Πρώην ναρκομανής, που ζούσε στα χαρτόκουτα στην Ομόνοια, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Στα 37 της άλλαξε τη ζωή της και σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η πρώην ναρκομανής, Φωτεινή Λεομπίλλα,η οποία έφτασε στο σημείο να μην μιλάει με τα παιδιά της και κατέληξε στη φυλακή, στα 37 της άλλαξε τη ζωή της και σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η 58χρονη γυναίκα έχει αλλάξει πλήρως τηη ζωή της και όπως εξομολογήθηκε στην εκπομπή του Mega «Ελένη» «τα ναρκωτικά μού έκλεψαν 18 χρόνια. Αναζητούσα φροντίδα, αποδοχή και νοιάξιμο και επειδή δεν την είχα, προσπάθησα να τη βρω με λάθος τρόπο. Παντρεύτηκα έναν άντρα που ήταν επίσης εθισμένος και απέκτησα δύο παιδιά, χωρίς να μπορέσω να απεξαρτοποιηθώ. Πίστεψα ότι η μητρότητα θα άλλαζε την κατάστασή μου. Ήταν εγωιστικό, γιατί όταν δεν αγαπάς τον εαυτό σου δε σε βοηθάει ούτε ο ερχομός ενός παιδιού. Ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά, είναι πλάνη. Δεν ήμασταν ικανοί για γονείς».

Μετά από χρόνια χρήση ναρκωτικών, συνελήφθη για διακίνηση και κατέληξε στη φυλακή του Κορυδαλλού για 11 μήνες, όπου απεξαρτοποιήθηκε και άλλαξε τη ζωή της.

Όπως υπογράμμισε η πρώην ναρκομανής «μέσα στη φυλακή έμαθα ότι ο σύζυγός μου κατέληξε από υπερβολική δόση. Δεν είχα επαφή με τα παιδιά μου για έντεκα ολόκληρα χρόνια. Γιόρταζα τα γενέθλιά τους και τις γιορτές μόνη μου. Υπήρχε η αρνητική στάση από τα πεθερικά μου, δεν μου είχαν εμπιστοσύνη, αλλά ήταν λογικό. Απεξαρτοποιήθηκα και στα 37 μου αποφάσισα να δώσω πανελλήνιες. Πέρασα στην Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από εκεί και μετά ήταν σαν μονόδρομος, το πτυχίο έφερε τις εξετάσεις για το μεταπτυχιακό. Λίγα χρόνια μετά διάβαζα τον όρκο στο πανεπιστήμιο.

Το πιο σημαντικό για μένα ήταν ότι στην αποφοίτησή μου βρισκόταν η κόρη μου. Βρέθηκα ξανά με τα παιδιά μου από το 2008 και μετά όταν θεώρησα ότι η μητέρα τους μπορεί να εμφανιστεί μπροστά τους».

Η πρώην ναρκομανής κοιμόταν σε χαρτόκουτα στην Ομόνοια
Σήμερα, σε ηλικία 58 ετών είναι μεταξύ άλλων σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων για θέματα ναρκωτικών, αντιπρόεδρος του ΚΕΘΕΑ και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

«Κανείς δε θα μπορούσε να πιστέψει ότι ένα πλάσμα που το ’97 κοιμόταν στην Ομόνοια, μέσα σε χαρτόκουτα, θα ήταν σήμερα χρήσιμο στην κοινωνία», κατέληξε.