Τι εξομολογήθηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος, πριν πεθάνει, στον πνευματικό του!

Για πρώτη φορά, ο πνευματικός του Άκη Τσοχατζόπουλου, πατέρας Παρθένιος Βεζυρέας σπάει τη σιωπή του και μιλάει για όλα όσα του εξομολογήθηκε λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή:

Σεβασμιότατε, πως προέκυψε η γνωριμία σας με την οικογένεια Τσοχατζόπουλου;

Αρχικά γνώρισα τη κυρία Σταμάτη η οποία με προσέγγισε θέλοντας να γνωρίσει από κοντά τη δράση του φιλανθρωπικού οργανισμού ΑΝΘΡΩΠΕ ΑΓΑΠΑ. Ήρθε στο χώρο που μαγειρεύουμε αρκετές φορές και με το τρόπο της στάθηκε αρωγός στη προσπάθεια μας. Εκεί λοιπόν μαζί κάναμε πολλές όμορφες κουβέντες και κάποια στιγμή μου ζήτησε να πάω στο σπίτι να κάνω ένα ευχέλαιο. Έτσι και έγινε η γνωριμία μου με την υπόλοιπη οικογένεια.

Πως τον είδατε την πρώτη φορά;

Είδα έναν άνθρωπο καταβεβλημένο από την ασθένεια του και συγχρόνως απόλυτα λογικό. Μίλησα μαζί του πολύ ώρα όπως μιλώ με όλους τους ανθρώπους που εξομολογώ. Δεν αντιμετώπισα τη κατάσταση διαφορετικά λόγω ονόματος, αλλά σαν σε ακόμα έναν χριστιανό που εξομολογούσα.

Είχε πικρία για κάποια θέματα, είχε παράπονα, τι σας είπε;

Ακούστε, ο ρόλος του πνευματικού είναι να κρατά μυστική την εξομολόγηση. Τα κράτησα μέσα στη καρδιά μου και θα τον θυμάμαι πάντα . Αυτό που ξεχώρισα και θα το λέω πάντα είναι η ευφυΐα του. Επίσης οφείλω να συγχαρώ τη σύζυγό του για την τόση φροντίδα γεμάτη αγάπη και ανθρωπιά. Γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο και πήγα στο σπίτι του μετά από πρόσκληση του ιδίου όταν όλοι τον είχαν ξεχάσει…

Μπαίνοντας αντίκρισα την σύζυγο του η οποία επιτελούσε το χρέος της και τον φρόντιζε με το παραπάνω και δίπλα ένας νέος έφηβος με ένα βιβλίο στο χέρι σηκώθηκα ευλαβικά μόλις είδε ότι μπήκε ιερέας στο σπίτι. Όταν πήγα στο δωμάτιο μείναμε μόνοι μας και ο αείμνηστος Άκης Τσοχατζόπουλος μου είπε τα πάντα. Αναγνώρισε τα λάθη του, μου μίλησε για αυτούς που τον πίκραναν και έκλαιγε μπροστά στα μάτια μου γι’ αυτούς που τον πρόδωσαν οι οποίοι είναι αυτοί που απολαμβάνουν τώρα τις χρυσές καρέκλες χάρη σε εκείνον.

«Πατέρα να αγαπάς και να φροντίζεις την γυναίκα μου και το παιδί μου όταν θα φύγω…», μου είπε φεύγοντας. «Να είστε βέβαιος κύριε Υπουργέ!», του είπα. Έχω να πω ότι ο άνθρωπος που πλήρωσε περισσότερο από τον καθένα τα λάθη του «έφυγε» με μετάνοια, εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. Καλή Ανάπαυση Υπουργέ μου!