Ένα βήμα από τον θάνατο ο Ανδρέας Μικρούτσικος: Το θρίλερ και η ‘απόδραση’ από τον ‘άλλο κόσμο’!

Η περιπέτεια της υγείας του Ανδρέα Μικρούτσικου ταλαιπώρησε πολύ τον διάσημο παρουσιαστή και προκάλεσε ανησυχία όχι μόνο στην οικογένειά του αλλά και στη showbiz.

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος, με αφορμή την επιστροφή του στην τηλεόραση μέσω του ριάλιτι Big Brother, κάτι που έκανε όπως αναφέρει για να «βγάλει γλώσσα» στον Χάρο, μίλησε στο περιοδικό «7μέρεςTV» για την δύσκολη περίοδο στα νοσοκομεία αλλά και τον γιο του Στέργιο που του έσωσε τη ζωή.

Γιατί είπατε «ναι» στο Big Brother;

Μετά την περιπέτεια της υγείας μου, που απέδρασα από τον παράδεισο ή την κόλαση, δεν θυμάμαι πώς ήταν τα χρώματα και τα αρώματα επειδή απέδρασα, λοιπόν, και είμαι ένας φυγάς ή μάλλον εκδιωχθείς του παραδείσου ή της κολάσεως, θεώρησα ότι είναι ιδιαίτερα προκλητικό έπειτα από τόσα χρόνια φυσιολογικής απουσίας ή αν θες ολοκλήρωσης της τηλεοπτικής μου πορείας, να βγω ξανά στην τηλεόραση. Από τα πράγματα που ποτέ δεν έφυγα, ή από την άλλη δεν ήμουν και ποτέ. Αλλά στην τηλεόραση ήμουν, έφυγα και ξαφνικά ήρθε πρόταση, με εμένα να έχω ταξιδέψει από το γνωστό πουθενά. Ε, με το να εμφανιστώ στην τηλεόραση είναι σαν να βγάζω γλώσσα στο χάρο. Έτσι να το πω λαϊκά και ποιητικά. Ποτέ δεν κορόιδεψα τη ζωή. Τον άλλο κορόιδεψα, το χάρο και είναι σαν να χαιρετίζω τη ζωή με ένα χιουμοριστικό τρόπο.

Πώς νιώθετε μετά την περιπέτεια υγείας σας;

Νιώθω τυχερός που ζω. Θέλω να χαρώ την ελαφρότητα της ζωής γιατί πέθανα και ζω ξανά. Θυμάμαι πως ύστερα από 15 ημέρες δειλά έκανα τα πρώτα 300 μέτρα με φοβερή δυσκολία, είχα χάσει πολλά κιλά, είχα χάσει μυϊκό ιστό. Σιγά σιγά συνερχόμουν με πολλά χάπια για την αποθεραπεία. Δεν έκανα σκέψεις, είχα πιο έντονη την ανάγκη να επιβιώσω. Πέθανα και επανήλθα. Αυτό από μόνο του δημιουργεί την ανάγκη να μην βαρύνω τίποτα, καμία κατάσταση. Αλλά σε επίπεδο καθημερινότητας νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντι σε κάποιους ανθρώπους, γιατί τους οφείλω τη ζωή μου.

Όπως;

Οφείλω τη ζωή μου στο γιο μου. Αν ο Στέργιος δεν αντιδρούσε με αυτό τον τρόπο που το έκανε, δεν θα προλάβαινα. Τη ζωή μου τη χρωστάω στον Στέργιο. Έφτασε χαράματα, σε χρόνο ρεκόρ και έχοντας ειδοποιήσει τα παιδιά του 166 με πήγαν στο Ιπποκράτειο, όπου στην αυλή της εισόδου με περίμεναν ο καθηγητής καρδιολογίας με την ομάδα του.