Ζωή Λάσκαρη: Οκτώ χρόνια χωρίς το «αιώνιο κορίτσι» του ελληνικού κινηματογράφου – Οι σπάνιες φωτογραφίες και το μήνυμα της κόρης της

Συμπληρώνονται σήμερα οκτώ χρόνια από την ημέρα που η Ζωή Λάσκαρη έφυγε από τη ζωή, στις 18 Αυγούστου 2017. Η μνήμη της παραμένει άσβεστη, καθώς το όνομά της είναι συνυφασμένο με τις πιο λαμπρές στιγμές του ελληνικού θεάτρου και του σινεμά.

Ζωή Λάσκαρη: Οκτώ χρόνια χωρίς το «αιώνιο κορίτσι» του ελληνικού κινηματογράφου – Οι σπάνιες φωτογραφίες και το μήνυμα της κόρης της

Η θρυλική πρωταγωνίστρια «έσβησε» ήρεμα στον ύπνο της, στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη, σε ηλικία 74 ετών. Από τότε, η μορφή της εξακολουθεί να ζει μέσα από τους ρόλους της, τις αλησμόνητες ατάκες, αλλά και τη χαρακτηριστική της λάμψη που καθήλωσε γενιές θεατών.

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο, το στούντιο του Κλεισθένη μοιράστηκε δύο αδημοσίευτες φωτογραφίες από τα γυρίσματα της θρυλικής ταινίας του Γιάννη Δαλιανίδη «Οι θαλασσιές οι χάντρες», παραγωγής Φίνος Φιλμ. Στις εικόνες η Ζωή ποζάρει πλάι στους τότε συνεργάτες της – τον ίδιο τον Δαλιανίδη, τον Γιώργο Αρβανίτη, τον Φαίδωνα Γεωργίτση, τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρθα Καραγιάννη, τον Γιάννη Βογιατζή, τον Γιώργο Τσιτσόπουλο και την τραγουδίστρια Αλέκα Μαβίλη.

Όπως σημειώνουν οι διαχειριστές του αρχείου, οι φωτογραφίες δεν αποτελούν απλώς στιγμιότυπα από ένα γύρισμα, αλλά πολύτιμες μαρτυρίες μιας ολόκληρης εποχής, τότε που τα στούντιο της Φίνος Φιλμ στους Αγίους Αναργύρους γέννησαν ταινίες που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

Ζωή Λάσκαρη: Οκτώ χρόνια χωρίς το «αιώνιο κορίτσι» του ελληνικού κινηματογράφου – Οι σπάνιες φωτογραφίες και το μήνυμα της κόρης της

Την ίδια στιγμή, η κόρη της, Αίθρα Λυκουρέζου, τίμησε τη μνήμη της με μια βαθιά προσωπική ανάρτηση, συνοδευόμενη από μια φωτογραφία τους. Τα λόγια της μοιάζουν περισσότερο με ποίηση, παρά με αποχαιρετισμό:

«Φως. Αέρας. Λευκό. Ψυχή φωτεινή. Δημιουργική, τολμηρή, ευαίσθητη. Δεν ακολούθησε ποτέ τα στημένα, δεν κυνήγησε χειροκρότημα, δεν διεκδίκησε τίτλους. Ήταν απλώς… Ζωή. Ένα αστέρι που άλλοτε σε έκαιγε κι άλλοτε σε ζέσταινε. Δεν “έστηνε” ειδήσεις, δεν είχε ανάγκη να αποδείξει ποια ήταν. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα εδώ. Σε έναν κόσμο στημένο, υπήρξε κάτι πολύ παραπάνω – άπιαστο. Με πίστη μονάχα στον Θεό. Σε ευχαριστώ που μου έδειξες τι σημαίνει… ΖΩΗ».

Exit mobile version