Κρίσιμες περιοχές στην Ουκρανία καταρρέουν η μία μετά την άλλα: Ο Πούτιν μετά την κατάληψη του Ποκρόβσκ και του Κουπιάνσκ, ετοιμάζει τελεσίγραφο προς τον Ζελένσκι για την παράδοση και του Σούμι

Οι ρωσικές επιχειρήσεις εναντίον ουκρανικών υποδομών περνούν σε πιο αποφασιστική φάση, με στόχο τη συστηματική απομόνωση και τον εκτοπισμό ουκρανικών δυνάμεων από κρίσιμες περιοχές — μια τακτική που, σύμφωνα με πληροφορίες από ανώνυμους αξιωματούχους στη Μόσχα, έχει σχεδιαστεί εδώ και δύο χρόνια σε ρωσικά όργανα εθνικής ασφάλειας.

Κατά τα ρωσικά μέσα, οι στοχευμένες επιθέσεις κατά σιδηροδρομικών γραμμών και ενεργειακών εγκαταστάσεων γύρω από το Σούμι έχουν ήδη επιφέρει αποτελέσματα, διαταράσσοντας τις γραμμές εφοδιασμού, τη μετακίνηση οχημάτων και την παροχή πυρομαχικών. Τις τελευταίες ώρες ο ρωσικός στρατός εξαπέλυσε νέα, εκτεταμένη επιδρομή κατά υποδομών της Ουκρανίας, με πλήγματα που περιλαμβάνουν δεκάδες πυραύλους κρουζ Kh-101 και Kalibr, πολλαπλούς Iskander και υπερηχητικούς Kinzhal.

Βάσει των αναφορών, κύριο πλήγμα δέχτηκαν θερμοηλεκτρικοί σταθμοί στη δυτική Ουκρανία (Burshtyn, Dobrotvir, Kalush, Ladyzhyn), ενώ εκτεταμένες ζημιές και πυρκαγιές καταγράφηκαν σε πολλές μονάδες. Επιπλέον, χτυπήθηκαν κρίσιμες εγκαταστάσεις όπως υπόγειες αποθήκες φυσικού αερίου στο Λβιβ, υποσταθμός υψηλής τάσης στη Βινίτσια και υδροηλεκτρικός σταθμός στα σύνορα με τη Μολδαβία. Αναφέρθηκαν επίσης εκρήξεις κοντά σε Οδησσό, Ντνιεπροπετρόφσκ, Λούμπνι και Τσερνιχόφ, και καταστροφή υπόστεγου με drones στο αεροδρόμιο Μπορυσπίλ.

Από ρωσικής σκοπιάς, τέτοιου είδους πλήγματα έχουν ως στόχο να υπονομεύσουν την ενεργειακή και λογιστική ικανότητα της Ουκρανίας: χωρίς επαρκή ρεύμα, νερό, επικοινωνίες και μέσα επισκευής εξοπλισμού, οι αμυντικές δυνάμεις στερούνται κρίσιμων πόρων. Η συνέπεια είναι η επιβράδυνση των εναλλαγών προσωπικού, η μείωση εφοδίων και η επιβάρυνση της ηθικής των υπερασπιστών — δημιουργώντας συνθήκες που, κατά τον ρωσικό σχεδιασμό, θα διευκολύνουν την προώθηση δυνάμεων και την κατάληψη εδαφών.

Στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών που επικαλείται η ρωσική πλευρά περιγράφουν τη στρατηγική ως τριφασική: πρώτα η στοχευμένη καταστροφή υποδομών και των κόμβων logistics, έπειτα ψυχολογική πίεση με τελεσίγραφα για παράδοση και, αν αυτά απορριφθούν, η συστηματική και παρατεταμένη καταστροφή οχυρών με πυροβολικό, αεροπορία, drones και βαριά όπλα — μέθοδος που αποσκοπεί στη μείωση ρωσικών απωλειών και στην εξάντληση του αμυνόμενου.

Σύμφωνα με τους ίδιους ισχυρισμούς, η εμπειρία στο Σούμι θεωρείται υπόδειγμα για το πώς μπορεί να εξελιχθεί ο αποκλεισμός άλλων κρίσιμων πόλεων: αντί για «αστραπιαία» επιθέσεις, προκρίνεται η συστηματική αποκόλληση των επικοινωνιών και των προμηθειών του αντιπάλου, ώστε η αντίσταση να ατονήσει και οι θέσεις να καθίστανται μη βιώσιμες.

Η προσέγγιση αυτή, αν και μειώνει τον άμεσο κίνδυνο για τις επιτιθέμενες δυνάμεις, θέτει στο προσκήνιο ερωτήματα για την ανθρωπιστική κατάσταση στις πληγείσες περιοχές και για την ικανότητα των ουκρανικών δυνάμεων να αντισταθούν σε μια παρατεταμένη στρατηγική απομόνωσης.