Συγκλονίζει επιζήσασα των Τεμπών: «Η ζωή μου άλλαξε – Θέλουμε δικαίωση!»

Η Μιχαέλα Φρουδαράκη, που επέζησε από τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, μιλά για την εμπειρία της και τη βαθιά αλλαγή που έφερε στη ζωή της. Η 22χρονη φοιτήτρια βρισκόταν στο τέταρτο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας και περιγράφει με συγκίνηση τις στιγμές του πανικού, τον τρόμο των συνεπιβατών της και την αδυναμία της να συνειδητοποιήσει αμέσως το μέγεθος της καταστροφής.

Επιζήσασα των Τεμπών: «Η ζωή μου άλλαξε – Θέλουμε δικαίωση!»

«Θέλουμε δικαίωση! Ακόμα και αν είναι δύσκολο, πιστεύω πως θα έρθει κάποια στιγμή», δηλώνει με αποφασιστικότητα, καλώντας όλους να στηρίξουν τον αγώνα για αλήθεια και απονομή δικαιοσύνης.

Η ίδια καθόταν στη μεριά της τζαμαρίας, ακριβώς στο σημείο, όπου έφτασε το 2ο τρένο της σύγκρουσης. «Μία κοπέλα, πίσω μου, είχε κοπεί σε όλο το πρόσωπό της, ήταν γεμάτη τζάμια, είχε καταπιεί γυαλιά. Το ίδιο φώναζαν και άλλοι. Στην αρχή έκλαιγα. Είναι κάτι που δεν μπορείς να διαχειριστείς διαφορετικά. Όμως, δεν μπορούσα εκείνη τη στιγμή να αντιληφθώ το μέγεθος της τραγωδίας. Όταν έφυγε το πρώτο σοκ, τότε κατάλαβα…»,  περιγράφει η κοπέλα, εξηγώντας πως δεν ήθελε να πάρει τηλέφωνο τους γονείς της, που ήταν στην Κρήτη.

«Δεν μπορείς να καλέσεις τη μαμά σου τέτοια ώρα, να είσαι στη Θεσσαλονίκη, οι δικοί σου στην Κρήτη και να τους λες ότι κόντεψες να πεθάνεις. Εκείνοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την κατάσταση, αν όντως είσαι καλά… Είναι κάτι που δε ρισκάρεις», αναφέρει.

Επιζήσασα των Τεμπών: «Η ζωή μου άλλαξε – Θέλουμε δικαίωση!»

«Δεν έχουμε όλοι την ψυχική δύναμη, προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Οφείλουμε, πιστεύω, να είμαστε ενήμεροι για όλα και συνειδητοποιημένοι», αναφέρει σχετικά με τους αγώνες που γίνονται για την υπόθεση και συνεχίζει:

«Πώς θα αντιδρούσαν αν ήταν τα δικά τους παιδιά μέσα στο τρένο; Αν ήμουν στο βαγόνι Νο1 ή Νο2, αν καθόμουν πιο μπροστά, δε θα ήμουν τώρα εδώ. Ένας γονιός έχει προσφέρει τα πάντα για να μεγαλώσει το παιδί του και λόγω ανευθυνότητας άλλων έρχεται μια μέρα που δεν το βλέπει ποτέ ξανά ή το αντικρίζει ένα παιδί και ξέρει ότι ποτέ θα είναι το ίδιο, όπως πριν».

«Θέλουμε δικαίωση! Ακόμα και αν είναι δύσκολο πιστεύω πως θα έρθει κάποια στιγμή. Κάθε μέρα, η μάχη συνεχίζεται και αξίζει ένα τεράστιο ”μπράβο” σε όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Όλοι μας μπορούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι, ακόμα και με το να δίνουμε το ”παρών” σε κάποια διαδήλωση», συμπληρώνει, τονίζοντας πως εκείνη θα παρευρεθεί στο συλλαλητήριο καθώς θεωρεί πως είναι χρέος της να το πράξει, όσο ψυχοφθόρο και αν είναι.

 

 

Exit mobile version