Η Τάνια Τσανακλίδου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή της, ΕΡΤ, Πρωίαν σε είδον και μεταξύ άλλων μίλησε για το σπίτι της στο Πήλιο, την απώλεια του φίλου της, Δάνη Κατρανίδη αλλά και για τους νέους καλλιτέχνες.
Αρχικά ανέφερε: «Δεν έχω κινητό, έχω ρολόι. Δεν την αντέχω την τεχνολογία. Το ξεχνάω το τηλέφωνό μου από δω κι από κει».
Και πρόσθεσε: «Ζω τουλάχιστον 6 μήνες τον χρόνο στο Πήλιο. Τώρα έχω συναυλίες, θα περάσω από το χωριό, θα κάτσω δυο μέρες και μετά στη Θεσσαλονίκη.
Έχω την πολυτέλεια γιατί είμαι συνταξιούχος πια. Κάνω πάρα πολύ λίγα πράγματα, μόνο αυτά που μου αρέσουν.
Από τότε που η δισκογραφία τερμάτισε και έκλεισαν οι περισσότερες εταιρείες εδώ και 10 χρόνια, το να μπω στο στούντιο να κάνω έναν δίσκο με τις απαιτήσεις που έχω εγώ από τη δουλειά μου θα πρέπει να πάρω δάνειο από την τράπεζα. Οπότε γιατί να το κάνω; Επίσης είμαι της γνώμης ότι όλοι εμείς οι παλιοί πρέπει να φεύγουμε και να αφήσουμε χώρο στους νέους. Αυτά τα καημένα δεν έχουν από πουθενά βοήθεια. Είναι δύσκολο να ενθουσιαστώ πια με οτιδήποτε. Μπορώ να ενθουσιαστώ με ένα ταξίδι, όταν βρέχει και πιο μεγάλος ενθουσιασμός είναι όταν χιονίζει. Πάνε αυτά πέρασαν…»
Και συμπλήρωσε: «Δε νομίζω ότι έχω τα κουράγια. Αν μου συνέβαινε να ερωτευτώ οπωσδήποτε θα ήθελα να κάνω νέα τραγούδια. Λειτούργησε ως κινητήριος δύναμη για όλα. Είμαι παθιασμένη και ζηλιάρα».
Ενώ, αποκάλυψε ότι τον χειμώνα ίσως να ανέβει ξανά στο θεατρικό σανίδι: «Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα δουλεύω κάθε μέρα για μια ολόκληρη σεζόν, μπορώ να τρελαθώ! Βαριέμαι γρήγορα».
Για το σπίτι της στο Πήλιο υπογράμμισε: «Η παρέα διευρύνθηκε πολύ μετά από όταν πήρα εγώ το σπίτι. Ήταν ο Νικηφόρος Νανέρης, ο Γιώργος Αρμένης, η Άλκη Ζέη με τον Σεβαστίκογλου και μετά πήγα εγώ, ήρθε ο Σάκης ο Μπουλάς, ο Γιοκαρίνης, η Μαρία Καβογιάννη, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και τώρα η Ρουμελιώτη.
Πρωτοπήγα το 1972 και μαγεύτηκα. Τότε ήταν πιο αγνός. Το 1982 πήρα το σπίτι».
Για τον Δάνη Κατρανίδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή και τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου ανέφερε ότι είχε νοικιάσει σπίτι στην ίδια πολυκατοικία μαζί τους και όταν ήταν στεναχωρημένη τη φιλοξενούσαν.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
