Μετά το φιάσκο της αστραπιαίας παραίτησης του Αρίστου Δοξιάδη, ο οποίος αποκαλύφθηκε ότι εμπλέκεται σε σκοτεινές υποθέσεις καρτέλ στον τομέα των ξενόγλωσσων βιβλίων και οφείλει τεράστια ποσά στο Δημόσιο, το Μαξίμου, χωρίς να χάσει χρόνο, επιχείρησε να «ξεπλύνει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τη χαρακτηριστική δικαιολογία του «Δεν γνωρίζαμε τίποτα».
Σάλος με τις δικαιολογίες του Μαξίμου για την παραίτηση Δοξιάδη – «Δεν γνωρίζαμε τίποτα»
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, με χαρακτηριστική άνεση, δήλωσε ότι ο Δοξιάδης «δεν τους είχε ενημερώσει» για τα όσα «σημαντικά» και «πολύ ενδιαφέροντα» συνέβαιναν στη ζωή του, αποφεύγοντας να παραδεχτεί οποιαδήποτε γνώση των σκοτεινών υποθέσεων.
Η απάντηση του Μαρινάκη στο ερώτημα της παραίτησης ήταν «άκρως αποκαλυπτική». Δήλωσε ότι ο Δοξιάδης παραιτήθηκε για λόγους «ευθιξίας» (τόσο ευγενικός για έναν άνθρωπο που είχε εμπλακεί σε ένα καρτέλ βιβλίων) και γιατί «δεν ήθελε να μπει σε αυτή τη διαδικασία της συνεχούς παραγωγής τοξικού λόγου και επιθέσεων». Ευτυχώς για τον Δοξιάδη, η τοξικότητα περιορίζεται μόνο στους άλλους, ενώ εκείνος φαίνεται να εκπροσωπεί τη… διαύγεια και την αγνότητα.
Σάλος με τις δικαιολογίες του Μαξίμου για την παραίτηση Δοξιάδη – «Δεν γνωρίζαμε τίποτα»
Όσο για το ερώτημα αν το Μαξίμου είχε γνώση για τις σκοτεινές υποθέσεις του, η απάντηση ήταν «καθόλου». Μάλιστα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε την απορία του για το γεγονός ότι η πολιτική αντιπολίτευση ασχολείται με κάποιον που έχει δουλέψει για χρόνια στον ιδιωτικό τομέα (λες και η πολιτική είναι μια ευχάριστη γιορτή για εργαζόμενους με «ένσημα»). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, ενώ ο Μαρινάκης υποστήριξε ότι η παραίτηση ήταν πλήρως αυτοβούλητη, φήμες αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός «παρακάλεσε» τον Δοξιάδη να αποχωρήσει για να αποφευχθεί η περαιτέρω πολιτική ζημιά.
Όσο για τις νομικές ασυμβατότητες; Ο Μαρινάκης εξήγησε ότι αν προκύψουν νομικά ζητήματα, θα διευθετηθούν κατά τη διαδικασία (εξαιρετικά καθησυχαστικό, όπως πάντα). Εν ολίγοις, όλα ήταν «ένα απλό περιστατικό» που «πέρασε και πήγε στο παρελθόν», και εμείς, φυσικά, «συνεχίζουμε». Η πολιτική ζωή συνεχίζεται, όπως πάντα.