Ειρήνη Μουρτζούκου: «Έτσι πέθανε ο Παναγιώτης…» – Αποκαλύψεις που σοκάρουν από τον γιατρό που έκλεισε τα ματάκια του άτυχου παιδιού

Ένα επιμελώς στημένο σετ από ντόμινο, όταν η πτώση του πρώτου κομματιού πυροδοτεί μια ανεξέλεγκτη αλυσίδα εξελίξεων, φέρνει την κατάρρευση όλων των υπολοίπων. Έτσι και στην υπόθεση της serial killer της Αμαλιάδας, Ειρήνης Μουρτζούκου, το πρώτο κομμάτι του φονικού ντόμινο που είχε ξεκινήσει να στήνει σε ηλικία 14 ετών με τη δολοφονία της αδερφής της, έπεσε στις 5 Αυγούστου του 2024.

Ήταν μεσημέρι όταν η ίδια η Ειρήνη Μουρτζούκου μετέφερε νεκρό τον μικρό Παναγιώτη, γιο της φίλης της Πόπης, στα επείγοντα του Νοσοκομείου της Αμαλιάδας. Διευθυντής του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών και ιατρός που προσπάθησε να κρατήσει το παιδί στη ζωή ήταν ο Βαγγέλης Δημητρόπουλος. Ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε τόσο από την Ειρήνη Μουρτζούκου όσο και από τους υπερασπιστές της για αμέλεια (!) διακινώντας τον ισχυρισμό ότι το παιδί δήθεν πέθανε εξαιτίας του.

Ο κ. Δημητρόπουλος, ωστόσο, εκείνο το βράδυ έριξε το πρώτο κομμάτι του ντόμινο. Του ντόμινο με συνολικά 5 κομμάτια. Τέσσερα νεκρά βρέφη με δολοφόνο την 25χρονη serial killer της Αμαλιάδας. Στέκει ωστόσο ένα κομμάτι ακόμη όρθιο: Ο θάνατος του Παναγιώτη.

Ο γιατρός Βαγγέλης Δημητρόπουλος, ο άνθρωπος που λοιδορήθηκε, κατηγορήθηκε και επικρίθηκε όσο ελάχιστοι από την Ειρήνη Μουρτζούκου, μίλησε στο Newsbomb για όλα. Από τη μεταφορά της σορού και το σόου (κυριολεκτικά) που έστησε η Ειρήνη Μουρτζούκου, μέχρι τα… ουίσκι που έπιναν το ίδιο βράδυ σε τραπεζάκια στο δρόμο, ενώ ο Παναγιώτης είχε χάσει τη μάχη για τη ζωή. Από την μυστηριώδη ξανθιά που εμφανίστηκε δυο μήνες (!) μετά το θάνατο του Παναγιώτη και ζητούσε επιτακτικά τις εξετάσεις του, μέχρι τον άνδρα με τα τατουάζ που φώναζε έξω από τα επείγοντα προς την Ειρήνη, λίγα λεπτά αφότου ο Παναγιώτης είχε χαθεί. Όπως άλλα τέσσερα μωρά…

Ευγενικός, πράος, ήρεμος, πίσω από το μικρό γραφείο του, ο κ. Δημητρόπουλος γύρισε πίσω στο χρόνο. Έκλαψε όταν θυμήθηκε το παιδί άψυχο. Δεν δέχτηκε τον όρο «δικαίωση» γιατί χάθηκαν πέντε ψυχές. Όμως ήταν εκείνος που ανακίνησε την υπόθεση.

