Ως το πιο θανατηφόρο των τελευταίων δύο δεκαετιών καταγράφεται το τελευταίο εξάμηνο του 2025, όσον αφορά τα εργατικά δυστυχήματα στη χώρα μας. Μέσα σε μόλις έξι μήνες, 114 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους σε συνθήκες εργασίας – αριθμός σοκαριστικός, που ξεπερνά ολόκληρο το σύνολο των θανάτων για το έτος 2022. Πρόκειται για ένα θλιβερό ρεκόρ, το οποίο φέρνει στο προσκήνιο τις χρόνιες παθογένειες του συστήματος προστασίας της εργασίας στη χώρα.
Σύμφωνα με τον Ανδρέα Στοϊμενίδη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων και αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ. Η ανεπάρκεια των μέτρων πρόληψης, η απουσία σοβαρού ελέγχου και η συνεχής υποβάθμιση των όρων εργασίας συνθέτουν μια εικόνα παραίτησης από την ευθύνη.
Θάνατοι εν μέσω ακραίων καιρικών φαινομένων
Μόνο σε διάστημα τριών ημερών του Ιουνίου, τρεις εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Δύο οικοδόμοι κατέρρευσαν από εξάντληση δουλεύοντας σε καύσωνα, ενώ ένας 62χρονος εργάτης στην Ελαφόνησο σκοτώθηκε όταν μεταλλική κατασκευή κατέρρευσε εξαιτίας ισχυρών ανέμων. Τα περιστατικά αυτά δεν ήταν ατυχήματα, αλλά προβλέψιμες –και προειδοποιημένες– συνέπειες ενός ανεπαρκούς πλαισίου προστασίας.
Το πιο εξοργιστικό, όπως καταγγέλλουν συνδικαλιστικοί φορείς, είναι πως υπάρχει ήδη ολοκληρωμένο και εγκεκριμένο σχέδιο προστασίας από τη θερμική καταπόνηση. Παρά τις εγκρίσεις από επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς, το Υπουργείο Εργασίας δεν το έχει θέσει σε εφαρμογή. Η μόνη αντίδραση μέχρι στιγμής είναι μια προαιρετική εγκύκλιος περιορισμένης διάρκειας, με ασθενές νομικό βάρος.
Πολιτική εντατικοποίησης αντί προστασίας
Εκτός από την κρατική αδράνεια, προβληματισμό προκαλεί και η κατεύθυνση της νομοθεσίας γύρω από τα εργασιακά. Εν μέσω αυτής της κρίσης, η κυβέρνηση προωθεί ρυθμίσεις που διευρύνουν την εργασία έως και 13 ώρες ημερησίως, εισάγουν εξαήμερη απασχόληση και επιτρέπουν εργασία τις Κυριακές σε κλάδους υψηλής επικινδυνότητας. Η επιλογή αυτή γεννά εύλογες απορίες για το κατά πόσο η πολιτεία λαμβάνει υπόψη την ανθρώπινη αντοχή και την ανάγκη για ξεκούραση, ιδιαίτερα σε περιόδους ακραίων καιρικών φαινομένων.
Αν και η Ελλάδα έχει κυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 187, η οποία θεσπίζει πλαίσιο για την πρόληψη εργατικών ατυχημάτων, τα νούμερα δείχνουν πως η εφαρμογή της παραμένει ανεπαρκής. Η συνδικαλιστική κάλυψη στον ιδιωτικό τομέα δεν ξεπερνά το 30%, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 83%. Αυτό αφήνει τους εργαζόμενους απροστάτευτους, χωρίς διαπραγματευτική ισχύ, σε ένα περιβάλλον που ευνοεί την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Τα εργατικά δυστυχήματα του 2025 δεν είναι απλώς στατιστικά νούμερα. Είναι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν επειδή το κράτος, από αμέλεια ή συνειδητή επιλογή, δεν προστάτεψε τους πολίτες να γυρίζουν σώοι στο σπίτι τους μετά τη δουλειά.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα