Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941, κάτω από την βαριά σκιά της κατοχής, σε ένα μικρό σπίτι στο τέρμα της οδού Ιπποκράτους, στα Εξάρχεια, γεννήθηκε η ελπίδα για αντίσταση. Εκεί, εν μέσω πείνας και φόβου, εκπρόσωποι τεσσάρων κομμάτων, ένωσαν τις δυνάμεις τους με έναν κοινό στόχο: την απελευθέρωση του λαού από τη ναζιστική μπότα. Έτσι γεννήθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), μια σπίθα που έμελλε να φουντώσει σε φλόγα αντίστασης.
Ο Λευτέρης Αποστόλου από το ΚΚΕ, ο Χρήστος Χωμενίδης από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, ο Ηλίας Τσιριμώκος από την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας και ο Απόστολος Βογιατζής από το Αγροτικό Κόμμα, δεν ήταν απλά εκπρόσωποι κομμάτων, αλλά άνθρωποι που διψούσαν για δικαιοσύνη. Μέσα στο σκοτάδι της κατοχής, έσπειραν τον σπόρο της ελπίδας, βάζοντας τα θεμέλια σε έναν από τους πιο ηρωικούς αγώνες στην ιστορία της χώρας μας.
Το ΕΑΜ, με αφοσίωση και πίστη του στη λαϊκή δύναμη και καταφέρνοντας να συσπειρώσει ένα μεγάλο μέρος του λαού, πολέμησε για την απελευθέρωση από τον ξένο ζυγό. Ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ), το ένοπλο σκέλος του, ήταν οι μαχητές που ανέλαβαν ηρωικά τον αγώνα για την πατρίδα.
Το ΕΑΜ έκανε και σημαντικό κοινωνικό έργο, ιδρύοντας λαϊκά ιατρεία, φαρμακεία και συσσίτια για τους πολίτες στις κατεχόμενες περιοχές. Ενδιαφέρον έχει ότι οργάνωσε και το πρώτο αντάρτικο θέατρο, γνωστό ως «Θέατρο του Βουνού», όπου αντάρτες και ερασιτέχνες ηθοποιοί παρουσίαζαν παραστάσεις στα βουνά, τονώνοντας το ηθικό των μαχητών και του λαού. Το θέατρο αυτό δεν ήταν μόνο μια μορφή ψυχαγωγίας, αλλά και ένα ισχυρό εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας, μεταφέροντας μηνύματα αντίστασης και ελπίδας σε μια περίοδο γεμάτη φόβο και καταπίεση.
Η παρακαταθήκη του ΕΑΜ, παρά τις αντιφάσεις και τις πολιτικές συγκρούσεις που ακολούθησαν, παραμένει βαθιά χαραγμένη στη συλλογική μνήμη της Ελλάδας. Οι αγώνες των ανώνυμων και επώνυμων αντιστασιακών ενάντια στον φασισμό και τον κατακτητή, καθώς και τα θύματα της σύγκρουσης, συνέβαλαν στη διαμόρφωση του μεταπολεμικού πολιτικού σκηνικού και καθόρισαν την πορεία της χώρας μέσα στον 20ό αιώνα.
Η ιστορία του ΕΑΜ υπενθυμίζει τη δύναμη της ενότητας και της αλληλεγγύης σε δύσκολες εποχές, και ταυτόχρονα τον κίνδυνο των διχασμών που μπορεί να οδηγήσουν σε τραγικές συνέπειες, όπως ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
