Τουρκία: Ο ρόλος του Ερντογάν στο Ισλαμικό ΝΑΤΟ- Γιατί επιθυμεί διακαώς να μπει κάτω από την «πυρηνική ομπρέλα» του Πακιστάν-Τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα

Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Πακιστάν και Σαουδικής Αραβίας φαίνεται να έχει ανοίξει τον δρόμο για τον Ερντογάν, ο οποίος εξετάζει το ενδεχόμενο υπογραφής ανάλογης πυρηνικής συμφωνίας με το Πακιστάν, χώρα με την οποία η Άγκυρα διατηρεί εξαιρετικές διμερείς σχέσεις.

Τουρκία: Ο ρόλος του Ερντογάν στο Ισλαμικό ΝΑΤΟ- Γιατί επιθυμεί διακαώς να μπει κάτω από την «πυρηνική ομπρέλα» του Πακιστάν-Τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα

Μια πρόσφατη δημοσίευση διεθνούς ΜΜΕ με τίτλο «Πυρηνικές Βόμβες προς Ενοικίαση;» σχολιάζει ότι η Σαουδική Αραβία, μέσω της συμφωνίας στρατηγικής αμοιβαίας άμυνας (SMDA) με το Πακιστάν, φαίνεται να αποκτά πρόσβαση σε περίπου 170 πυρηνικά όπλα χωρίς να τα παράγει η ίδια. Η ιδέα της «πυρηνικής ομπρέλας» προκαλεί αίσθηση, καθώς η Σαουδική Αραβία ουσιαστικά νοικιάζει προστασία, εδραιώνοντας έναν νέο, δυναμικό γεωπολιτικό άξονα στη Μέση Ανατολή.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2025, ο πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, και ο πρωθυπουργός του Πακιστάν, Σεχμπάζ Σαρίφ, υπέγραψαν τη συμφωνία SMDA. Σύμφωνα με αυτή, μια επίθεση σε οποιονδήποτε από τους δύο θεωρείται επίθεση και κατά των δύο, παραπέμποντας σε ένα είδος «ισλαμικού Άρθρου 5», όπως αυτό του ΝΑΤΟ, αλλά περιορισμένο σε δύο χώρες.

Παρά την επίσημη ρητορική, η συμφωνία αφήνει σαφείς ενδείξεις για τον πυρηνικό παράγοντα: η Σαουδική Αραβία αποκτά πρόσβαση σε μια «πυρηνική ομπρέλα», χωρίς να χρειάζεται να κατασκευάσει δικά της όπλα. Έτσι, το Πακιστάν μετατρέπεται σε έναν στρατηγικό «προμηθευτή προστασίας», ανοίγοντας μια νέα δυναμική στην ισλαμική συνεργασία.

Η συμφωνία περιλαμβάνει επίσης κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, ανταλλαγή πληροφοριών και ταχύτερη αντίδραση σε τοπικές απειλές, όπως επιθέσεις των Χούθι στη Υεμένη ή ινδικούς βαλλιστικούς πυραύλους, ενισχύοντας την ταχύτητα και αποτελεσματικότητα μιας δυνητικής συλλογικής άμυνας.

Το μήνυμα της Σαουδικής Αραβίας προς την Ουάσιγκτον είναι σαφές: η χώρα αναζητά νέους στρατηγικούς εταίρους εκτός των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Οι πύραυλοι του Πακιστάν προσδίδουν ουσιαστικό στρατηγικό βάρος, ακόμη και απέναντι σε πυρηνικές εγκαταστάσεις μακρινών αντιπάλων.

Τουρκία: Ο ρόλος του Ερντογάν στο Ισλαμικό ΝΑΤΟ- Γιατί επιθυμεί διακαώς να μπει κάτω από την «πυρηνική ομπρέλα» του Πακιστάν-Τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα

Η συμφωνία αυτή δεν αφορά μόνο την Άραβικη Χερσόνησο· προδιαγράφει τη δημιουργία ενός «ισλαμικού ΝΑΤΟ». Τουρκία, Αίγυπτος, Ιορδανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ακόμη και η Ινδονησία δείχνουν ενδιαφέρον για συνεργασίες με το Πακιστάν, συνδυάζοντας στρατιωτική δύναμη και τεχνογνωσία.

Η Τουρκία, με την ισχυρή στρατιωτική της παρουσία και τα εγχώρια πυραυλικά συστήματα, θα μπορούσε να ενταχθεί σε αυτό το σχήμα, προσφέροντας ασφάλεια ενάντια σε τυχόν περιφερειακές απειλές, ακόμη και στη Ρωσία. Η Αίγυπτος, μετά την αποτυχία της πρωτοβουλίας για αραβική αμυντική ομάδα, θα μπορούσε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.

Η πώληση ή «ενοικίαση» πυρηνικής προστασίας από το Πακιστάν εμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους. Οι ΗΠΑ ενδέχεται να επιβάλουν κυρώσεις για διάδοση όπλων, η Ινδία να αυξήσει τις στρατιωτικές της ετοιμασίες, ενώ το Ιράν μπορεί να επισπεύσει τα δικά του πυρηνικά προγράμματα, προκαλώντας μια σουνιτο-σιιτική κούρσα. Παράλληλα, η Κίνα, συμμάχος του Πακιστάν, ενισχύει την επιρροή της μέσω υποδομών, ενώ η Ρωσία παρακολουθεί και επιχειρεί πωλήσεις οπλικών συστημάτων.

Επιπτώσεις στα Ελληνοτουρκικά

Η πιθανότητα η Τουρκία να καλυφθεί από την πυρηνική ομπρέλα του Πακιστάν εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την Ελλάδα. Υπάρχει ανάγκη για αναζήτηση αντίστοιχης στρατηγικής προστασίας, ίσως μέσω Γαλλίας ή Ισραήλ, ή ακόμη και για την ενεργοποίηση μιας εθνικής πολιτικής πυρηνικής ασφάλειας. Το μέλλον των Ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί να καθοριστεί από κινήσεις που σήμερα μοιάζουν μακρινές, αλλά αύριο θα είναι κρίσιμες.

Η περιοχή εισέρχεται σε μια νέα φάση γεωπολιτικής πολυπλοκότητας, όπου η πυρηνική στρατηγική, η περιφερειακή συνεργασία και οι συμμαχίες θα καθορίσουν το μέλλον της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.