Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, δυσκολευόταν να ανακαλέσει βασικά ορόσημα από τη ζωή του, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που έδωσε πριν από δύο χρόνια σε ερευνητή του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, σύμφωνα με ηχητικό υλικό που αποκαλύφθηκε τώρα.
Μια ηχογράφηση που περιήλθε στην κατοχή του πρακτορείου Axios δείχνει ότι ο Δημοκρατικός πρόεδρος φαίνεται να δυσκολεύεται να θυμηθεί τη χρονιά που αποχώρησε από το αξίωμα του αντιπροέδρου ή ακόμα και την ημερομηνία του θανάτου του γιου του, Μπο.
Συνεργάτες του Λευκού Οίκου διέψευδαν τότε ότι ο πρόεδρος είχε τέτοια κενά μνήμης. Ο Μπάιντεν είχε ερωτηθεί από την ομάδα του ειδικού εισαγγελέα Ρόμπερτ Χουρ, γιατί διατηρούσε απόρρητα έγγραφα στο σπίτι του και στο πρώην γραφείο του. Ο εισαγγελέας αποφάσισε τελικά να μην απαγγείλει κατηγορίες στον πρόεδρο, παρά τη διαπίστωση ότι είχε διατηρήσει απόρρητο υλικό.
Σε μια έκθεση του Φεβρουαρίου του 2024, που προκάλεσε την οργή του Λευκού Οίκου και των Δημοκρατικών, ο Χουρ είχε περιγράψει τον Μπάιντεν ως «καλοπροαίρετο, ηλικιωμένο άνδρα με κακή μνήμη».
Το ηχητικό ντοκουμέντο είναι απόσπασμα από συνεντεύξεις δύο ημερών τον Οκτώβριο του 2023. Το υπουργείο Δικαιοσύνης του Μπάιντεν είχε ήδη διαθέσει τα απομαγνητοφωνημένα κείμενα, μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης του ειδικού εισαγγελέα τον Φεβρουάριο του 2024.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν αρνήθηκε να δώσει στη δημοσιότητα το ηχητικό υλικό πέρυσι, χαρακτηρίζοντάς την «συνταγματικά προστατευόμενο υλικό επιβολής του νόμου» και υποστηρίζοντας ότι οι Ρεπουμπλικάνοι ήθελαν να την χειραγωγήσουν για πιθανό πολιτικό όφελος.
Η δημοσιοποίηση της έκθεσης Χουρ ήταν μια δύσκολη στιγμή για τον Μπάιντεν στην αρχή της εκστρατείας επανεκλογής του και ανέδειξε μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές αδυναμίες του – τις ανησυχίες των ψηφοφόρων για την ηλικία και τη διαύγειά του.
Ο τότε πρόεδρος αντέδρασε τότε, επιμένοντας: «Η μνήμη μου είναι μια χαρά».
Τα αποσπάσματα ενός διαλόγου γεμάτου κενά
– Ρόμπερτ Χουρ: Οπότε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όταν ζούσατε στο Chain Bridge Road και υπήρχαν έγγραφα που αφορούσαν το Penn Biden Center, ή το Biden Institute, ή το Cancer Moonshot, ή το βιβλίο σας, πού φυλάγατε έγγραφα που αφορούσαν αυτά τα πράγματα στα οποία δουλεύατε ενεργά;
– Μπάιντεν: Λοιπόν, εμ… Εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ, δεν ξέρω. Αυτό είναι, τι, το 2017, το 2018, αυτή η περιοχή;
– Μάλιστα, κύριε.
