COVID-19 
Το κυριακάτικο τραπέζι με παρούσα ολόκληρη την οικογένεια μοιάζει με απαράβατη παράδοση: Δικαιολογίες για απουσίες δεν γίνονται δεκτές, πρέπει όλοι να είμαστε εκεί την προκαθορισμένη ώρα – περί τις 12, ώστε κατά τη 1 να τρώμε, καθώς οι γιαγιάδες και οι παππούδες τρώνε νωρίς.
Η ιεροτελεστία της παράδοσης μετατρέπεται σε υποχρέωση και ως εκ τούτου τελικά, ατονεί και ξεχνιέται… Κανείς δεν θέλει να είναι κάπου υποχρεωτικά, σωστά; Σωστά, όμως το οικογενειακό κυριακάτικο τραπέζι μας λείπει τόσο πολύ… Μήπως ήρθε η ώρα να το αναβιώσουμε; Με τις σωστές βάσεις και τους σωστούς όρους, αυτή τη φορά;
Το να βρίσκεται μια οικογένεια γύρω από το τραπέζι την ώρα του φαγητού, είναι μια διαδικασία «ιερή» για τους οικογενειακούς δεσμούς και για τον ποιοτικό χρόνο που περνούν τα μέλη της μεταξύ τους. Το σημαντικό είναι να συμφωνήσουμε με την οικογένεια πως μας αρέσει να τρώμε όλοι μαζί, γιατί εκείνη την ώρα ουσιαστικά διασκεδάζουμε, μιλάμε μεταξύ μας κι επικοινωνούμε βαθιά, με έναν τρόπο που ποτέ δεν φεύγει από μέσα μας.
Κυριακή & οικογένεια: Παράδοση ή όχι;
Ειδικά όταν στην οικογένεια υπάρχουν μικρά παιδιά, είναι καλό να γνωρίζουν από νωρίς στη ζωή τους πως το καλύτερο γεύμα είναι εκείνο που τρώμε όλοι μαζί. Συνηθίζουν έτσι και έχουν μια σταθερά στη ζωή τους, μια ώρα με την οικογένειά τους κατά την οποία ξέρουν ότι θα περάσουν καλά, ότι μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους για ό,τι θέλουν, ότι θα ακούσουν τους γονείς τους αν χρειαστεί και ότι θα φάνε αγαπημένα φαγητά. Το κυριακάτικο γεύμα γίνεται «γιορτή» κι όλοι ανυπομονούν γι’ αυτό. Φυσικά για να το «πετύχουμε» πραγματικά δεν πρέπει να αρχίσουμε να ακολουθούμε «κάποιους» κανόνες που «κάποιοι» θέσπισαν, άσχετα μ’ εμάς. Αυτό που κάνουμε εμείς είναι το ακριβώς αντίθετο: «Σπάμε» τους κανόνες και τους προσαρμόζουμε στη δική μας οικογένεια.
Στο οικογενειακό τραπέζι:
-Τρώμε όλοι μαζί, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.
-Αν η Κυριακή δεν μας «βολεύει» ως οικογένεια, βρίσκουμε άλλη μέρα που μας ταιριάζει καλύτερα.
-Δεν επιμένουμε στη σταθερή και απαράβατη ώρα. Αν μια Κυριακή έχουμε άλλο πρόγραμμα, δεν το «πιέζουμε» εξαιτίας του οικογενειακού γεύματος, προκαλώντας δυσαρέσκεια σε όλους.
-Δεν έχουμε σταθερό μενού, αλλά αντίθετα μαγειρεύουμε πολλά και διαφορετικά φαγητά.
-Αν μια Κυριακή στο τόσο βγούμε έξω για φαγητό, δεν χάθηκε ο κόσμος.
-Δεν είναι απαραίτητο στο κυριακάτικο τραπέζι να είναι παρούσα μόνο η «στενή» οικογένεια. Προσκαλούμε άλλους φίλους ή συγγενείς όποτε θέλουμε.
-Στόχος μας είναι να περνάμε καλά, να είναι ένας τρόπος διασκέδασης και όχι υποχρέωση.
Κυριακή & οικογένεια: Παράδοση ή όχι;
Το σημαντικό είναι να είμαστε όλοι μαζί. Η ώρα που θα φάμε δεν χρειάζεται να είναι σταθερή κι απαράβατη: Αν αυτή την Κυριακή θέλουμε να πάμε στο πάρκο, δεν θα χαλάσουμε τη βόλτα στη μέση επειδή «πρέπει» να είμαστε πίσω στις 13:00 για να φάμε οικογενειακά. Μπορεί αυτή τη φορά το «οικογενειακό γεύμα» να γίνει δείπνο. Μπορεί ακόμα να γίνει Σάββατο, αν γνωρίζουμε ότι την Κυριακή θα λείπουμε όλοι την ημέρα. Μπορεί να γίνει έξω, σε ένα εστιατόριο αντί για το σπίτι γιατί δεν προλάβαμε να μαγειρέψουμε. Δεν χρειάζεται επίσης να είναι κάθε φορά το ίδιο φαγητό. Ίσα ίσα που είναι καλό να υπάρχει ποικιλία, ώστε και τα παιδιά να γνωρίζουν νέες γεύσεις και κανείς να μην βαριέται. Μπορεί επίσης αυτή την Κυριακή να καλέσουμε φίλους, μπορεί μια άλλη να έρθει ο αγαπημένος θείος και μια τρίτη να φάνε μαζί μας οι γείτονες…
Όσο ο «κορμός» παραμένει ίδιος, κάθε προσθήκη και κάθε παραλλαγή είναι ευπρόσδεκτη. Το σημαντικό είναι να έχουμε τη διάθεση να οργανώνουμε τουλάχιστον ένα οικογενειακό γεύμα την εβδομάδα. Είναι η αφορμή για σύσφιξη των σχέσεων της οικογένειας, μια μέρα που δεν μας κατατρέχει τόσο το άγχος της καθημερινότητας και που αφιερώνουμε στους αγαπημένους μας δημιουργώντας τη δική μας παράδοση, χωρίς καμία αίσθηση «υποχρέωσης».
