Στο φως και νέα ηχητικά-ντοκουμέντα ανάμεσα στους σταθμάρχες αποκαλύπτουν το χάος πριν από τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη

Δεν έχουν τέλος οι αποκαλύψεις σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών, με νέα ηχητικά ντοκουμέντα να μαρτυρούν το απόλυτο «χάος» που επικρατούσε πριν και μετά την μοιραία σύγκρουση, που έμελλε να «στείλει» στο θάνατο 57 ψυχές. Οι διάλογοι των εργαζομένων που έρχονται στο «φως» σκιαγραφούν ένα τοπίο πλήρους αποδιοργάνωσης, όπου οι προβλεπόμενες διαδικασίες είτε αγνοούνται είτε παρακάμπτονται

Η σταθμάρχης λέει σε έναν πιο έμπειρο συνάδελφό της ότι τα δρομολόγια συνεχίζονται χωρίς να υπάρχει σωστή διαχείριση. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί, όπως επισημαίνει.

Σταθμάρχης: Συγγνώμη που ενοχλώ και κάνω, επειδή ενδιάμεσα παρεμβαίνουν και οι Πόροι χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα και φοβάμαι μην γίνει κανένα μπέρδεμα, ξέρεις πώς είναι, έχεις κι εσύ το παιδί σου και ξέρεις…

Σταθμάρχης: Ναι, μην αγχώνεσαι.

Σταθμάρχης: Επειδή είναι καινούργια όλα. πρέπει να συνεννοείται και με την Λάρισα, να ρωτήσουν, μην γίνει καμία στραβή.

Σταθμάρχης: Όχι, όχι, τα προσέχουν καλά.

Σταθμάρχης: Γονείς είμαστε και γονιός είσαι και καταλαβαίνεις, έχεις και την ίδια κατάσταση οπότε έχουμε την έγνοια τους λίγο.

Μάλιστα, οι καθυστερήσεις προκαλούν αναστάτωση στους επιβάτες, ενώ οι απαντήσεις που τους δίνονται σχετικά με τις ώρες αναχώρησης των τρένων, είναι γεμάτες ασάφειες, σε μία προσπάθεια να «καμουφλαριστεί» η ασυνεννοησία.

Σταθμάρχης: Περιμένουμε να έρθουν άλλα τρένα για να ξεκινήσει αυτό από εδώ. Τέλος πάντων με καθυστερήσεις.

Επιβάτης: Πάντως, αύριο πιστεύω θα είναι καλή μέρα να ταξιδέψουμε.

Σταθμάρχης: Καλύτερα, αν δεν είναι κάτι επείγον να κάτσετε στο σπίτι σας.

Επιβάτης: Μέσα είμαστε, δεν κουνιόμαστε καθόλου.

Σταθμάρχης: Μπράβο, καθίστε εκεί που είστε και αύριο βλέπουμε.

Ωστόσο, την ίδια ώρα, πίσω από τις κλειστές πόρτες των γραφείων τους, οι σταθμάρχες σχολιάζουν:

Σταθμάρχης: Περιμένει εδώ (το τρένο) και ο Θεός βοηθός.

Σταθμάρχης: Και καλά κρασά. Δεν τα καταργούν όπως είναι;

Σταθμάρχης: Πιάστο το αυγό και κούρευτο.

Σταθμάρχης: Να πάμε σε κανένα ξενοδοχείο να κοιμηθούμε.

Σταθμάρχης: Άστα, άστα είναι δράμα η κατάσταση. Εδώ τώρα δε λίγο θα φάμε ξύλο, τα έχουμε από 8 η ώρα το πρωί και μία ώρα και ξανά δώστου μια ώρα και ξανά πάλι μια ώρα.

Σε ηχητικό ντοκουμέντο αποδεικνύεται πως σταθμάρχης δεν ακολουθεί τις προβλεπόμενες διαδικασίες, για να μην γράφει και…σβήνει:

Σταθμάρχης: Γιάννη πάρε με 5

Σταθμάρχης: Γιώργο

Σταθμάρχης: Έλα

Σταθμάρχης: Περίμενε, άκου. Επειδή έγραψα εγώ καθηλώσεις και τέτοια δωσ΄το αργότερα κατευθείαν στο 1 και εγώ περιμένω θα σου δώσω την καθήλωση, όταν θα περάσει το τρένο για να μη σβήσω και γράφω τώρα εδώ πέρα και μια φορά να τα δώσω.

Σταθμάρχης: Ναι, ποιος είναι τώρα εκεί να μην μου πει ”μα μου ιστορίες”.

