Ελλάδα όπως… Ουγκάντα! Ανήμερα την Πρωτομαγιά εκτεταμμένες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος στη Βόρεια Αθήνα – Συνεχίζεται η υποβάθμιση της καθημερινής ζωής των Ελλήνων

Εικόνες ντροπής και οργής εκτυλίχθηκαν σήμερα, ανήμερα της Πρωτομαγιάς, σε αρκετές περιοχές της Βόρειας Αθήνας, με εκτεταμένες και πολύωρες διακοπές ρεύματος, που άφησαν δεκάδες χιλιάδες πολίτες στο σκοτάδι, χωρίς ψύξη, χωρίς ίντερνετ, χωρίς καμία προειδοποίηση ή υπεύθυνη ενημέρωση.

Και δεν μιλάμε για κάποιο ορεινό χωριό. Μιλάμε για οικιστικές περιοχές της πρωτεύουσας μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2025! Κι όμως, ολόκληρες γειτονιές – από την Κηφισιά και το Μαρούσι μέχρι τη Νέα Ερυθραία και τη Μεταμόρφωση – έμειναν χωρίς ηλεκτροδότηση, όπως σε εμπόλεμη ζώνη ή όπως σε τριτοκοσμική χώρα με κατεστραμμένο δίκτυο υποδομών.

Ούτε SMS, ούτε ανακοίνωση, ούτε δελτίο τύπου. Οι πολίτες ενημερώθηκαν για τις διακοπές ρεύματος από τα social media και από ομάδες αγανάκτησης στο Facebook, την ώρα που το κράτος κοιμόταν – ή μάλλον γιόρταζε την Πρωτομαγιά με… cocktails και δελτία τύπου για «πράσινες μεταρρυθμίσεις».

Ποια πράσινη ανάπτυξη; Ποια ψηφιοποίηση του κράτους; Όταν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ούτε η βασική και θεμελιώδης υπηρεσία ηλεκτροδότησης, ακόμα και σε ημέρα αργίας όπου η ζήτηση είναι μειωμένη;

Ανήμερα Πρωτομαγιά – ημέρα συμβολική για τα δικαιώματα των εργαζομένων – η πραγματικότητα φτύνει κατάμουτρα τον μέσο Έλληνα. Εκατοντάδες νοικοκυριά έμειναν χωρίς ρεύμα και νερό (σε πολυκατοικίες με πιεστικά), χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας, χωρίς πρόσβαση σε βασικές ανάγκες. Γονείς με μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα – όλοι έμειναν απροστάτευτοι, με τη ΔΕΔΔΗΕ να σιωπά και το κράτος να είναι απόν.

Ας σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε: η υποβάθμιση της καθημερινής ζωής των Ελλήνων είναι πλέον επίσημη πολιτική. Από τα ράφια των σούπερ μάρκετ μέχρι τις δημόσιες συγκοινωνίες και την υγειονομική περίθαλψη, το βιοτικό επίπεδο καταρρέει μέρα με τη μέρα – και οι πολίτες μένουν απλώς θεατές.

Μπορεί κάποιος υπεύθυνος να μας εξηγήσει πώς γίνεται μια πρωτεύουσα ευρωπαϊκής χώρας να βυθίζεται στο σκοτάδι την 1η Μαΐου του 2025; Πού πήγαν οι επενδύσεις, τα κονδύλια για αναβάθμιση δικτύων, οι εξαγγελίες για «ανθεκτικότητα υποδομών»;

Και κυρίως: ποιος θα λογοδοτήσει γι’ αυτή την καθημερινή ταλαιπωρία που έχει καταντήσει τρόπος ζωής;