Δίκη Κυριακής Γρίβα: Η επιλεκτική μνήμη ενός δολοφόνου-«Δεν θυμάμαι τι έγινε εκείνη τη μέρα. Ζητώ συγγνώμη, ήθελα μόνο να κάνω κακό στον εαυτό μου»

Η 28χρονη Κυριακή Γρίβα δολοφονήθηκε έξω από το Τμήμα Ασφαλείας των Αγίων Αναργύρων, εκεί όπου – ειρωνεία της μοίρας ή ντροπή για το κράτος; – θα έπρεπε να αισθάνεται προστατευμένη.

Δίκη Κυριακής Γρίβα: Η επιλεκτική μνήμη ενός δολοφόνου-«Δεν θυμάμαι τι έγινε εκείνη τη μέρα. Ζητώ συγγνώμη, ήθελα μόνο να κάνω κακό στον εαυτό μου»

Την Τετάρτη 4 Ιουνίου ξεκινά μια δίκη που δεν είναι απλώς μία ακόμη ποινική διαδικασία – είναι μια κραυγή δικαίωσης για μια ζωή που αφαιρέθηκε βίαια, χωρίς έλεος, μπροστά στα μάτια της κοινωνίας και της Πολιτείας.

Ο δράστης, ο πρώην σύντροφός της, μαχαίρωσε με μανία την Κυριακή. Και τώρα, λίγο πριν λογοδοτήσει, εμφανίζεται με ύφος μετανοημένου, δηλώνοντας περίπου ότι… δεν θυμάται τίποτα. Με λόγια που στάζουν αμηχανία, ενοχή ή και υπολογισμό, λέει:

«Δεν θυμάμαι τι έγινε εκείνη τη μέρα. Ζητώ συγγνώμη απ’ όλους… Ήθελα μόνο να κάνω κακό στον εαυτό μου…»

Μα πόσο βολική είναι η αμνησία, όταν πρόκειται για ένα φρικτό έγκλημα! Πόσο εύκολο είναι, μετά από μια τόσο αποτρόπαιη πράξη, να πεις “δεν θυμάμαι” και να διεκδικήσεις επιείκεια; Ο δράστης δεν θυμάται, αλλά η οικογένεια της Κυριακής θυμάται κάθε λεπτό εκείνης της νύχτας. Θυμάται το τηλέφωνο που χτύπησε. Τον πανικό. Το σοκ. Τον θρήνο. Την κηδεία.

«Εκείνη τη μέρα τέλειωσα κι εγώ», λέει ο δράστης. Όχι. Εκείνη τη μέρα τελείωσε η ζωή της Κυριακής. Εσύ απλώς συνεχίζεις να ανασαίνεις, να ζητάς συγγνώμες και να στήνεις την υπερασπιστική σου γραμμή. Εκείνη όχι.

Δίκη Κυριακής Γρίβα: Η επιλεκτική μνήμη ενός δολοφόνου-«Δεν θυμάμαι τι έγινε εκείνη τη μέρα. Ζητώ συγγνώμη, ήθελα μόνο να κάνω κακό στον εαυτό μου»

Η κοινωνία απαιτεί αλήθεια. Απαιτεί δικαιοσύνη, όχι άλλο ένα «δεν ήξερα, δεν θυμάμαι, δεν ήθελα». Γιατί πίσω από τις λέξεις κρύβεται μια ωμή πραγματικότητα: μια νέα γυναίκα είναι νεκρή. Και αυτό δεν ξεχνιέται, ούτε παραγράφεται.