Financial Times: Gaza Riviera και «έξυπνες ζώνες»…χωρίς Παλαιστίνιους: Το δυσοίωνο όραμα εκτοπισμού ενός λαού

Πρόσφατη αποκάλυψη των Financial Times έφερε στο φως την αμφιλεγόμενη συμμετοχή του Ιδρύματος Τόνι Μπλερ σε μια πρωτοβουλία που φιλοδοξεί να ανασχεδιάσει πλήρως τη μεταπολεμική Γάζα – με όρους που, σύμφωνα με επικριτές, παραπέμπουν περισσότερο σε «εκκαθάριση» του ντόπιου πληθυσμού παρά σε ανοικοδόμηση.

Financial Times: Gaza Riviera και «έξυπνες ζώνες»…χωρίς Παλαιστίνιους: Το δυσοίωνο όραμα εκτοπισμού ενός λαού

Το σχέδιο, υπό την κωδική ονομασία “The Great Trust”, περιγράφεται ως μια φιλόδοξη, αλλά βαθιά διχαστική στρατηγική για τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου, γεμάτη τεχνητά νησιά τύπου Ντουμπάι, υπερσύγχρονες βιομηχανίες και υποδομές χρηματοδότησης με βάση το blockchain.

Στον πυρήνα του σχεδίου βρίσκουμε:

• Τεχνητά νησιά τύπου Ντουμπάι που θα σχηματίσουν τη λεγόμενη Gaza Riviera
• «Έξυπνες ζώνες» με branding τύπου Elon Musk Smart Manufacturing Zone στα σύνορα Ισραήλ–Γάζας
• Χαμηλή φορολογία για επενδυτές, χρηματοδότηση με blockchain-based tokens και ψηφιοποιημένη γαιοκτησία
• Και φυσικά την αποχώρηση έως και 500.000 Παλαιστινίων, με οικονομικό «κίνητρο» 9.000 δολαρίων, επιδότηση ενοικίου και τροφίμων.

Πρόκειται για μια σχολαστικά σχεδιασμένη μορφή οικονομικού εξαναγκασμού, που προτείνει την «εκούσια» εκδίωξη μισού εκατομμυρίου ανθρώπων ως λύση στο «πρόβλημα» της ύπαρξής τους.

Οι Financial Times φέρνουν στο φως την εμπλοκή του Tony Blair Institute (TBI). Αν και το Ίδρυμα αρνήθηκε αρχικά κάθε συμμετοχή, αποδείχθηκε ότι στελέχη του συμμετείχαν σε τηλεδιασκέψεις, κατέθεσαν προτάσεις και συνέταξαν ένα πολυσέλιδο έγγραφο με τίτλο “Gaza Economic Blueprint”.

Financial Times: Gaza Riviera και «έξυπνες ζώνες»…χωρίς Παλαιστίνιους: Το δυσοίωνο όραμα εκτοπισμού ενός λαού

Εκεί καταγράφονται «προοδευτικές» ιδέες όπως λιμάνι βαθέων υδάτων και σύνδεση με διεθνείς εμπορικούς διαδρόμους – ιδέες που, απομονωμένες από την πραγματικότητα του αποκλεισμού και της βίας, φαντάζουν θλιβερά ιμπεριαλιστικές.

Παρότι το TBI δηλώνει πως ουδέποτε υποστήριξε την πρόταση για μετακίνηση πληθυσμού, η αποκαλυφθείσα συμμετοχή του σε συζητήσεις που έθεταν επί τάπητος ακριβώς αυτό το σενάριο εκθέτει ανεπανόρθωτα το Ίδρυμα – και τον ίδιο τον Τόνι Μπλερ – στη μομφή της συνέργειας σε σχέδιο εθνοκάθαρσης με οικονομικό μανδύα.

Η Boston Consulting Group (BCG) επίσης αρνήθηκε αρχικά κάθε επίσημη εμπλοκή. Εντούτοις, τα οικονομικά μοντέλα που θεμελίωσαν το σχέδιο εκπονήθηκαν από συμβούλους της BCG «εκτός εντολής», ως μέρος ενός θολού «business development». Όταν η υπόθεση βγήκε στο φως, η BCG έσπευσε να αποπέμψει δύο εταίρους και να αποστασιοποιηθεί.

Η υπόθεση αποκαλύπτει τη σκοτεινή όψη της σύγχρονης συμβουλευτικής: τεχνοκρατικά επιτελεία έτοιμα να παράξουν σενάρια κοινωνικής μηχανικής – ακόμη και μαζικής μετακίνησης πληθυσμών – για λογαριασμό οποιουδήποτε έχει την οικονομική δυνατότητα να τα αγοράσει.

Financial Times: Gaza Riviera και «έξυπνες ζώνες»…χωρίς Παλαιστίνιους: Το δυσοίωνο όραμα εκτοπισμού ενός λαού

Το σχέδιο δεν εμφανίζεται από το πουθενά: φέρει τη σφραγίδα της «οικονομικής διπλωματίας» της εποχής Τραμπ, που ήδη από το 2020 προωθούσε την ιδέα ανάπτυξης της Γάζας υπό όρους που αγνοούν συστηματικά τα δικαιώματα των κατοίκων της. Το 2025, ο ίδιος ο Τραμπ επανήλθε, μιλώντας ανοιχτά για εκκένωση της περιοχής και μετατροπή της σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής».

Το «The Great Trust» προσαρμόστηκε ακριβώς σε αυτές τις απαιτήσεις: highways με τα ονόματα ισχυρών Σαουδαράβων ηγετών, χρηματοδοτικά μοντέλα που βάζουν σε trust τη γη της Γάζας, και blockchain συστήματα που υπόσχονται «δικαιώματα κατοικίας» σε επενδυτές – όχι στους εκτοπισμένους κατοίκους.

Η ιδέα εξαναγκαστικής ή «εκούσιας» εξόδου εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων έχει πυροδοτήσει διεθνή κατακραυγή. Ακόμη και εντός της BCG η υπόθεση προκάλεσε κρίση εμπιστοσύνης, ενώ η Gaza Humanitarian Foundation, που συνδέεται με το ίδιο δίκτυο προσώπων, κατηγορείται για την αποτυχία και την τραγική έκβαση «ανθρωπιστικών» παρεμβάσεων.

Παράλληλα, παράλληλα σχέδια και think tanks συνωστίζονται για το ποιος θα «χτίσει» την επόμενη μέρα της Λωρίδας – μια μέρα στην οποία οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι δεν λογίζονται ως υποκείμενα με δικαιώματα, αλλά ως εμπόδιο προς απομάκρυνση.