‘Καταπέλτης’ ο Σωτήρης Καλυβάτσης για τον Αντώνη Κανάκη: «Έφτασα σε αδιέξοδο, είχαμε μαζί…»

Για το πώς άλλαξε την ζωή του, μετά την παύση της συνεργασίας του με τον Αντώνη Κανάκη μίλησε ο Σωτήρης Καλυβάτσης στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ πριν καιρό και ήταν κόλαφος. Ο ίδιος αποκάλυψε πως έφτασε σε αδιέξοδο, καθώς είχαν μαζί και μια εταιρεία.

«Από τη στιγμή που επήλθε η παύση της επικοινωνίας και της συνεργασίας με τον Αντώνη – γιατί είχαμε μαζί και την εταιρεία, έτσι όπως ήταν τα πράγματα- γύρισα σελίδα στη ζωή μου. Μου αρέσει αυτό το πράγμα, να γυρνώ σελίδες, είναι μέσα μου. Έφτασα σε ένα αδιέξοδο, τελείωσε εκείνο το πράγμα, το συνειδητοποίησα, οπότε μετά κάτι έπρεπε να μου συμβεί.

Το να ξαναβάλω μπροστά πράγματα στη Θεσσαλονίκη από μόνος μου, είναι μικρό το “μαγαζί”, να πάρω ανθρώπους που δουλεύαμε μαζί, ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό. Μου άρεσε αυτό που έκανα. Ήταν πολλά τα καλά πράγματα που κάναμε μαζί για να διαλυθώ ολοκληρωτικά για παραπάνω από μία κακιά στιγμή» σχολίασε ο Σωτήρης Καλυβάτσης.

«Πέθανα μέσα μου όταν…»

Για το πόσο τον έχει πονέσει η απώλεια του πατέρα του, είχε μιλήσει, μεταξύ άλλων ο Αντώνης Κανάκης ο οποίος είχε βρεθεί καλεσμένος στο Δε γκρανμάδερ με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Ο γνωστός παρουσιαστής είχε κάνει αποκαλύψεις «φωτιά», καθώς ήταν από τις σπάνιες φορές που μιλούσε για τόσο προσωπικά ζητήματα.

Πιο συγκεκριμένα, ο Αντώνης Κανάκης είχε αναφέρει:

«Έχω χάσει τον μπαμπά μου. Η απώλειά του μαζί με την γέννηση των παιδιών μου είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου. Δεν μπορώ να περιγράψω πως ένιωσα και πόσο μου στοιχίζει. Τον λάτρευα και τον λατρεύω. Είναι ένα ξερίζωμα, ένα σκληρό και βίαιο πράγμα που σε θυμώνει και λες δεν μπορείς να στήνεις αυτή την φάρσα με αυτόν τον τρόπο, να δημιουργείς αυτούς τους αδιανόητους δεσμούς και μετά για πλάκα επειδή βούλωσε ένας θρόμβος…

Δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε εμείς οι άνθρωποι… Η υπόθεση θάνατος και ζωή πρέπει αν τα νιώσεις στο πετσί σου, μπορείς να τα συνειδητοποιήσεις. Όσο έξυπνος ή φιλοσοφημένος κι αν είσαι, δεν μπορείς να μιλάς για τον θάνατο αν δεν έχει πεθάνει ένα κομμάτι μέσα σου, όπως και την ζωή αν δεν έχει δημιουργηθεί ένα κομμάτι μέσα σου. Τον θάνατο τον κατάλαβα όταν έχασα τον μπαμπά μου, πέθανα μέσα μου τότε. Και την ζωή την γνωρίζω με τα παιδιά μου και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορώ να αγαπήσω τόσο πολύ».