Το πρώτο κομμάτι του ντόμινο είχε πέσει. Ο Βαγγέλης Δημητρόπουλος απλώς το έσπρωξε. Η Ελληνική Αστυνομία, έστω και αργά, απέδειξε πως τα θεσμικά αντίβαρα λειτουργούν και υπάρχουν ακόμη τα ανακλαστικά που εντοπίζουν τις εγκληματικές πράξεις, πολύ περισσότερο όταν αυτά γίνονται κατά συρροή και στρέφονται εναντίον ανυπεράσπιστων βρεφών. Φυσικά, ο κ. Δημητρόπουλος είχε στείλει και εκείνος την έκθεσή του στην «αμαρτωλή» Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πατρών, στο Ρίο, η οποία πλέον είναι υπό αναστολή καθώς οι ιατροδικαστές που χειρίζονταν τους θανάτους των παιδιών (συν της Ρούλας Πισπιρίγκου) ως… διά μαγείας έβρισκαν πως όλα πέθαναν από παθολογικά αίτια…

Ο θάνατος του Παναγιώτη για την Ειρήνη Μουρτζούκου ήταν απλώς μια ακόμη απώλεια. Χωρίς το παραμικρό συναίσθημα άκουσε τον γιατρό να αναγγέλλει ακόμη έναν θάνατο. Είναι αυτό το τελευταίο και πέμπτο θύμα της serial killer της Αμαλιάδας;

Διαβάστε τα όσα ανατριχιαστικά περιέγραψε ο κ. Δημητρόπουλος και τις αδιανόητες αποκαλύψεις για την Ειρήνη Μουρτζούκου, τη μητέρα της αλλά και για άλλα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν. Πολύ πιο σύντομα από όσο πιστεύαμε…

Πείτε μας τι έγινε εκείνο το βράδυ που σας έφεραν τον Παναγιώτη. Τι είδατε;

«Μεσημέρι ήταν, γύρω στις 13:10, το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στη νέα πτέρυγα των επειγόντων του νοσοκομείου. Βγήκαν τρία άτομα, οι δύο ήταν σίγουρα γυναίκες, το άλλο άτομο που κρατούσε το παιδί σε κατάσταση να μην έχει τις αισθήσεις του. Αυτή την εντύπωση μου έδωσε από την πρώτη στιγμή γιατί το είδα μπροστά μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω χαρακτηριστικά. Ήταν κοντοκουρεμένη, αδύνατη, κοντή, να φωνάζει “ο μικρός αδερφός μου δεν ανασαίνει’’. Μπήκε μέσα στα επείγοντα, ήμουν δίπλα. Άφησε το παιδί, το εναπόθεσε, το πέταξε, πείτε το όπως θέλετε, πάνω στο εξεταστικό κρεβάτι και έφυγε εκτός. Από πίσω ακολουθούσε μια κυρία που μου είπε ότι ήταν μάνα, το παιδί ήταν μπλε. Ήταν μελανιασμένο, άπνοο, χωρίς καρδιακούς τόνους, χωρίς καρδιακούς ήχους, έπιασα το ποδαράκι, το σήκωσα, τίποτα. Έπιασα το χεράκι, το σήκωσα, τίποτα. Άμεσα το γυρνάω σε ύπτια θέση, άρχισα να το χτυπάω στην πλάτη μήπως έχει πνιγεί για να βγάλει εμέσματα. Ταυτόχρονα κοιτάω το ρολόι, ήταν 13:10 ακριβώς. Ρωτάω τη μάνα «πες μου τι έχει γίνει με το παιδί». «Γιατρέ, το παιδί ξύπνησε γύρω στις 10.30, το ταΐσαμε γάλα. Ήπιε ένα μπουκάλι γάλα.