– Μπάιντεν: Θυμηθείτε, σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, ο γιος μου είτε έχει αρρωστήσει, είτε πεθαίνει, και, και έτσι ήταν και, παρεμπιπτόντως, υπήρχαν ακόμα πολλοί άνθρωποι την εποχή που βγήκα από τη Γερουσία που με ενθάρρυναν να θέσω υποψηφιότητα σε αυτή την περίοδο, εκτός από τον πρόεδρο. Δεν είμαι – και δεν είναι κακό αυτό που λέω. Απλώς πίστευε ότι εκείνη [η Χίλαρι Κλίντον] είχε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει την προεδρία από ό,τι εγώ. Και έτσι δεν είχα, δεν είχα, σε αυτό το σημείο – παρόλο που βρίσκομαι στο Penn, δεν είχα απομακρυνθεί από την ιδέα ότι μπορεί να θέσω ξανά υποψηφιότητα. Αλλά αν έβαζα ξανά υποψηφιότητα, θα έβαζα υποψηφιότητα για πρόεδρος. Και, και τι συνέβαινε, όμως – σε ποιον μήνα πέθανε ο Μπο; Θεέ μου, στις 30 Μαΐου.
– Ρέιτσελ Κότον (σύμβουλος του Λευκού Οίκου Μπάιντεν): Το 2015.
– Αγνώστου ταυτότητας ομιλητής: 2015.
– Μπάιντεν: Ήταν το 2015 που είχε πεθάνει;
– Αγνώστου ταυτότητας ομιλητής: Ήταν τον Μάιο του 2015.
– Μπάιντεν: Ήταν το 2015.
– Μπομπ Μπάουερ (προσωπικός δικηγόρος του Μπάιντεν): Ή δεν είμαι σίγουρος για τον μήνα, κύριε, αλλά νομίζω ότι ήταν το έτος.
– Μαρκ Κρίκμπαμ (αναπληρωτής ειδικός σύμβουλος): Ακριβώς, κ. Πρόεδρε. Εγώ…
– Μπάιντεν: Και αυτό που συνέβη στο μεταξύ είναι ότι – και ο Τραμπ εκλέγεται τον Νοέμβριο του 2017;
– Αγνώστου ταυτότητας ομιλητής: Το 2016.
– Μπάιντεν: Το ’16, το 2016. Εντάξει, οπότε – γιατί έχω το 2017 εδώ;
– Εντ Σίσκελ (σύμβουλος του Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο): Τότε έφυγες από το αξίωμά σου, τον Ιανουάριο του 2017.
– Μπάιντεν: Ναι, εντάξει. Αλλά τότε είναι που ορκίζεται ο Τραμπ, τον Ιανουάριο.
– Σίσκελ: Ιανουάριος. Σωστά.
– Μπάουερ Σωστά, σωστά.
– Μπάιντεν: Εντάξει, ναι. Και το 2017, ο Μπο είχε φύγει από τη ζωή και, αυτό είναι προσωπικό, η γένεση του βιβλίου και ο τίτλος «Promise Me, Dad,» ήταν μια – ξέρω ότι είστε όλοι… κοντά με τους γιους και τις κόρες σας, αλλά ο Μπο ήταν σαν το δεξί μου χέρι και ο Χαντ ήταν το αριστερό μου. Αυτοί οι τύποι είχαν ένα χρόνο και μια μέρα διαφορά και μπορούσαν να τελειώσουν ο ένας τις προτάσεις του άλλου, και ο Μπο… συνήθιζα να πηγαίνω σπίτι με το τρένο, και την περίοδο που ήμουν ακόμα στη Γερουσία – τέλος πάντων.
Υπήρχε πίεση – όχι πίεση. Ο Μπο ήξερε πόσο πολύ τον λάτρευα, και ξέρω ότι αυτό ακούγεται – ίσως ακούγεται έτσι ώστε όλοι να ξέρουν πόσο κοντά ήμασταν. Δεν υπήρχε κανένας στον κόσμο που να αναρωτιόταν αν ή όχι – τέλος πάντων. Και αυτά…
– Κύριε, αναρωτιέμαι αν είναι η κατάλληλη στιγμή για ένα σύντομο διάλειμμα. Θα ήταν αυτό…
– Μπάιντεν: Όχι, εγώ – επιτρέψτε μου να συνεχίσω να το τελειώσω.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα