Η υπόθεση του θανάτου του Βασίλη Καλογήρου εξελίσσεται σε μια μυστηριώδη ιστορία με πολλά κενά και αναπάντητα ερωτήματα. Η επιμονή ορισμένων μέσων να συνδέσουν τον θάνατό του με ψυχική ασθένεια, καθώς και οι ασαφείς συνθήκες γύρω από την παρουσία του σε ένα ιδιαίτερα δύσβατο σημείο, προκαλούν αμφισβήτηση για την επίσημη εκδοχή των γεγονότων.
Θάνατος Βασίλη Καλογήρου: Μυστήριο ή Κατασκευασμένη Ιστορία;
Η αναφορά στη χρήση ψυχιατρικών φαρμάκων δεν προσφέρει σαφείς πληροφορίες για το είδος ή τη δοσολογία τους, γεγονός που καθιστά αβέβαιο το κατά πόσο σχετίζονται με κάποια ψυχική διαταραχή ή με άλλες ιατρικές ανάγκες. Αντίθετα, η δήλωση των γονέων του ότι δεν γνώριζαν για λήψη φαρμάκων, καταρρίπτει την εκδοχή μιας σοβαρής ψυχικής ασθένειας.
Η περιγραφή του Βασίλη ως «μοναχικού λύκου» φαίνεται να είναι περισσότερο επικοινωνιακή κατασκευή παρά αντικειμενική διαπίστωση. Η φράση «είχε θλίψη στα μάτια» δεν αποτελεί αξιόπιστο στοιχείο για διάγνωση, ενώ οι συνήθειες του, όπως το να περπατάει κατά μήκος του ποταμού, έρχονται σε αντίθεση με την εκδοχή της ύπαρξης επικίνδυνων ψυχολογικών προβλημάτων.
Θάνατος Βασίλη Καλογήρου: Μυστήριο ή Κατασκευασμένη Ιστορία;
Ο πραγματικός γρίφος παραμένει η αδυναμία να εξηγηθεί πώς βρέθηκε μόνος σε ένα τόσο δύσβατο σημείο. Η περιοχή απαιτεί μια απαιτητική πεζοπορία και οι κυνηγοί της περιοχής υποστηρίζουν ότι η σορός εντοπίστηκε μετά την 15η Ιανουαρίου, γεγονός που εντείνει την αίσθηση ότι κάτι δεν είναι ακριβώς όπως παρουσιάζεται και σε κάθε περίπτωση η σορός του Βασίλη μεταφέρθηκε αργότερα στο σημείο
Το γεγονός μάλιστα ότι σύμφωνα με τις μαρτυρίες του άρεσε να κάνει βόλτες στην όχθη του ποταμού, δεν συνάδει με το να επιχειρήσει να ανέβει σε μια απόκρημνη πλαγιά. Ήταν ένας ήρεμος και λογικός άνθρωπος, μορφωμένος και χαμηλών τόνων, που δεν είχε τάση για ριψοκίνδυνες ενέργειες και σίγουρα κανείς δεν επιχειρεί κάτι τέτοιο χειμώνα και νύχτα, και χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό.
.