Σταθμάρχης: Θα τον πάρω εγώ.

Σε άλλη συνομιλία καταγράφονται τα εξής:

Σταθμάρχης: Να σου πω, από Τετάρτη λέει πρώτη του μηνός μπαίνει λέει το 1520 συνεχόμενα;

Ρυθμιστής Κυκλοφορίας: Ναι, γι΄αυτό ανεβαίνουν τα R-bass σήμερα. Για να είναι έτοιμα για την Τετάρτη το πρωί το 1521.

Σταθμάρχης: Ναι, αλλά ξέρεις κάτι; Εδώ πέρα αυτά δεν έχουν τρένα. Εδώ πέρα αν έχει κάθε μέρα τρένα, θα μείνουν όλα τα R-bass πώς θα πάνε κάτω;

Ρυθμιστής Κυκλοφορίας: Δεν ξέρω.

Σταθμάρχης: Καλά άστους, αυτό είναι δικό τους θέμα.

Ρυθμιστής Κυκλοφορίας: Είναι δικό τους θέμα.

Σταθμάρχης: Δηλαδή, θέλω να πω έχουν λίγα τα οποία είναι κι αυτά χάλια. Άμα τα βάζουν στην κυκλοφορία μετά δεν θα έχουν τίποτα. Θα έρχονται εδώ και θα έχουμε καθυστερήσεις. Θα μένουν εδώ.

Τα μοιραία λάθη δεν ήταν μια μεμονωμένη αστοχία· ήταν το τελικό κομμάτι ενός παζλ που είχε χτιστεί πάνω σε χρόνια αδιαφορίας, ανευθυνότητας και μιας παγιωμένης κουλτούρας ασυδοσίας, η οποία όχι μόνο ανεχόταν τον κίνδυνο, αλλά τον έκανε καθημερινή πρακτική

Σταθμάρχης: Παντελή

Ρυθμιστής Κυκλοφορίας: Ναι

Σταθμάρχης: Καλά τα πήγαμε, αλλά χάλασε στο τέλος η δουλειά.

Ρυθμιστής Κυκλοφορίας: Γιατί;

Σταθμάρχης: Το εμπορικό το έχω εδώ από 0:16 είχε ένα θέμα, αλλά με είπε λίγα λεπτά να δούμε κάτι, αλλά ακόμα εδώ είναι.

Ρυθμιστής Κυκλοφορίας: Το 5 ε;

Σταθμάρχης: Το 5 ναι. Αν χάλαγε μέσα στον Αξιό δεν θα μπορούσαμε να περάσουμε το τρένο ύστερα.

Σε άλλο ηχητικό-ντοκουμέντο αποκαλύπτεται ο διάλογος μεταξύ δύο σταθμαρχών την ώρα της βάρδιας. Ενώ θα έπρεπε να συντονίζει τα τρένα ο σταθμάρχης φτιάχνει μια πλακέτα για συρόμενη πόρτα.

Σταθμάρχης: Σε βαρέθηκα και θα σε παρατήσω και θα πάω πάνω στο χωριό, πρόβατα να βοσκήσω.

Σταθμάρχης: Ωωω…

Σταθμάρχης: Κάτσε να σημειώσω το 58 πήγε επάνω; Αα ξεχνάμε Κωστάκη… Τι να κάνω; Άμα σου πω τι φτιάχνω τώρα. Μια πλακέτα ηλεκτρονική από συρόμενη πόρτα μπας και βγάλω αποτέλεσμα. Ήταν κρίμα να δώσω άλλο ένα 100ρικο, 120 ευρώ.

Σταθμάρχης: 2243 πάμε ελεύθερα μέχρι είσοδο… δεν απάντησε στα… μας

Σταθμάρχης: Ξανά μίλα, ξανά μίλα πάλι. Σου απάντησε;

Σταθμάρχης: Κάτι είπε αλλά μισά. Τι άλλο;

Σταθμάρχης: Τίποτα μωρέ Κωστάκη, τίποτα βαρετά.

Τα τραγικά λάθη του σταθμάρχη στη Λάρισα δεν ήταν απλώς μια άτυχη στιγμή ή ένα ανθρώπινο σφάλμα. Ήταν η κορύφωση μιας κατάστασης που είχε διαμορφωθεί μέσα από χρόνια εγκατάλειψης, ανευθυνότητας και μιας επικίνδυνης νοοτροπίας που είχε γίνει κανόνας. Ένα σύστημα που όχι μόνο δεν απέφευγε τον κίνδυνο, αλλά είχε μάθει να ζει μαζί του σαν να ήταν κάτι φυσιολογικό.