Νέο προκλητικό παραλήρημα και απειλές από τους Τούρκους: «Η Ελλάδα διεκδικεί νησιά, που κέρδισε η Τουρκία από τη Βενετία και τους Γενουάτες» – Απειλούν με κήρυξη πολέμου σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια!

Τη δική της εξήγηση για το casus belli (σ.σ. αιτία πολέμου) με το οποίο απειλεί η γειτονική χώρα την Ελλάδα, δίνει δημοσίευμα της εφημερίδας Aydinlik στο πρωτοσέλιδό της. Σύμφωνα με αυτό, η χώρα μας μετά την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο πέλαγος που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη πριν από περίπου ένα χρόνο, ετοιμάζεται τώρα να προβεί σε μια ανάλογη κίνηση και στο Αιγαίο, τη «Θάλασσα των Νησιών, όπως την αποκαλεί.

«Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει λόγο για αναφαίρετο δικαίωμα» αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου, υπενθυμίζοντας ότι το casus belli έχει τεθεί από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1995, σε περίπτωση που η Αθήνα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. «Η απόφαση αυτή εξακολουθεί να ισχύει» θυμίζει ο δημοσιογράφος, με αφορμή προφανώς και την πρόσφατη αναφορά του κ. Μητσοτάκη από τη Σόφια, ότι η Τουρκία απειλεί με κήρυξη πολέμου σε περίπτωση που θελήσουμε να ασκήσουμε το νόμιμο δικαίωμά μας.

Ερμηνεύοντας κατά το δοκούν το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, η φιλοκυβερνητική εφημερίδα κάνει αναφορά στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας, που έχει μεν υπογράψει η Ελλάδα αλλά όχι και η Τουρκία, τονίζοντας πως η μοναδική συμφωνία που είναι σε ισχύ είναι η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, σύμφωνα με τα οποία τα χωρικά ύδατα στα νησιά του Αιγαίου καθορίστηκαν στα 3 ναυτικά μίλια.

«Το 1936, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την απειλή του Μουσολίνι, η Ελλάδα αύξησε μονομερώς τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια και σήμερα, σύμφωνα με το καθεστώς των 6 ναυτικών μιλίων που ισχύει, η ανοιχτή θαλάσσια περιοχή (σ.σ. τα διεθνή ύδατα δηλαδή) είναι 49% του Αιγαίου. Εάν η Ελλάδα αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, τότε το ποσοστό της ανοικτής θαλάσσιας περιοχής θα περιοριστεί στο 20%».

«Δεδομένου ότι η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, δεν έχει τη σχετική συμβατική υποχρέωση που απορρέει από το άρθρο 3. Λαμβάνοντας υπόψη την ειδική κατάσταση της «Θάλασσας των Νησιών», φαίνεται ότι οι θαλάσσιοι περιορισμοί εδώ πρέπει να γίνουν με κοινή συμφωνία», τουτέστιν μοιράζοντας το Αιγαίο βάσει των τουρκικών επιδιώξεων και όχι βάσει των διεθνών συμβάσεων.

«Η Ελλάδα διεκδικεί νησιά που κέρδισε η Τουρκία από τη Βενετία και τους Γενουάτες»

Και συνεχίζει: «Η εφαρμογή των 12 ναυτικών μιλίων στη “Θάλασσα των Νήσων”, όπου υπάρχουν σχεδόν 3.000 νησιά, νησίδες και βράχοι, κλείνει όλες τις περιοχές μετάβασης στην περιοχή και φυλακίζει την Τουρκία στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Σε μια τέτοια εφαρμογή, στην οποία δεν είναι δυνατό να προσεγγίσει κανείς τη Μεσόγειο χωρίς να διέλθει ελληνικά χωρικά ύδατα, η ανοιχτή θαλάσσια περιοχή στη Θάλασσα των Νησιών, που είναι πλέον 49%, πέφτει κάτω από το 20%. […]

Πάνω από τον διεθνή εναέριο χώρο, πάνω από την ανοιχτή θάλασσα, ξένα αεροσκάφη μπορούν να πετούν ελεύθερα, ενώ ο εναέριος χώρος πάνω από τα χωρικά ύδατα είναι υπό την αποκλειστική κυριαρχία του παράκτιου Κράτους και δεν έχει δικαίωμα αθρόας διέλευσης από τον εναέριο χώρο του. Και πάλι, ενώ όλα τα Κράτη έχουν την ελευθερία να διέρχονται από ανοιχτές θαλάσσιες περιοχές, εάν αυτές οι περιοχές μετατραπούν σε χωρικά ύδατα ενός κράτους, όλα τα δικαιώματα στο βυθό θα περάσουν στο παράκτιο κράτος. Ενώ όλα τα κράτη έχουν την ελευθερία να τοποθετούν υποθαλάσσια καλώδια και σωλήνες σε ανοιχτές θαλάσσιες περιοχές, άλλα κράτη δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα στα χωρικά ύδατα εκτός από το παράκτιο Κράτος. Επιπλέον, τα υποβρύχια που διέρχονται από τα χωρικά ύδατα ενός ξένου κράτους πρέπει να πλέουν πάνω από το νερό και το παράκτιο κράτος μπορεί να αναστείλει το δικαίωμα αθρόας διέλευσης όταν το κρίνει απαραίτητο για να διατηρήσει την ασφάλειά του. Με άλλα λόγια, το καθεστώς των 12 ναυτικών μιλίων είναι απόλυτη παραβίαση της κυριαρχίας της Τουρκίας. Είναι η μετατροπή της τουρκικής υφαλοκρηπίδας σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Δεν διαφέρει από την απόβαση Ελλήνων στρατιωτών στη Σμύρνη! Δεν υπάρχει καμία στρατιωτική, νομική ή ιστορική βάση για τις απαιτήσεις της Ελλάδας που πενταπλασίασε τα σύνορά της, χωρίς να κερδίσει στον πόλεμο, ενώ διεκδικεί νησιά που κέρδισε η Τουρκία από τη Βενετία και τους Γενουάτες (σ.σ. Γενοβέζους)»