσαν καμία επίσημη αντίδραση από την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά το κυριότερο δεν προκάλεσαν την παραμικρή αντίδραση, διάψευση ή καταγγελία από την πλευρά του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη.
Οι αποκαλύψεις Τσουκάτου δρομολόγησαν ένα εκτενές ρεπορτάζ από την εφημερίδα «Νέα Σελίδα», της οποίας εκδότης είναι ο Ηλίας Λιβάνης, γιός του Αντώνη Λιβάνη, δηλ. του πιό έμπιστου και στενού συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου!
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Νέα Σελίδα» «έντεκα χρόνια μετά την αποκάλυψη του εμβάσματος του ενός εκατ. μάρκων από τα μαύρα ταμεία της Siemens σε επιχειρηματίες που σχετίζονταν με τον άλλοτε ισχυρό άνδρα του ΠΑΣΟΚ, Θόδωρο Τσουκάτο, η ελληνική κοινή γνώμη και η Δικαιοσύνη υποκριτικά εμφανίζονται αιφνιδιασμένες!».
Το ρεπορτάζ κάνει ακόμα λόγο για «σιωπή και αμηχανία μπροστά στις διαδρομές των δισεκατομμυρίων», καθώς και τον «κρυφός ρόλος του «κοινού» διαφημιστή Παπαπολύζου».
Αναλυτικά το ρεπορτάζ του Ισίδωρου Μπέη στην «Νέα Σελίδα» αναφέρει:
«Και όμως η πολύκροτη δικογραφία και οι αρχικές καταθέσεις γι’ αυτή την υπόθεση έδειχναν από τότε, από το στάδιο της Προκαταρκτικής δηλαδή, ότι όλοι ήξεραν ότι είχε διαπραχθεί το αδίκημα της παράνομης χρηματοδότησης κόμματος και όχι της συνέργειας σε παθητική δωροδοκία, για το οποίο δικάζεται σήμερα ο αποκαλούμενος και «στρατηγός» του ΠΑΣΟΚ.
Το ζήτημα είναι απολύτως ηθικό και πολιτικό, καθώς μετά τον Κώστα Σημίτη, επί εποχής του οποίου κατατέθηκαν, όπως φαίνεται, τα χρήματα στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ πέρασαν τρεις αρχηγοί (Παπανδρέου, Βενιζέλος, Γεννηματά) και κανείς δεν παραδέχτηκε ότι βρήκε τα χρήματα στα ταμεία. Ποινικά το αδίκημα έχει παραγραφεί, αφού η πολιτεία ήθελε η παράνομη χρηματοδότηση των κομμάτων να υπόκειται σε πενταετή παραγραφή. Ακόμα και το ξέπλυμα έχει πια παραγραφεί…
Το κατηγορητήριο για τον Θόδωρο Τσουκάτο συντάχθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι με δύο εμβάσματα (Φεβρουάριος και Μάιος του 1999) ο άλλοτε ισχυρός άνδρας του ΠΑΣΟΚ πήρε το επίμαχο ποσό από τον ταμία της εταιρείας, ονόματι Ρούντολφ, μέσω Αυστρίας και το ποσό αυτό έφτασε σταδιακά στη χώρα μας.
Κι ενώ το κατηγορητήριο Ζαγοριανού το 2009 έκανε λόγο για συνέργεια σε παθητική δωροδοκία και ξέπλυμα, ότι δηλαδή ο Τσουκάτος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, έδινε μίζες σε στελέχη του ΟΤΕ και σε άλλα άγνωστα πρόσωπα, για να πάρει η Siemens την επίμαχη σύμβαση 8002 του ΟΤΕ, τίποτε δεν απεδείκνυε κάτι τέτοιο.
Ο ίδιος ο κ. Τσουκάτος έλεγε στην απολογία του δέκα χρόνια πριν: «Δέχτηκα τον κ. Χριστοφοράκο στο κομματικό μου γραφείο μετά από ραντεβού, που κλείστηκε υπηρεσιακά στις 20 Οκτωβρίου 1998 και συζήτησα μαζί του διάφορα θέματα υπηρεσιακού περιεχομένου… Μου εξέφρασε την επιθυμία της εταιρείας να συμβάλει στην ενίσχυση του κόμματος ενόψει της οικονομικής εξόρμησης για το συνέδριο και τις ευρωεκλογές, χωρίς να ζητήσει κανένα απολύτως αντάλλαγμα και να το συνδέσει με οποιαδήποτε δραστηριότητα της εταιρείας». Όπως εξήγησε στη συνέχεια, τα ποσά ήρθαν σε φίλους του επιχειρηματίες, καθώς, κανένας προεκλογικός αγώνας δεν κόστιζε τα δηλούμενα χρήματα και κανένα επίσημο βιβλίο δεν απεικόνιζε την ακριβή οικονομική κατάσταση του κόμματος. Από τότε εξήγησε ότι το ποσό αυτό δεν θα μπορούσε να καταγραφεί επίσημα, αφού θα υπήρχαν ποινικές κυρώσεις και θα μειωνόταν κατά 50% η κρατική επιχορήγηση.
Το παράδοξο είναι ότι από το 2009 ο πρώην επόπτης των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Σπύρος Αυγερινός, είχε επιβεβαιώσει τα λεγόμενά του λέγοντας: «Θυμάμαι ότι ο κ. Τσουκάτος το 1999 έφερε στα ταμεία του κόμματος ποσά αντίστοιχα με αυτά που λέει». Τότε είχε καταθέσει και η πρώην ταμίας του κόμματος, Δήμητρα Παπαχρήστου. Μάλιστα, όλα αυτά είχαν ειπωθεί έναν χρόνο νωρίτερα από το 2008, δηλαδή στα πλαίσια της Προκαταρκτικής και ενώπιον του εισαγγελέα Π. Αθανασίου! Από την πλευρά του, ο κ. Αυγερινός είχε προχωρήσει ακόμα περισσότερο. Είχε καταθέσει ότι «σε περίοδο συνεδρίων ή προεκλογικές περιόδους τα χρήματα έφταναν με μεγαλύτερη συχνότητα και πολλές φορές τα έφερνε ο ίδιος».
Η εμφάνιση του «κοινού» διαφημιστή
Και ο τραγέλαφος συνεχίζεται. Το 2010, ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, πάλι οκ. Τσουκάτος επανέλαβε τα ίδια και πρόσθεσε ότι στις δυο συναντήσεις του με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο παρίστατο και διαφημιστής! Λίγο αργότερα έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για τον κ. Παπαπολύζο, τον οποίο η κοινή γνώμη συνάντησε αργότερα στη λίστα Λαγκάρντ, αλλά τότε δεν εκλήθη να αποκαλύψει τι γνώριζε για τις δυο συναντήσεις και πιθανότατα για άλλες, που είχαν στόχο την εξασφάλιση πολιτικών χορηγιών και στα δυο μεγάλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Μάλιστα, σύμφωνα με τον συνήγορό του κ. Τσουκάτου, Διονύση Γκούσκο, ο κ. Τσουκάτος είχε ζητήσει από το 2008 από τον κ. Αθανασίου να καταθέσει ο κ. Παπαπολύζος.Τελικά ο κ. Παπαπολύζος κατέθεσε αργότερα στη δίκη της Siemens ως μάρτυρας. Μια κατάθεση που πέρασε στα «ψιλά» της δημοσιότητας, παρότι ο γνωστός διαφημιστής είχε παραδεχθεί ότι εκείνη την εποχή πρόσφερε τις επαγγελματικές γνώσεις του, τόσο στη γερμανική εταιρεία όσο και στο ΠΑΣΟΚ, και, το κυριότερο, είχε επιβεβαιώσει ότι ήταν αυτός που γνώρισε τον κ. Χριστοφοράκο στον κ. Τσουκάτο.
Η συγγνώμη του κ. Τσουκάτου ενώπιον του Γ΄ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων θα έπρεπε να έχει προκαλέσει πολιτικό σεισμό και η έδρα να έχει ρωτήσει πολύ πιο επισταμένως τον άλλοτε στρατηγό του ΠΑΣΟΚ, κυρίως για τις εταιρείες που πρόσφεραν χορηγίες στα κόμματα τότε. Εκτός από το ότι ομολόγησε ότι κόμμα που κυβέρνησε επί δεκαετίες την Ελλάδα τηρούσε διπλά βιβλία με παράνομες χρηματοδοτήσεις, επιπλέον απεδείκνυε περίτρανα ότι το κατηγορητήριο της ελληνικής Δικαιοσύνης για τη Siemens είναι δειλό και δεν μπήκε ποτέ στην ουσία της υπόθεσης, που είναι οι ευθύνες των πολιτικών και οι παράνομες χρηματοδοτήσεις των κομμάτων.
Μάλιστα το ελληνικό βούλευμα έκτασης 2.640 σελίδων δεν αναφέρει πουθενά τις χορηγίες των ελληνικών κομμάτων από τη γερμανική εταιρεία. Και όμως: Το 2009 εκδόθηκε απόφαση του Ειρηνοδικείου του Μονάχου, όπου περιγράφεται λεπτομερώς και με βέβαιο τρόπο πώς τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δέχονταν κομματικές πληρωμές σε ποσοστό 2% του τζίρου συγκεκριμένων έργων στη χώρα μας! Μάλιστα αναφέρει επί λέξει ότι κατόπιν συμφωνίας τα χρήματα εισπράχτηκαν από τους ταμίες των κομμάτων: από τον Κώστα Γείτονα για το ΠΑΣΟΚ και από τον Γιάννη Βαρθολομαίο για τη ΝΔ. Κατά την απόφαση, ο σκοπός ήταν να ασκήσουν την απαιτούμενη επιρροή στα κόμματά τους για να πάρει η Siemens τα έργα που επεδίωκε στη χώρα μας».
