“Χείμαρρος” ο Κώστας Λακαφώσης: Ο πραγματογνώμονας συγγενών θυμάτων στα Τέμπη κατακεραυνώνει τον Καρώνη και το πόρισμά του για την πυρόσφαιρα και τις αρμόδιες Αρχές για το μπάζωμα στο σημείο της τραγωδίας

Ο πραγματογνώμονας συγγενών των θυμάτων στα Τέμπη, Κώστας Λακαφώσης, επιλέγει να μιλήσει «επί προσωπικού» στον καθηγητή του ΕΜΠ Δημήτρη Καρώνη αποδομώντας κρίσιμα σημεία του πορίσματος.

Επιπλέον, ασκεί δριμεία κριτική στις αρμόδιες Αρχές για το μπάζωμα του χώρου στο σημείο του πολύνεκρου εγκλήματος. «Θα είχαμε πλήρη εικόνα για όλα τα ζητήματα αν είχε γίνει σωστός αποκλεισμός του χώρου και σωστή διερεύνηση στα πρότυπα ενός αεροπορικού ατυχήματος» τονίζει, μεταξύ άλλων.

Η δήλωση του Κ. Λακαφώση

«ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΩΝ ΑΝΑΦΟΡΩΝ

Σε συνέχεια πρόσφατων δημοσίων αναπαραγωγών και αυθαίρετων ερμηνειών της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης του καθηγητή Δημ. Καρώνη και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσοχή στην διατήρηση του νοήματος του αρχικού κειμένου, αναγκάζομαι να κάνω τις παρακάτω επισημάνσεις για ζητήματα τα οποία με αφορούν άμεσα (σε συνέχεια προγενέστερης οργανωμένης εκστρατείας προσωπικής συκοφάντησής μου):

Ο καθηγητής Καρώνης δεν συμφωνεί με τον προτεινόμενο μηχανισμό δημιουργίας πυρόσφαιρας μέσω πρωτογενούς καύσης σταγονιδίων ελαίων σιλικόνης (π.χ. εκθέσεις Βασιλάκου/Μπατζόπουλου, Πυροσβεστικής, Paul Jowett κ.α.) η οποία ήταν η μέχρι σήμερα “επικρατούσα” θεωρία στο πλαίσιο της ανάκρισης, συνεπώς δεν είναι ορθή η διατύπωση ότι “ο καθηγητής Καρώνης επιβεβαιώνει” προηγούμενες τεχνικές εκθέσεις.

Ο καθηγητής Καρώνης λαμβάνοντας ως αρχικό δεδομένο την καταγεγραμμένη εικόνα της πυρόσφαιρας, υπολογίζει την απαιτούμενη μάζα “υδρογονάνθρακα ή κάποιου άλλου υλικού με αντίστοιχα χαρακτηριστικά” σε 2,3 έως 3,1 τόνους χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικές μεθόδους υπολογισμού και θέτει ως μοναδικό επιστημονικό περιορισμό “το σημείο ανάφλεξης της ουσίας να είναι κάτω από 10β. C.” Πέραν του επιστημονικού σκέλους, όμως, σχολιάζει ότι κάποιο τέτοιο υλικό με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν προκύπτει από “τα στοιχεία του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας και την Έκθεση Αυτοψίας της Ελληνικής Αστυνομίας” και επίσης “κατόπιν παρακολούθησης των σχετικών βίντεο (…) δεν φαίνεται να υπήρχε στην εμπορική αμαξοστοιχία φορτίο με πτητικό υγρό από το οποίο θα μπορούσε να σχηματιστεί νέφος εύφλεκτων ατμών που θα οδηγούσε σε σχηματισμό πύρινης σφαίρας”. Συνεπώς, η όποια αξιολόγηση της πιθανότητας αυτής της (τεχνικά αποδεκτής) εναλλακτικής, εδράζεται αποκλειστικά στην ανάλυση των εκθέσεων αυτοψίας της ΕΛΑΣ και την παρατήρηση των βίντεο.

Ο καθηγητής Καρώνης προτείνει ως τρίτη εναλλακτική και ως “πιθανό ενδεχόμενο” την δημιουργία πυρόσφαιρας υδρογόνου και ακετυλενίου (“οι υψηλές θεμελιώδεις ταχύτητες καύσης σημαίνουν ταχεία διάδοση του μετώπου της φλόγας στο μίγμα των αερίων με τον αέρα. Σχηματισμός πύρινης σφαίρας έχει καταγραφεί τόσο για το υδρογόνο όσο και για το ακετυλένιο”) ως αποτέλεσμα σχηματισμού των αερίων αυτών ως προϊόντα διάσπασης των ελαίων σιλικόνης υπό συνθήκες ηλεκτρικού τόξου. Αυτή είναι μια νέα θεωρία, διαφορετική εντελώς από οποιαδήποτε έχει προταθεί στο παρελθόν και σαφώς χρήζει περαιτέρω αξιολόγησης και τεκμηρίωσης (ποσοτικοποίηση με βάση τα πραγματικά δεδομένα υλικών, χρόνων και διαστάσεων, εργαστηριακή εξέταση των κατεστραμμένων μετασχηματιστών των ηλεκτρομηχανών, κλπ).

Ο καθηγητής Καρώνης σχολιάζει τα ευρήματα στις χημικές αναλύσεις του ΓΧΚ από πολλά και διαφορετικά σημεία του χώρου και του εξοπλισμού με σκοπό να δώσει εξηγήσεις για τα ευρήματα αρωματικών υδρογονανθράκων. Για αρκετά από αυτά τα σημεία ο καθηγητής Καρώνης προτείνει κάποια πιθανή εξήγηση (εντελώς ενδεικτικά, στη σειρά δειγμάτων ΕΜΠ 13, 17 και 25, π.χ. σε δείγματα ξύλου με επένδυση Fiber Reinforced Plastic όπου εντοπίζεται ξυλόλιο σε υψηλή συγκέντρωση, η πιθανή προέλευση των ευρημάτων αυτών εξηγείται μέσω της θερμικής αποικοδόμησης των υλικών κατασκευής των αντίστοιχων επενδύσεων. Αντιθέτως, για άλλα δείγματα (π.χ. για τη σειρά δειγμάτων ΕΜΠ 17 με ευρήματα σε ξύλα και λαμαρίνες, δεν προτείνεται κάποια πιθανή εξήγηση δεδομένου ότι δεν εντοπίζεται σχετική αναφορά από έρευνα στη βιβλιογραφία.

Κατά τα άλλα, και ως απάντηση σε διάφορες προσωπικές κατηγορίες και αμφισβητήσεις που δέχθηκα στο παρελθόν, με αφορμή την οργανωμένη προσπάθεια αποδόμησης των συμπερασμάτων του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, επισημαίνω τα παρακάτω:

Υπολογισμοί της ποσότητας της άγνωστης καύσιμης ύλης μέσω CFD για τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ:

Η ποσότητα που προέκυψε από την προσομοίωση CFD (“τάξη μεγέθους 2,5 τόνων”) επιβεβαιώνεται και από τους (με διαφορετική μεθοδολογία) υπολογισμούς του καθηγητή Καρώνη ο οποίος υπολογίζει με το μοντέλο ΤΝΟ 2,3-2,8 τόνους και με το μοντέλο HSE 2,6-3,1 τόνους “υδρογονάνθρακα ή κάποιου άλλου υλικού με αντίστοιχα χαρακτηριστικά” (αυτό ως προς το καθαρά επιστημονικό σκέλος που είναι και το κύριο αντικείμενο των τεχνικών εκθέσεων και όχι ως προς την πιθανολόγηση και την περαιτέρω αξιολόγηση των πιθανών ενδεχομένων).

Συμπέρασμα μέσω προσομοίωσης CFD ότι τα έλαια σιλικόνης μέσω πρωτογενούς ανάφλεξης και καύσης δεν μπορούν να προκαλέσουν πύρινη σφαίρα παρόμοια με αυτή που έχει καταγραφεί στα βίντεο:

Ο καθηγητής Καρώνης δεν υποστηρίζει τη θεωρία της πρωτογενούς ανάφλεξης των “δύσφλεκτων, αυτοσβενόμενων και χαμηλής θερμογόνου δύναμης” ελαίων σιλικόνης (“Με βάση τα ανωτέρω χαρακτηριστικά, το έλαιο σιλικόνης Μ50 EL σε φυσιολογικές συνθήκες δεν μπορεί να σχηματίσει πύρινη σφαίρα”), ούτε και φαίνεται να θεωρεί πιθανό τον “σχηματισμό εκνεφώματος”, δεδομένης της “χαμηλής πίεσης, του υψηλού ιξώδους και του μεγάλου ανοίγματος που είναι ορατό στον μετασχηματιστή μετά το τέλος του συμβάντος”. Διατηρεί μια επιφύλαξη λόγω της υψηλής ταχύτητας του ελαίου, όμως καταλήγει ότι “δεν είναι εφικτό να γίνει σχετικός υπολογισμός” σχετικά με την συγκεκριμένη εκδοχή. Υπενθυμίζεται ότι για τα ίδια ζητήματα έχει ήδη τοποθετηθεί αναλυτικά και ο καθηγητής Κωνσταντόπουλος του ΑΠΘ ο οποίος επίσης δεν συμφωνεί με την θεωρία της ανάφλεξης των σταγονιδίων των ελαίων, και μάλιστα προχωρά και σε σχετικούς υπολογισμούς ως προς την πιθανότητα σχηματισμού εύφλεκτου εκνεφώματος με αρνητικά αποτελέσματα.

Υπενθυμίζεται επίσης ότι το τυπικό σκέλος της δήθεν “ελλιπούς ενημέρωσης” της τότε διοίκησης του ΕΟΔΑΣΑΑΜ σχετικά με την εμπλοκή μου στην υπόθεση, έχει ήδη απαντηθεί από τον ίδιο τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ με το “8-4-2025 ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 27/2025 Ενημέρωση για σχετικά πορίσματος Τεμπών” από το οποίο προκύπτει ότι η διοίκηση ήταν ενήμερη και γραπτώς μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αφού ο παραιτηθείς πρόεδρος “αναγνωρίζει την ύπαρξη του συγκεκριμένου μηνύματος το οποίο λόγω του τεράστιου όγκου αλληλογραφίας του και της μη ανάμειξης του με τη διερεύνηση δεν είχε ανοίξει και διαβάσει τα συνημμένα.“

Αυτά ως προς την δήθεν “παραπλάνηση της κοινής γνώμης” και για την αμφισβήτηση της επιστημονικής επάρκειας του γράφοντος και της επιστημονικής ακρίβειας των αναφερομένων. Ως προς την περαιτέρω αξιολόγηση και αξιοποίηση των επιστημονικών δεδομένων και συμπερασμάτων στα πλαίσια μιας ποινικής διερεύνησης και μιας (ανοικτής ακόμα) ανακριτικής διαδικασίας, δεν επιθυμώ να κάνω κανένα σχόλιο σε ζητήματα που εξ’ορισμού δεν με αφορούν. Ο καθένας από τους εμπλεκόμενους εισφέρει το καλύτερο που μπορεί και όλοι θα αξιολογηθούμε από το δικαστήριο, ασχέτως με το τι τελικά θα γίνει δεκτό και τι άλλο πιθανόν θα προκύψει κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.

Όσο για το απλό ερώτημα που δέχομαι καθημερινά από ανθρώπους που δεν εμπλέκονται στην υπόθεση και ρωτούν “θα βγάλουμε ποτέ άκρη σε αυτή την υπόθεση;” τους απαντώ “θα είχαμε πλήρη εικόνα για όλα τα ζητήματα αν είχε γίνει σωστός αποκλεισμός του χώρου και σωστή διερεύνηση στα πρότυπα ενός αεροπορικού ατυχήματος. Σήμερα προσπαθούμε όλοι με τα ελλιπή στοιχεία να προσεγγίσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ζητήματα που εξ’ορισμού θα περιέχουν κάποιο ποσοστό αβεβαιότητας ακριβώς λόγω των ελλείψεων της πρωτογενούς έρευνας“.

Χωρίς περισσότερα σχόλια, θα επισημάνω μόνο το απολύτως αδιανόητο γεγονός της αποδέσμευσης του χώρου των ερευνών στο τέλος της 3ης Μαρτίου 2023, στιγμή κατά την οποία υπήρχε ακόμα αγνοούμενος επιβάτης! Το γεγονός ότι την επόμενη κι όλας ημέρα, 4η Μαρτίου 2023 εντοπίστηκε στον ίδιο (αποδεσμευμένο πλέον) χώρο το τελευταίο ανθρώπινο μέλος (PM85) αυτομάτως αποδεικνύει την αστοχία της απόφασης αυτής, για την οποία, μάλιστα, δεν υπάρχει κανένα γραπτό τεκμήριο ή άλλη επίσημη αναφορά. Με απλά λόγια, η αποδέσμευση του χώρου έγινε προφορικά, χωρίς να καταγραφεί πουθενά αυτή η εντολή.

Η ανεύρεση κι άλλων ανθρωπίνων υπολειμμάτων στον φυλασσόμενο χώρο στο Κουλούρι την 30η Μαΐου 2023 και σε επόμενη έρευνα στις 15 και 16 Νοεμβρίου 2023, και έπειτα στις 17/4/2024 στο αφύλακτο ιδιωτικό οικόπεδο στα “Πηγάδια”, ήταν απλώς η θλιβερή αλλά προδιαγεγραμμένη εξέλιξη μιας απόφασης που ελήφθη σε πλήρη παραβίαση των διεθνών πρωτοκόλλων της Interpol DVI (Disaster Victim Identification) το οποίο υποτίθεται ότι ακολουθείται και στη χώρα μας.

Αθήνα, 15 Μαΐου 2025

Κώστας Λακαφώσης
Μηχανολόγος-Αεροναυπηγός Μηχανικός, MEng».