Το βάλαμε στο καρεκλάκι. Το πήγα στο δίπλα δωμάτιο, κάτι πάλευα με κάτι δουλειές και δυστυχώς με φωνάζει η φίλη μου που το πρόσεχε «το παιδί δεν είναι καλά, το παιδί δεν είναι καλά» και το έφεραν στο νοσοκομείο. Της είπα για λίγο να καθίσει μαζί μας, αν έτυχε κάτι άλλο, αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα υγείας του παιδιού, τίποτα από όλα αυτά. Την προέτρεψα να φύγει εκτός χώρου για να προβούμε στις ενέργειες. Να συνδέσουμε καρδιογραφήματα και όλα αυτά. Να βάλουμε σωλήνες και όλα τα υπόλοιπα. Για κανέναν γονιό δεν είναι θεμιτό να βλέπει όλα αυτά και στη συνέχεια τους ενημέρωσα για την κατάσταση του παιδιού. Εκείνη τη στιγμή άρχισα ΚΑΡΠΑ, όλες οι ενδείξεις μηδαμινές, χωρίς ίχνος ζωής, τίποτα. Συνέχισα να το χτυπάω και καθώς ξεκινάω ΚΑΡΠΑ και όλα αυτά – ξέχασα να σου πω – την ώρα που το είχα γυρισμένο στην πλάτη μου – έβγαλε το παιδί εμέσματα από το γάλα. Άρα, αυτό ίσχυε που είχε πει η μητέρα. Ότι όντως είχε φάει το παιδί 10:30 και ένα υπόλειμμα γάλατος, βγήκε στο χέρι μου.

Το παιδί πόση ώρα πιθανολογείτε ότι ήταν νεκρό από την ώρα που ήρθαν;

Κάνεις δεν μπορεί να το ξέρει αυτό το πράγμα. Είναι ένα παιδί που εκείνη τη στιγμή ήταν σε κώμα, δεν έχει αισθήσεις. Δεν μπορείς να ξέρεις πόση ώρα είναι. Δεν είναι ένα παγωμένο παιδί, το παιδί μπορείς να πεις υπό στάσεις ή η ακαμψία του κορμιού επιτελείται σε έξι με οκτώ ώρες, άρα αυτό το πράγμα δεν υπήρχε. Άρα, είναι πολύ μεταγενέστερο του χρόνου αυτού. Βέβαια, εκ των υστέρων, όταν στο διάβα της ΚΑΡΠΑ και όλα αυτά, αποφάσισα να κάνω και ενδοκαρδιακή αδρεναλίνη στο παιδί, σκέφτηκα αφού θα τρυπήσω καρδιά, να μην πάρω και εξετάσεις, να έχουμε μια φλέβα, να ξέρουμε τι γίνεται. Τι θα δείξουν αυτά τα πράγματα; Ένα ζάχαρο τουλάχιστον; Όντως πάρθηκαν αυτές οι εξετάσεις, στάλθηκαν στο εργαστήριο και η δικαίωση για την ψυχή του Παναγιώτη είναι ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όταν τελείωσαν οι εξετάσεις αυτές, γιατί δεν σας το κρύβω – όταν στάλθηκαν η ιατροδικαστική (Πάτρας) και όλα αυτά, κανείς δεν ασχολήθηκε με τις εξετάσεις αυτές. Γράφτηκαν κανονικά στο βιβλίο, στάλθηκαν στην Αστυνομία, για την Προανάκριση. Κανείς δεν ασχολήθηκε, πήγε η ιατροδικαστική, το παιδί θάφτηκε και τελείωσε εκεί η υπόθεση για εμάς. Δεν είχαμε καμία ενημέρωση. Δυόμιση μήνες μετά όταν η κυρία Νικολούλη βγάζει την υπόθεση στη φόρα, έρχομαι Σάββατο πρωί γιατί εφημέρευα και με πιάνουν στην πόρτα του νοσοκομείου οι συνάδελφοι και μου λένε «γιατρέ, είδες το βράδυ χαμός». Τι χαμός; Με την υπόθεση του Παναγιωτάκη. Ποιου Παναγιωτάκη; Κάτσε να ακούσεις. Πήγαμε στον χώρο του ακτινολογικού, κάτσαμε στον υπολογιστή και είδα την υπόθεση. Για να θυμηθώ τι έχει γίνει γιατί δεν μπορούσα, μετά από 3 μήνες, παρότι με συνεπήρε η υπόθεση αυτού του παιδιού. Του είχα κλείσει τα μάτια, θυμάμαι χαρακτηριστικά ο ίδιος, μετά από έναν αγώνα μίας ώρα και κάτι.

