‘Περίεργη τρικυμία’ γύρω από την κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου η πολιτική αντιπαράθεση που ξέσπασε: Ο ντόρος που ‘σκέπασε’ ακρίβεια, σκάνδαλα και Ελληνοτουρκικά, η πολιτική εκμετάλλευση και το κυνήγι ψήφων!

‘Τρικυμία’ σε ποτήρι! Μια «τρικυμία» που επισκίασε επικοινωνιακά τις υποθέσεις Πισπιρίγκου, Φιλιππίδη, της 12χρονης στον Κολωνό, αλλά και τα πολιτικά ζητήματα των υποκλοπών, των Ελληνοτουρκικών, ακόμα και αυτά της ακρίβειας στο σούπερ μάρκετ, στο ηλεκτρικό ρεύμα και στο βενζινάδικο!

Η όλη η υπόθεση της κηδείας του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και η πολιτική αντιπαράθεση που έχει προκληθεί μόνο σαν τρικυμία σε ποτήρι μπορεί να χαρακτηριστεί.

Αλλά γιατί έχει προκληθεί τόσος θόρυβος; Μήπως γιατί, όπως λέει και ο λαός, «τα άδεια βαρέλια κάνουν θόρυβο»; Ή μήπως γιατί είμαστε μια κοινωνία -σε αντίθεση με άλλες- όπου αδυνατούν να διαχειριστούν «τρικυμίες σε ποτήρι» ή δεν θέλουν να τις διαχειριστούν;

Το θέμα που έχει προκληθεί με αφορμή την κηδεία του τέως βασιλιά είναι ένα «άδειο βαρέλι»;

Κατά την ταπεινή μας άποψη, ναι!

Γιατί; Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει κανένας σήμερα που να θέτει θέμα πολιτειακής αλλαγής στη χώρα. Ακόμα και ο Κωνσταντίνος, όταν ζούσε, αναγνώριζε το σημερινό πολίτευμα, που είχε προκύψει από το δημοψήφισμα του 1974 και δεν έκανε ποτέ κάποια κίνηση ανατροπής του.

Επιπλέον, κανένας, από οποιοδήποτε κόμμα του συνταγματικού ή μη τόξου, δεν έχει θέσει θέμα αλλαγής του πολιτεύματος! Ούτε και κάποιο πολιτικό πρόσωπο -πάλι από οποιοδήποτε κόμμα- άσχετα με τις προσωπικές του απόψεις για το ζήτημα, έχει θέσει θέμα πολιτειακής αλλαγής.

Και ούτε, βέβαια, υπάρχει κάποια, περιθωριακή ή όχι, κίνηση στην κοινωνία έξω από κόμματα και παρατάξεις, που να απεργάζεται την ανατροπή του πολιτεύματος. Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι το πολίτευμα της χώρας δεν κινδυνεύει από κανέναν! Αρα, γιατί έχει σηκωθεί τέτοιος κουρνιαχτός; Από αδυναμία να διαχειριστούμε την «τρικυμία στο ποτήρι» ή γιατί μπορεί κάποιοι να την προκαλούν για ίδιον όφελος;

Δυστυχώς, όπως αναφέραμε και στην αρχή, πολλές φορές αδυνατούμε ως κοινωνία να διαχειριστούμε τέτοιες καταστάσεις. Ως λαός παίρνουμε φωτιά με το παραμικρό, διχαζόμαστε με το παραμικρό (δεν νομίζω να υπάρχει άλλος λαός, εκτός από τον δικό μας, που να έχει θρηνήσει νεκρούς για… γλωσσικό ζήτημα), φανατιζόμαστε με το παραμικρό, παίρνουμε ακραίες θέσεις για το παραμικρό, μετατρέποντάς το σε μείζον και τέλος αντιδρούμε με υπερβολή για το παραμικρό!

Τα παραδείγματα στην ιστορία μας πάμπολλα…

Αυτά, όμως, τα χαρακτηριστικά του λαού μας τον καθιστούν, δυστυχώς, δυνητικά διαχειρίσιμο!

Στην προκειμένη περίπτωση -και με δεδομένο ότι έρχονται εκλογές- το θέμα προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση και άγρα ψήφων, είτε από τη μια πλευρά είτε από την άλλη…

Κρυπτοβασιλικοί οι μεν, άρα ακροδεξιοί, που -δυνητικά- θα μπορούσαν να απειλήσουν το πολίτευμα, αρνητές της ιστορίας οι άλλοι, που θέλουν να την αλλάξουν και να την ξαναγράψουν από ιδεολογικό φανατισμό.

Μια κόντρα που βολεύει, εντέλει, και τις δύο πλευρές, καθώς η καθεμία χρησιμοποιεί την ύβρη της άλλης ως εύσημο, για να αυξήσει την κομματική της πελατεία.

Βέβαια, ιστορικά, στο θέμα αυτό έχουν γίνει υπερβολές και λάθη από αποφάσεις που έχουν ληφθεί μέσα από «ιδεολογικούς παραμορφωτικούς φακούς» ή με γνώμονα το κομματικό συμφέρον.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι η βασιλεία στην Ελλάδα είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της. Αρα, δεν μπορεί -και δεν δικαιούται- ο οποιοσδήποτε να προσποιηθεί ότι δεν υπάρχει ή -το χειρότερο- να θελήσει να τη διαγράψει μονοκονδυλιά!

Το αν πρέπει να της αποδοθούν εύσημα ή να της ρίξουμε το ανάθεμα, είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Ομως, να μην ξεχνάμε ότι ποτέ δεν φταίει για όλα η μία ή άλλη πλευρά.