Για τη Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ ισχύει μάλλον το «από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα»! Και αυτό γιατί από το τίποτα, έστω και αυτό το, ελλιπέστατο όπως δείχνουμε στη συνέχεια, κείμενο είναι μια «πρόοδος» μπροστά στην ως τώρα πλήρη ανοχή της τουρκικής αδιαλλαξίας και επιθετικότητας από τις ΗΠΑ. Όμως τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Νίκος Δένδιας δεν δικαιούνται να «πανηγυρίζουν», λέγοντας περίπου ότι οι ΗΠΑ είναι πλέον στο πλευρό της Ελλάδας αν και εφόσον η Τουρκία μας επιτεθεί. Στην πραγματικότητα, η Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ, τουλάχιστον απ’ όσα ξέρουμε ως τώρα, μάλλον τις ΗΠΑ «εξασφαλίζει» παρά την Ελλάδα, για δύο κυρίως λόγους:
Πριν απ’ όλα είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι η Συμφωνία αυτή είναι «λεόντειος» υπέρ των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ πήραν ό,τι ήθελαν, κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν. Δύο παραδείγματα αρκούν: Το πρώτο, η Συμφωνία είναι αορίστου χρόνου, όπως εδώ και καιρό λένε ρητώς οι ΗΠΑ. Το «5+2» ισχύει μόνο αν καταγγείλει το ένα μέρος τη Συμφωνία στο τέλος της πενταετίας. Δεν είναι δηλαδή καταληκτική ημερομηνία, κάθε άλλο. Φαντάζεται κανείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη να καταγγέλει την Συμφωνία, αν φυσικά τότε είναι ακόμη πρωθυπουργός; Ούτε για αστείο. Κακώςλοιπόν η Κυβέρνηση μας «παραμυθιάζει», διότι έτσι γελοιοποιείται στην πράξη. Δεύτερο παράδειγμα, οι ΗΠΑ πέραν της Σούδας, μπορούν να εγκατασταθούν και όπου αλλού επιλέξουν στην Ελλάδα. Άρα η Συμφωνία και ισχύει επ’ αόριστο και κάνει την Ελλάδα «ξέφραγο αμπέλι» στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Επαναλαμβάνουμε τέτοιο κατάντημα «λεόντειας» Συμφωνίας υπέρ των ΗΠΑ ουδέποτε είδαμε στο παρελθόν. Και ιδίως επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και Κώστα Καραμανλή, από τους οποίους, όπως φαίνεται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει να πάρει χρήσιμα για την Ελλάδα «μαθήματα».
Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι μόνο κατ’ επίφαση η Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ προστατεύει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ιδίως τα Ελληνικά Νησιά, ορισμένωναπό τα οποία η Τουρκία ζητάει ευθέως την «αποστρατικοποίηση», και μάλιστα «κραδαίνοντας» νέο, αδιανόητο, casus belli. Το επιχείρημα αυτό είναι αυταπόδεικτο, λόγω του ότι από τη Συμφωνία αυτή απουσιάζει, απο όσα έχουμε δει, οποιαδήποτε αναφορά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, που καθιερώνει τη ρήτρα ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας.
Αλλά ας δούμε τα πράγματα στην ουσία τους: Το μεγάλο πλεονέκτημα της Συμφωνίας Ελλάδας – Γαλλίας για την εξασφάλιση της Ελλάδας είναι η ρητή αναφορά στο άρθρο 42 παρ. 7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρθρο το οποίο καθιερώνει τη ρήτρα της «συλλογικής άμυνας», παραπέμποντας όμως ευθέως στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ έχει τεράστια σημασία για τις σχέσεις μας με την Τουρκία και την προστασία μας από τις απειλές της. Διότι, το άρθρο αυτό δίνει το δικαίωμα στην Ελλάδα να απαιτήσει μέτρα «συλλογικής άμυνας» όχι μόνο σε περίπτωση επίθεσης από την Τουρκία. Αλλά ακόμη και σε περίπτωση «απειλής χρήσης βίας» ή έστω και «επικείμενης απειλής». Μάλιστα αυτή την ερμηνεία του άρθρου 51 την έχουν επιβάλλει, για τα δικά τους συμφέροντα, οι ΗΠΑ από το 2000 και την έχει διατυπώσει ρητώς και ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Πως λοιπόν αυτή η τόσο «καλή» για την Ελλάδα Συμφωνία δεν κάνει αναφορά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, όταν η συμπεριφορά της Τουρκίας όχι απλώς δημιουργεί «επικείμενη απειλή» αλλά έχει «περάσει», κυριολεκτικά, στην κατάσταση της ωμής «απειλής χρήσης βίας»; Κανείς δεν βλέπει σε αυτή τη Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ τη «Στρατιά του Αιγαίου»; Γιατί έγινε αυτή η Στρατιά, με τόσα αποβατικά πλοία, αν όχι για να είναι έτοιμη να επιτεθεί στα Ελληνικά Νησιά;
Με απλά λόγια η Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ θα ήταν στοιχειωδώς «ισορροπημένη» και σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο για τα συμφέροντας της Ελλάδας αν οι ΗΠΑ δεσμεύονταν, μέσω αυτής, για το αυτονόητο: Ότι δηλαδή η Ελλάδα, και στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, μπορεί να χρησιμοποιήσει εναντίον της Τουρκίας τη ρήτρα του άρθρου 51 και να ζητήσει, όποτε εκείνη νομίζει, ενεργοποίηση της ρήτρας «συλλογικής νόμιμης άμυνας». «Συλλογικής» με την έννοια της συμμετοχής και των ΗΠΑ υπέρ της Ελλάδας, όπως συμβαίνει, καθώς είπαμε, με τη Συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας.
Σε αυτό το τόσο κρίσιμο σημείο η Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ, πάντα με βάση όσα έχουν γίνει ως τώρα γνωστά, σιωπά με προκλητικό, δυστυχώς, τρόπο. Και μόνο αυτό το κενό δείχνει ότι τα περί στήριξης της Ελλάδας από τις ΗΠΑ μέσω της Συμφωνίας είναι «λόγια του αέρα» χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Λόγια, που δυστυχώς οι ΗΠΑ μας έχουν συνηθίσει και στο παρελθόν.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