Αυτές οι δύο κυρίες που έφεραν το παιδί πώς αντέδρασαν όταν τους ανακοινώσατε ότι το παιδί είναι νεκρό;

Η ανακοίνωση του θανάτου έγινε απ’ έξω ακριβώς από τον χώρο των επειγόντων σε ένα περιβάλλον μουγγό, βουβό, άπονο, άκαρδο, χωρίς αίσθηση, ενσυναίσθηση του τι έχει συμβεί, δεν μπορώ να πω.

Η κυρία Μουρτζούκου γενικά απ’ ό,τι μου είπατε, ήταν “θαμώνας” του νοσοκομείου…

Ερχόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι γεγονός αυτό, αν και αυτά είναι προσωπικά δεδομένα. Όλοι έχουν δικαίωμα πρόσβασης. Ναι, ερχόταν συνέχεια και όχι μόνο η κα Μουρτζούκου, και η Πόπη, και ο κ. Αποστολίδης έρχονταν συνέχεια.

Η ξανθιά μυστηριώδης γυναίκα που ζήτησε τις εξετάσεις, πότε εμφανίστηκε;

Είναι γεγονός, όταν δημοσιοποιήθηκε η υπόθεση από την κυρία Νικολούλη και ξεκίνησε η δημοσιογραφική έρευνα ζητήθηκε από το νοσοκομείο τι έχει γίνει. Γιατί δεν σας το κρύβω, επί δυόμιση μήνες η πόλη της Αμαλιάδας ζούσε υπό μια σκιά ότι κάτι έχει γίνει στο νοσοκομείο, αυτοί είναι ένοχοι, κάτι συμβαίνει, κάτι έχουν κάνει. Να ρίξουν το φταίξιμο σε εσάς; Ναι. Οι κύριες αυτές και ο κύριος έβγαιναν στα κανάλια και έλεγαν «μας έφαγαν το παιδί, το παιδί πήγε ζωντανό». Παρουσίαζαν ένα πρόσωπο δικό μου ότι βγήκα έξω, μόνο Μπαγκς Μπάνι δεν με έβγαλαν, ότι έτρωγα καρότο, ότι έπινα χυμό, ότι έτρωγα. Μια απαράδεκτη εικόνα, τέλος πάντων. Εκείνο το διάστημα η απάντηση του νοσοκομείου ήταν ένα ιατρικό ανακοινωθέν, το οποίο περιέγραφε πώς ήρθε το παιδί, που ήρθε νεκρό. Ότι έγινε ό,τι έγινε, ότι λήφθηκε εργαστηριακός έλεγχος και όλα αυτά. Αυτό το ιατρικό ανακοινωθέν δεν συγκίνησε κανέναν. Κανείς δεν στάθηκε σε αυτό. Πιθανόν δεν ξέρω με ποιανού ευθύνη, άγνωστο άτομο σε μας, δεν το είδα, δεν ξέρω τι έγινε. Πήγε στο Μικροβιολογικό ένα απόγευμα και απαιτούσε να πάρει τις εξετάσεις του νεκρού Παναγιώτη. Ήταν μια ξανθιά γυναίκα, έτσι την περιέγραψε η υπάλληλος του ακτινολογικού, η οποία πονηρεμένη και για καλή μας τύχη οι εξετάσεις δεν έφυγαν παραπέρα. Εκείνο το διάστημα και αφού δημοσιοποιήθηκε η κατάσταση, πήγα και είδα ο ίδιος το βιβλίο συμβάντων, τι είχε συμβεί με τον νεκρό Παναγιώτη, θυμήθηκα ότι είχα λάβει τις εξετάσεις και πήγα ο ίδιος στο μικροβιολογικό. Με το πού τις είδα, θορυβήθηκα τα μέγιστα, ιδιαίτερα για κάποιες τιμές, όπως η crp που ήταν αρνητική για οποιαδήποτε λοίμωξη (ουρολοίμωξη, φαρυγγίτιδα κ.λπ.)… το παιδί ήταν υγιές και το έφεραν νεκρό… Επίσης, το κάλλιο, με τιμή στα 10.70 που είναι ασύμβατο με τη ζωή, όταν το μέγιστο σε έναν υγιή οργανισμό είναι στο 6.

