6 Δεκεμβρίου: Η μεγάλη εορτή του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών και των πτωχών

Ο Άγιος Νικόλαος, που κατάγεται από τη Μικρά Ασία, θεωρείται άγιος τόσο από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Γεννήθηκε το 270 στα Πάταρα της Λυκίας από ευκατάστατους Έλληνες γονείς. Δραστηριοποιήθηκε ως επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας, γνωστός και ως Νικόλαος Μύρων, ενώ στη Δύση είναι γνωστός και ως Νικόλαος του Μπάρι, καθώς τα λείψανά του φυλάσσονται στην ιταλική πόλη Μπάρι.

Σε νεαρή ηλικία, μετά τον θάνατο των γονέων του, κληρονόμησε μεγάλη περιουσία και αφιέρωσε τη ζωή του στην πίστη. Αρχικά ασκήθηκε σε ασκητική ζωή και ηγήθηκε της Μονής Σιών στα Μύρα. Μετά τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, ανακηρύχθηκε Αρχιεπίσκοπος. Δραστηριοποιήθηκε έντονα υπέρ της προστασίας των φτωχών, ίδρυσε νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα και υπέστη βασανιστήρια κατά τη διάρκεια των διωγμών του Διοκλητιανού.

Με την άνοδο του Μεγάλου Κωνσταντίνου στον αυτοκρατορικό θρόνο, ελευθερώθηκαν οι Χριστιανοί, και ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Είχε το χάρισμα της θαυματουργίας και σώζονταν από πολλά προβλήματα, είτε εν ζωή είτε μετά τον θάνατό του. Πέθανε το 343, γνωστός και ως “Μυροβλύτης” λόγω της παράδοσης ότι τα λείψανά του αναβλύζουν άγιο μύρο. Το 1087, ναύτες μετέφεραν τα λείψανά του από τα Μύρα στην Ιταλία, στη Μπάρι.

Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται προστάτης των ναυτικών, του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και του λιμενικού σώματος. Στη Δύση, η γιορτή του (Santa Claus) συνδέεται με τα Χριστούγεννα και την ανταλλαγή δώρων. Στην Ρωσία, η εικόνα του Αγίου Νικολάου κοσμεί τον πύργο του Κρεμλίνου στη Μόσχα από το 1492. Η εικόνα επιβίωσε ακόμη και κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς το 1812 και αναστηλώθηκε το 1916. Στον 20ο αιώνα, η εικόνα εξαφανίστηκε, αλλά ανακτήθηκε και ανακαινίστηκε το 2010.