“Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου για το μεγαλύτερο δώρο: τη φτώχεια”. Το “ντελίριο” του Ρομπέρτο Μπενίνι όταν παρέλαβε το Όσκαρ.

“Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου για το μεγαλύτερο δώρο: τη φτώχεια”. Το “ντελίριο” του Ρομπέρτο Μπενίνι όταν παρέλαβε το Όσκαρ.

“Ρομπέρτο!!!” Με αυτόν τον τρόπο ανακοίνωσε η Σοφία Λόρεν τον νικητή Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας κατά τη διάρκεια της 71ης Τελετής Απονομής των Βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στις 21 Μαρτίου 1999.

Με το άκουσμα του ονόματός του, ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής της γλυκόπικρης κωμωδίας “Η Ζωή είναι Ωραία”, Ρομπέρτο Μπενίνι, τρελάθηκε!

Το 1998 ήταν μια περίεργη χρονιά για τα Όσκαρ. Στις υποψηφιότητες που είχαν ανακοινωθεί στις 9 Φεβρουαρίου 1999, η αδιάφορη ταινία “Ερωτευμένος Σαίξπηρ” είχε προταθεί για 13 Όσκαρ, ενώ το πολεμικό δράμα “Η Διάσωση του Στρατιώτης Ράιαν”, ακολούθησε με 11 υποψηφιότητες.

Μέχρι τη μεγάλη βραδιά της τελετής, πολλά στοιχήματα είχαν “πέσει” για το ποιος θα κερδίσει το πολυπόθητο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Νικητής ο “Ερωτευμένος Σαίξπηρ”, με τον “Ράιαν” του Στίβεν Σπίλμπεργκ να περιορίζεται στο Όσκαρ Σκηνοθεσίας, έναν χρόνο μετά τον θρίαμβο της “Λίστας του Σίντλερ”.

Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, ελάχιστοι θυμούνται το “φιάσκο” της συγκεκριμένης τελετής.

Όλοι όμως μιλούν για την επική αντίδραση του Μπενίνι.

Η Σοφία Λόρεν θα παρέδιδε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Ανάμεσα στις υποψηφιότητες και το φιλμ “Η Ζωή είναι Ωραία”.

Η Λόρεν άνοιξε τον φάκελο και ενθουσιασμένη φώναξε το μικρό όνομα του Μπενίνι.

Ο Ρομπέρτο Μπενίνι, εκστασιασμένος, σηκώθηκε, ανέβηκε στο κάθισμά του και άνοιξε τα χέρια.

Με ένα τεράστιο χαμόγελο, περπάτησε πάνω στα κόκκινα καθίσματα, δέχθηκε τη βοήθεια του Σπίλμπεργκ για να μην πέσει, ενώ ταυτόχρονα όλοι οι παρευρισκόμενοι στην αίθουσα “Ντόροθι Τσάντλερ Παβίλιον” τον καταχειροκροτούσαν.

Με μικρά πηδηματάκια έφτασε στη σκηνή, αγκάλιασε θερμά τη Σοφία Λόρεν και στη συνέχεια παρέλαβε το Όσκαρ.

Χωρίς να χάσει το χιούμορ του και με σπαστά Αγγλικά, ο Ιταλός ηθοποιός δεν μπορούσε να το πιστέψει.

“Σας ευχαριστώ!!! Σοφία, παίρνω το Όσκαρ, αλλά στην πραγματικότητα θέλω εσένα. Επιθυμώ να καταποντιστώ στα κύματα της ομορφιάς σου! Έλα εδώ!! […] Υπέροχα! Αισθάνομαι -αλήθεια- σαν να θέλω να βουτήξω στον ωκεανό της γενναιοδωρίας σας”.

Ο Μπενίνι συνέχισε την ομιλία του ευχαριστώντας όλους όσοι εργάστηκαν για την ταινία, ενώ δεν ξέχασε να ευχαριστήσει τους γονείς του με μια καυστική ατάκα. “Μου έδωσαν το μεγαλύτερο δώρο, τη φτώχεια και τους ευχαριστώ για το μάθημα ζωής που μου πρόσφεραν”.

Θα ήθελα να μεταμορφωθώ σε Δία και να κάνω έpωτα με όλους σας!”Η ταινία “Η ζωή είναι Ωραία” προτάθηκε για επτά Χρυσά Αγαλματίδια και κέρδισε τρία. Στην ταινία, ο Μπενίνι ενσάρκωσε έναν εβραίο πατέρα που δημιούργησε για τον γιο ένα παράλληλο, χαρούμενο σύμπαν, όταν οι Ναζί τους μετέφεραν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ο Μπενίνι συγκίνησε με την ερμηνεία του και ήταν τελικά ο μεγάλος νικητής στην κατηγορία Α΄Ανδρικού Ρόλου, ανάμεσα στους Τομ Χανκς, Έντουαρτ Νόρτον, Νικ Νόλτε και Ίαν ΜακΚέλεν.

Την απονομή πραγματοποίησε η ηθοποιός Έλεν Χαντ.

Αυτήν τη φορά ο Μπενίνι πήγε από τον διάδρομο να παραλάβει το Όσκαρ και έγινε ο δεύτερος Ιταλός που κέρδισε σε αγγλική κατηγορία μετά τη Σοφία Λόρεν το 1962, για τον ρόλο της στην “Ατιμασμένη”.

Η ομιλία του βέβαια ήταν ακόμη πιο καυστική.

“Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος, γιατί χρησιμοποίησα όλα μου τα Αγγλικά προηγουμένως! Δεν μπορώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου αυτή τη στιγμή […]. Θα ήθελα να ήμουν ο Δίας! Να σας απαγάγω όλους και στον ουράνιο θόλο να κάνω έpωτα με όλους σας! Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Είναι ζήτημα αγάπης […]”.

Μετά την επιτυχία του στα Όσκαρ, ο Ρομπέρτο Μπενίνι σκηνοθέτησε άλλες τρεις ταινίες, οι οποίες δέχθηκαν χλιαρή υποδοχή στις ΗΠΑ.

Η τελευταία του συμμετοχή σε ταινία έγινε το 2012 για το έργο του Γούντι Άλεν, “Στη Ρώμη με Αγάπη”.