Ήρθε ένα παιδί υγιέστατο, πεθαμένο;

Δυστυχώς αυτό ήτανε, αυτό κατάλαβα κι εγώ. Οι εξετάσεις που έγιναν επιβεβαίωσαν την αρχική εικόνα και εκτίμηση. Δεν είχα καμία δουλειά να ασχοληθώ εγώ με την ιατροδικαστική του παιδιού… τι θα βγάλει και τι όχι. Η αποθέωση της όλης υπόθεσης είναι ότι από την ημέρα που δημοσιοποιήθηκαν οι εργαστηριακές εξετάσεις και τα αποτελέσματα τους η αρχική εικόνα, η κατηγορία ότι φταίει ο δολοφόνος Δημητρόπουλος, άλλαξαν άρδην. Άρχισε η αναμόχλευση, άρχισε η αμφισβήτηση, άρχισε η αλλαγή των λεγομένων από το οικογενειακό περιβάλλον, μπορεί, δεν ξέρουμε, ίσως να μην είναι έτσι, ίσως να πέθανε έτσι …σε αυτά έρχεται να προστεθεί η μαρτυρία της γυναίκας οδηγού που έφερε το παιδί στο νοσοκομείο. Ότι το παιδί από το σπίτι ήταν νεκρό, κα πλέον όλα συντελούσαν πως κάτι κρύβεται.

Γιατί ανθρώπους μιλάμε;

Αυτοί οι άνθρωποι είναι φερτοί στην Αμαλιάδα, ειδικά η κα Μουρτζούκου είναι απ’ άλλο τόπο, δεν ξέρω για ποιο λόγο ήρθε εδώ, έχει έρθει εδώ για δουλειά, επειδή συζεί, βρήκαν κατάλυμα στην Αμαλιάδα επειδή ήταν ξένοι. Η υπόθεση της Αμαλιάδας πονάει, αλλά δεν είναι της Αμαλιάδας, μόνο ο νεκρός Παναγιωτάκης, όλοι οι άλλοι θάνατοι έχουν συμβεί σε ξένο τόπο, Ναύπλιο, Πάτρα, Κάτω Αχαϊά, Αθήνα. Σπηλώνεται μια πόλη, ο κόσμος, χωρίς να είναι πραγματικότητα.

Η κυρία Μουρτζούκου και η μητέρα της έρχονταν συχνά εδώ; Τώρα είναι στα μαχαίρια…

Συχνά-πυκνά ερχόνταν, πολλές φορές ερχόταν μόνο η μητέρα, με τη συνοδεία της Μουρτζούκου, πάντα με επιθετικό ύφος και πάντα πίσω ακολουθούσε σε δεύτερο χρόνο η Πόπη (μητέρα Παναγιώτη) η οποία ήταν πολύ πιο ήπιων τόνων, πιο συγκαταβατική, άκουγε, εν αντιθέσει με τη θορυβώδη εικόνα που έβγαζε η Μουρτζούκου.

Έρχονταν εδώ κι έκαναν φασαρία;

Εγώ το παιδί δεν το είχα δει ποτέ, ούτε και η παιδίατρος από τον έλεγχο που έκανα. Δεν είχε εξεταστεί ποτέ στο νοσοκομείο Αμαλιάδας. Μία και τελευταία φορά το είδα εγώ νεκρό.

Αισθάνεστε δικαίωση; Ακούσατε πολλά…

Ως άνθρωπος δεν αισθάνομαι δικαιωμένος, αισθάνομαι αηδιασμένος, πικραμένος – Πώς μπορεί ανθρώπινο χέρι να σκοτώνει την αδερφή του, ως άνθρωπος και μάνα να σκοτώνεις τα δύο παιδιά σου και στον διάβα σου παιδιά φίλων, παιδιά γνωστών. Να επιχειρείς μία, 2, 3 και 4 φορές να σκοτώσεις κι άλλο παιδί, κι αν πάρουμε ως δεδομένα όσα λέει, στην κόντρα επειδή έβγαζε μίσος, επειδή, επειδή…να προβαίνεις σε τόσο αποτρόπαιες πράξεις. Ουαι και αλίμονο!

Ποιοι έρχονταν μαζί τους;

Ήταν άτομα του περίγυρου, του χώρου. Φίλοι, γνωστοί, με τατουάζ….

Αυτός ο κύριος με τα τατουάζ, που αναφέρατε, τον είχατε ξαναδεί; Αληθεύει ότι έλεγε πράγματα έξω από το νοσοκομείο;

Αυτά έχουν ειπωθεί στην προανάκριση. Επιτρέψτε μου, αυτά είναι μέρος της δικογραφίας, όμως, έχουν ειπωθεί ατάκες που έχουν χρησιμοποιηθεί. Υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες.

Η κατάθεσή σας είναι μία από αυτές τις 80 που την καίνε;

Εγώ έδωσα μία και μοναδική κατάθεση όταν μου ζητήθηκε, στην Ασφάλεια Αμαλιάδος. Με κάλεσαν όταν δημοσιοποιήθηκε η υπόθεση στα κανάλια. Φάγαμε γύρω στους δύο – τρεις μήνες. Τον Νοέμβριο έγινε αυτό, το παιδί έφυγε αρχές Αυγούστου.

Όταν την είδατε και άρχισαν σιγά – σιγά να βγαίνουν στα κανάλια οι πληροφορίες, να βγαίνει το ποιόν της και πως δεν είναι αυτό που νομίζαμε, σας μπήκαν υποψίες ότι μπορεί να έχει κάνει κάτι αυτή;

Κοιτάξτε, όλη η αμφισβήτηση, χωρίς να μπορώ να την εκφράσω, θέριεψε μέσα μου εκείνο το διάστημα. Γιατί οι παλιννοστήσεις όλες (άλλα λέω τώρα, άλλα λέω μετά) ή “περιγράφω με πάσα λεπτομέρεια κάποιες ενέργειες και μετά ξεχνάω” ή “δεν θυμάμαι καλά” δείχνει άνθρωπο που έχει γνώση τού τι λέει και τι κάνει. Παντού τα έκανε, αφού έβγαινε και στα κανάλια. Εδώ όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος, της είπαν “Ειρήνη, σήκω φύγε πριν έρθει ο Σάκης”. Ο Σάκης είναι ο πατέρας του παιδιού. Για ποιον λόγο της το είπαν αυτό, δεν το ξέρω εγώ. Αυτό που είδα, όμως, με τα ίδια μου τα μάτια, είναι ότι μπήκε μέσα πάλι στον χώρο του νοσοκομείου και απαιτούσε παρουσία αστυνομικών οργάνων και της ασφάλειας να πάει και να τραβήξει φωτογραφίες το νεκρό παιδί.

Μέσα στο νοσοκομείο;

Βεβαίως, ναι. Απαιτούσε να τραβήξει φωτογραφίες και της είπα: “Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κάνεις αυτό το πράγμα, μπορείς να το κάνεις μόνο με εντολή της Αστυνομίας, γιατί πλέον το πτώμα έχει περιέλθει στην ευθύνη της Αστυνομίας”. Κι επειδή έκανε τα δικά της τα τρελά, οι άντρες της Ασφάλειας της είπαν “φρόνιμα, γιατί θα αναγκαστούμε να σε πάρουμε πάνω”. Αυτό είναι γεγονός, καταγεγραμμένο, έχει ειπωθεί.

Πέθανε το παιδί, φεύγετε από το νοσοκομείο. Τι έγινε εκείνο το βράδυ; Το σπίτι της είναι 100 – 200 μέτρα μακριά…

Πέρασε άτομο του νοσοκομείου ώστε να έρθει για βάρδια τη νύχτα και πέρασε μπροστά από το συγκεκριμένο σημείο και είχαν απλώσει τραπέζι με ουίσκια, ποτά και όλα τα σχετικά, μία εικόνα… Η περιγραφή που έδωσε συνάδελφος, μόνο που δεν είπε… αν άνοιξε καινούργιο μαγαζί εδώ. “Όχι κυρία μου, κηδεία έχουμε” της είπαν. Το λέω αυτό με πάσα θλίψη…

Θεωρείτε ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου έχει σκοτώσει και τον Παναγιωτάκη; Σας φαίνεται κάτι ύποπτο;

Θέλω να περιμένουμε. Υπάρχει ένα σκοτεινό τρίωρο, το διάστημα από τη στιγμή που φεύγει αυτή η φιλενάδα με το ΚΤΕΛ για την Πάτρα, που έγινε γύρω στις 10:00. Γονείς, Πόπη και Μουρτζούκου λένε ότι το παιδί ήπιε γάλα από τις 10:30 μέχρι και τι; 13:10 που ήρθε το παιδί στο νοσοκομείο, είναι ένα τρίωρο θολό, μυστήριο.

Βάζετε στο κάδρο κι άλλο άτομο;

Δεν μπορώ να το πω αυτό το πράγμα, γιατί δεν ήμουν εκεί πέρα. Το θέμα πλέον είναι τι θα δείξει η ιατροδικαστική εξέταση, την οποία περιμένει όλος ο κόσμος. Πιστεύω ότι μέχρι τη Δευτέρα – Τρίτη θα μάθουμε τα αποτελέσματα από την τριμελή επιτροπή. Και δεύτερον, πιθανόν να υπάρξει μία ομολογία ή μία παραδοχή της Ειρήνης

Όπως την είδατε και τη γνωρίσατε, νομίζετε ότι μπορεί να το κάνει αυτό;

Δεν το ξέρω, δεν θέλω να υπεισέλθω σε θέματα Ψυχολογίας. Έδινε την εντύπωση ότι ήταν αρκετά δεμένη με αυτήν την οικογένεια. Έχουν ειπωθεί ψέματα και αλήθειες ότι “είμαστε χώρια”, “δεν είμαστε χώρια”… Τους βλέπανε μαζί σε ξένους χώρους, διασκέδαζαν μαζί, δεν είναι της παρούσης, δεν με ενδιαφέρουν κιόλας αυτά».

Θα κάνετε κι ένα σχόλιο για την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πάτρας; Φάκελοι πέρασαν, παιδιά έφυγαν από τον ίδιο άνθρωπο και πέρασε ένας χρόνος για να ξηλωθεί…

Κάποιοι παραπάνω από εμένα ίσως ξέρουν καλύτερα. Δεν θέλω να πω κάτι, γιατί δεν ξέρω. Ακούγονται πάρα πολλά, είναι γεγονός ότι έξι παιδιά στην ευρύτερη περιοχή της Πάτρας τα οποία έφυγαν. Οι θάνατοι είναι έξι. Τρία της υπόθεσης Πισπιρίγκου και τα υπόλοιπα τρία. Όλα δείχνουν εγκληματική ενέργεια. Έρευνες και εμπεριστατωμένες μελέτες και αναμόχλευση υποθέσεων από ό,τι είδατε, έδειξαν ότι αυτά που είχαν θεωρηθεί παθολογικά αίτια, δυστυχώς κατέρρευσαν και θεωρούνται θάνατοι. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο.